လူႏွင္႔မႈ ဘယ္အရာကုိဦးစားေပးၾကမည္လဲ.....

အခုရက္ပိုင္းေတြအတြင္းမွာ တစ္ေန့တစ္ျခား အေျခခံဥပေဒခံုရံုးနဲ့ လြွတ္ေတာ္တို႔ရဲ့ ျပႆနာဟာ ၾကီးမား က်ယ္ျပန့္လာတာကို ျမင္ေတြ့ၾကားသိေနရပါတယ္။ အဲဒီလို ျမင္ေတြ႔ၾကားသိေနၾကရသူ က်ေနာ္အပါအ၀င္ ျပည္သူ အားလံုးဟာလည္း စိ္တ္လက္မခ်မ္းမသာ ျဖစ္ေနၾကရပါတယ္။ သာမန္အားျဖင့္ လက္ရွိၾကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ ညီအစ္ကိုမသိတသိ အေျခအေနမိ်ဳးမွာ ယံုၾကည္ခ်က္ တစ္ခုအေပၚ တည္မွီေနတဲ့ အျငင္းအခံုေတြ၊ အယူအဆ တစ္ခုအေပၚ လြန္ဆြဲေနတဲ့ အားျပိဳင္မွဳေတြကသာ ျပည္သူေတြရဲ့ လိုအင္ဆနၵနဲ့ ကိုက္ညီတဲ့ အေျခအေနေကာင္း တစ္ရပ္၊ အေနအထားေကာင္းတစ္ခုကို ေဖာ္ထုတ္နိုင္မယ္၊ ဖန္တီးနိုင္မယ္လို႔ ျပည္သူအားလံုးက သိထားၾကျပီး ျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ဒီလို အယူအဆေရးရာ အားျပိဳင္မွဳေတြ၊ လြန္ဆြဲပြဲေတြကို ေမ်ွာ္ေတာင္ ေမ်ွာ္လင့္ေနၾကတာပါ။
သို႔ေသာ္လည္း ဒီလိုေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ အားျပိဳင္မွဳ၊ လြန္ဆြဲမွဳေတြဟာ တကယ္တမ္းျဖစ္ေပၚ ျမင္ေတြ႔ ၾကားသိလာၾကရတဲ့အခါ ျပည္သူ႔အက်ိဳးစီးပြားကို မထင္ဟပ္ဘဲ၊ ျပည္သူလူထုရဲ႔ လိုအင္ဆနၵေတြကို အေျခမျပဳဘဲ ျဖစ္ေပၚလာတာကို စိတ္မသက္သာဖြယ္ရာ ျမင္ေတြ႔လုိက္ၾကရပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ လွြတ္ေတာ္က ေတာင္းဆိုေနတဲ့ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး စဥ္းစားၾကည့္ရ ေအာင္ပါ။ က်ေနာ္က အစိုးရအဖြဲ႔၀င္တစ္ဦးမဟုတ္တာေၾကာင့္ ေျဖရွင္းနိုင္တဲ့ နုိင္ငံေရးနည္းလမ္းကို မတင္ျပနိုင္ ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေျဖရွင္းနိုင္တဲ့နည္းလမ္းဆိုရင္ ခံုရံုးကိစၥနဲ့ပတ္သက္ျပီး သမၼတၾကီး ဦးသိန္းစိန္ ရဲ႔ လြွတ္ေတာ္ကို ေပးပို႔တဲ့ သ၀ဏ္လြွာကို ရည္ညြွန္းလိုပါတယ္။ အလားတူ နိုင္ငံေရးသမားစစ္စစ္ တစ္ဦးမဟုတ္တာေၾကာင့္ နိုင္ငံေရး ရွဳေထာင့္ကလည္း မေဆြးေနြးလိုပါဘူး။ နိုင္ငံေရးရွုဳေထာင့္ကဆိုရင္ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ ေျပာၾကားခ်က္ကို ရည္ညြွန္းလိုပါတယ္။ ထို့အတူ ဥပေဒပညာရွင္တစ္ေယာက္လည္း မဟုတ္တာေၾကာင့္ ဥပေဒ ရွဳ႔ေထာင့္က မတင္ျပလုိပါဘူး။ ဥပေဒရွဳေထာင့္ကဆိုရင္ ၂-၉-၂၀၁၂ ရက္ေန့ထုတ္ ျမန္မာ့အလင္းနဲ႔ ေၾကးမံု သတင္းစာမ်ားမွာပါတဲ့ ေဒါက္တာမာလာေအာင္ (ဒုတိယပါေမာကၡခ်ဳပ္ ရန္ကုန္ အေရွ႔ပိုင္းတကၠသိုလ္ ) ရဲ႔ Union Level ဒိြဟ သို႔မဟုတ္ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ဖြင့္ဆိုျခင္း၏ ေနာက္ဆက္တြဲ ဆန္းစစ္ခ်က္ကို ညြွန္းလိုပါတယ္။
က်ေနာ္က နိုင္ငံ့အေရးအရာကို စိတ္၀င္စားတဲ့ ျပည္သူုတစ္ဦးမ်ွသာျဖစ္တဲ့အတြက္ သာမန္ျပည္သူတစ္ဦးရဲ့ အျမင္ ကိုသာ တင္ျပခ်င္ပါတယ္။
  လြွတ္ေတာ္အသီးသီးက ဖြဲ႔စည္းတဲ့ ေကာ္မတီ၊ ေကာ္မရွင္နဲ့ အဖြဲ႔မ်ားကို ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ အဖြဲ႔အစည္း အဆင့္အတန္း ရလိုမွဳအတြက္ ေတာင္းဆိုတဲ့ေနရာမွာ ဘာေၾကာင့္ေတာင္းဆိုၾကတာလဲဆိုတဲ့ အခ်က္နဲ႔ ေတာင္းဆိုခ်က္ ရရွိ ေအာင္ျမင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္တဲ့ေနရာမွာ လြွတ္ေတာ္ရဲ့ က်င့္သံုးတဲ့နည္းလမ္းကိုသာ က်ေနာ္တင္ျပလိုရင္းျဖစ္ပါတယ္။
ပထမအခ်က္အေနနဲ႔ ဘာ့ေၾကာင့္ေတာင္းဆိုတာလဲဆိုတာ စဥ္းစားၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။ ဒီကိစၥနဲ့ပတ္သက္ျပီး လြွတ္ေတာ္အသီးသီးမွာ ေဆြးေနြးတဲ့ ေဆြးေနြးခ်က္ေတြကို နားေထာင္ရသေလာက္ကေတာ့ အဓိကအခ်က္က လွြတ္ေတာ္က ေမးတဲ့ ေမးခြန္းေတြကို ၀န္ၾကီးေတြ ကိုယ္တိုင္လာေရာက္ေျဖဆိုျခင္းမရွိတာ၊ ေကာ္မတီမ်ားက လိုအပ္လို္႔ ၀န္ၾကီးေတြကို ဆင့္ေခၚေမးျမန္းလိုရင္ ေခၚလို႔မရတာေၾကာင့္ Check & Balance လုပ္လိုပါလ်က္ လုပ္ရတာ အင္မတန္ခက္ခဲလို႔ပါလို႔ ေျပာၾကေၾကာင္း ၾကားသိရပါတယ္။ ဆက္ျပီးစဥ္းစား ၾကည့္လိုက္ရင္ ေမးခြန္းေတြကို  ၀န္ၾကီးေတြ ကိုယ္တိုင္လာေျဖေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ၾကပါမလဲ ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေပၚပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ လူ နဲ႔ မူ ခြဲျခားစဥ္းစားသင့္တယ္လို႔ျမင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ အဓိကအက်ဆံုးသည္ ၀န္ၾကီးဌာနရဲ႔ သေဘာထား ( မူ ) သာလ်ွင္ ျဖစ္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ လြွတ္ေတာ္လိုေနရာမွာ ဒုတိယ၀န္ၾကီး တစ္ဦးက တာ၀န္ခံျပီး လာေျဖျပီဆိုကတည္းက သူ႔၀န္ၾကီးဌာနရဲ့ သေဘာထားကို သူတာ၀န္ခံနိုင္လို႔သာ လာေရာက္ေျဖဆိုျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိကလိုအပ္ခ်က္ကလည္း လုပ္ငန္းေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ ၀န္ၾကီးဌာနရဲ့ သေဘာထား၊ ေျဖရွင္းခ်က္၊ အေျဖ၊ ျပန္လည္ တင္ျပခ်က္ေတြ ရရွိဖို႔လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ေတြကို လြွတ္ေတာ္က မေက်လည္ရင္ ေက်လည္တဲ့အထိ ျပန္လည္ရွင္းလင္း ေပးနိုင္ဖို႔က ၀န္ၾကီးဌာနရဲ့ တာ၀န္ျဖစ္သလို ကိုယ္သိခ်င္တဲ့ အေျဖ မရမခ်င္း ေမးဖို႔က ေမးခြန္း ေမးျမန္းသူ လြွတ္ေတာ္မွာပဲ တာ၀န္ရွိပါတယ္။ ဒုတိယ၀န္ၾကီးေျဖဆိုခ်က္က လံုေလာက္ရင္ အလုပ္ျဖစ္ရင္ ရပါျပီ။
တကယ္တမ္းေမးျမန္းလို႔ လာေျဖတဲ့ ဒုတိယ၀န္ၾကီးအဆင့္နဲ့ မေျဖနိုင္ေတာ့ဘူး၊ မလံုေလာက္ေတာ့ဘူး၊ အလုပ္မျဖစ္ေတာ့ဘူး ဒါ့ေၾကာင့္ ၀န္ၾကီးကိုယ္တိုင္ရွင္းလင္း ေျဖဆိုမွရေတာ့မယ္လို႔ သက္ဆိိုင္ရာ၀န္ၾကီးဌာနက သေဘာေပါက္ရင္၊ ယူဆရင္ လြွတ္ေတာ္က မေခၚသည့္တိုင္ေအာင္ ၀န္ၾကီးက လာကိုလာရမွာပါ။ ေမးတတ္ဖို႔ပဲ လိုတယ္ထင္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ မူ ျဖစ္တဲ့ လိုလားခ်က္၊ ေမးခြန္း၊ အဆိုမ်ားကိုသာ ထိေရာက္ေအာင္၊ လိုရင္း ေရာက္ေအာင္ ေျဖသင့္ေျဖထိုက္တဲ့ အေျဖရေအာင္ ေမးျမန္းၾကည့္ပါ။ မေျဖသင့္ မေျဖနိုင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ား လာကို မေျဖရဲဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ တကၠသိုလ္အဆင့္ေမးခြန္းကို အလယ္တန္းေက်ာင္းသားတစ္ဦး မေျဖရဲသလို ဆိုတာမ်ိဳးနဲ႔ ဥပမာေပးလို႔ ရမယ္ထင္ပါတယ္။ ကိုယ့္ေမးခြန္းကိုသာ တကၠသိုလ္အဆင့္ေမးခြန္း ျဖစ္ေအာင္ၾကိဳးစားပါ။ ဘယ္သူမွ မထီမဲ့ျမင္လုပ္ရဲမယ္ မထင္ပါ။ မူ ကိုသာ အမိအရကိုင္ထားရင္ လူကမျဖစ္မေနလိုက္ပါလာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိက အက်ဆံုးသည္ တိုင္းျပည္အတြက္အဖိုးတန္ေသာ ေမးခြန္းမ်ား ထြက္ေပၚလာေရးနဲ႔ အဖိုးတန္တဲ့ အေျဖမ်ားရရွိေရးသာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း တင္ျပလိုပါတယ္။
၀န္ၾကီးလာပါလို႔လည္း ေခၚေနစရာမလိုပါဘူး။ သူကိုယ္တိုင္ လာေျဖျခင္း မေျဖျခင္းသည္ သူ႔ကိစၥျဖစ္ ပါတယ္။ ေျဖဆိုရမယ့္ ေမးခြန္းသည္ တကၠသိုလ္အဆင့္ ျဖစ္ပါလ်က္နဲ့ အလယ္တန္းေက်ာင္းသား လာေျဖရင္ စာေမးပြဲက်သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေမးခြန္းနဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္တဲ့၊ မွန္ကန္တဲ့ အေျဖမရမခ်င္းသာ ေမးနိုင္ဖို႔ လုိမယ္ ထင္ပါတယ္။ ေမးဖို႔အခြင့္အေရးလည္း လြွတ္ေတာ္မွာ ရွိပါတယ္။ အေျဖကို ေစာင့္ၾကည့္စစ္ေဆးေနမယ့္ စာစစ္ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္လည္း အလြန္ယံုၾကည္အားထားထိုက္တဲ့ ျပည္သူမ်ားျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ စိတ္ပူရန္မလိုပါ။ ဘက္လိုက္မွာ၊ ေမးခြန္းေပါက္မွာ၊ အမွတ္ပိုေပးမွာ ဘာမွစိုးရိမ္ရန္မလိုပါ။ က်ေနာ္တို႔ မ်က္ေစ့ေရွ႔မွာတင္ စာေမးပြဲက်သြားသူေတြ ဒုနဲ႔ေဒးပါ။ လတ္တေလာမ်က္ျမင္ကို ျမင္ခဲ့ၾကရျပီးျပီ မဟုတ္ပါလား။
ထို႔အတူ Check & Balance လုပ္နိုင္တဲ့ နည္းလမ္းေပါင္းမ်ားစြာရွိပါတယ္။ ဒီနည္းလမ္းေတြဟာ တစ္ဖက္ပိတ္ အေသ မဟုတ္ဘဲ ကိုယ္ၾကံဆရင္ ၾကံဆသေလာက္ ပြင့္သြားနိုင္တဲ့နည္းလမ္းမ်ိဳးေတြ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ၀န္ၾကီးမလာလို႔ ၀န္ၾကီးဌာနေတြကို C & B လုပ္ရတာခက္ခဲတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ဟာ မလံုေလာက္ပါဘူး။ ေရွ့တန္းမွာ ရန္သူမလာလို႔ မတိုက္ဘဲ ေနၾကပါသလား။ ရန္သူကို ရွာေဖြတိုက္ခိုက္ၾကရပါတယ္။ ရန္သူကို ျမွဴဆြယ္က်ံဴးသြင္းျပီး တိုက္ခိုက္ၾကရပါတယ္။ ရန္သူဆီကို သြားေရာက္တိုက္ခိုက္ၾကရပါတယ္။ (၀န္ၾကီးေတြကို ရန္သူလို႔ သတ္မွတ္ဖို႔ေျပာတာ မဟုတ္ပါ၊ ျမင္သာေအာင္ ဥပမာျပဳတာပါ) နည္းလမ္းေတြအမ်ားၾကီးပါ။
ဒါ့ေၾကာင့္ ၀န္ၾကီးကိုယ္တိုင္ လာမွ….. ဆိုတာသည္ မူ ထက္ လူကို ဦးတည္ေနတာျဖစ္တဲ့အတြက္ လက္မခံသင့္ပါ။ မူ  ကို စြဲျမဲစြာက်င့္သံုးဖို႔ပဲ လုိပါတယ္လို႔ တင္ျပခ်င္ပါတယ္။
အရင္ ပထစ ေခတ္က ၀န္ၾကီးမ်ားကိုယ္တိုင္သာမက နိုင္ငံေတာ္သမၼတ၊ နိုင္ငံေတာ္၀န္ၾကီးခ်ုဳပ္တို့ ကိုယ္တိုင္က ေျဖဆို ရွင္းလင္းရေလာက္ေအာင္ ေမးျမန္းခဲ့ၾကတဲ့ မီဒီယာေလာက(စာနယ္ဇင္းဆရာမ်ား) ဟာ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ မဟုတ္ၾကပါဘူး။ စာရြက္စာတမ္းနဲ႔ဲ့ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ပုဂၢိဳလ္မ်ားလို႔ သတ္မွတ္ေပးခဲ့တာ မဟုတ္ၾကပါဘူး။ သို႔ေသာ္ စာနယ္ဇင္းမ်ားမွာပါရွိတဲ့ ေမးတဲ့ ေမးခြန္းရဲ့ အေရးပါမွဳအေပၚ မူတည္ျပီး ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ေတြ၊ ၀န္ၾကီးေတြက အေလးထားျပီး ေျဖခဲ့ၾကရတာပါ။
သူတို႔ရဲ့ နိုင္ငံေတာ္အေပၚထားတဲ့ေစတနာ၊ ျပည္သူ႔အက်ိဳးကို လိုလားမွဳ၊ စူးရွထက္ျမက္တဲ့ အျမင္မ်ားက ပါးစပ္ကေတာင္းဆိုဖို႔ မလိုေအာင္ ျပည္သူမ်ားက သတ္မွတ္ေပးခဲ့တဲ့ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ကြယ္လြန္သြားျပီျဖစ္တဲ့တိုင္ ဒီပုဂၢိဳလ္ၾကီးမ်ားကို ယေန့အထိ နိုင္ငံေတာ္အဆင့္ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ပုဂၢိဳလ္မ်ားလို႔ ရိုေသ ေလးစားသမွဳ ျပဳရဆဲပါ။
အခုလို သူလာမေျဖလို႔ ကိုယ့္ကို ျပည္ေေထာင္စုအဆင့္ သတ္မွတ္ေပးပါလို႔ ေျပာေနရျခင္းသည္ ကိုယ့္အရည္အခ်င္းထက္ သတ္မွတ္ခ်က္တစ္ခုကို အမွီျပဳရတဲ့အသြင္မ်ိဳး ျဖစ္ေနပါတယ္။ ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္ၾကီးမ်ား အေနနဲ႔ ယေန႔ေခတ္ အခါမွာ လြွတ္ေတာ္ထဲမွာသာမက ဂ်ာနယ္၊ စာေစာင္မ်ားကတစ္ဆင့္ ေရးသား ေမးျမန္း ၾကမယ္ဆ္္ိုရင္လည္း သက္ဆိုင္ရာ၀န္ၾကီးဌာနမ်ားက ေျဖကိုေျဖရမွာပါ။ ေခၚစရာမလိုပါဘူး။ ေရာက္ကိုေရာက္လာ ပါလိမ့္မယ္။ ဒါဆိုရင္ ျပည္သူလူထုတစ္ရပ္လံုးက ခန္႔အပ္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ကို ရနိုင္၊ ေရာက္နုိင္ ၾကမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း အၾကံျပဳ တင္ျပလိုပါတယ္။ ျပည္သူလူထုက ခန့္အပ္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္က မ်ားစြာ ပိုမို အဖိုးတန္လိမ့္မယ္လို႔ထင္ပါတယ္။
ေနာက္ဒုတိယအခ်က္အေနနဲ႔ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ရရွိေရးမွာ လွြတ္ေတာ္က က်င့္သံုးတဲ့နည္းလမ္းကို တင္ျပလိုပါတယ္။ ခုခ်ိန္အထိ လွြတ္ေတာ္က က်င့္သံုးတဲ့နည္းလမ္းသည္ အေျခခံဥပေဒခံုရံုးအဖြဲ႔၀င္မ်ားကို စြပ္စြဲျပစ္တင္ တာ၀န္ကရပ္စဲတဲ့ နည္းလမ္းျဖစ္ပါတယ္။ ဖတ္ရလြယ္ေအာင္ ရွင္းလင္းေအာင္ အျပတ္ရွင္းတဲ့ နည္းလမ္းဆိုတဲ့ စကားလံုးသံုးခြင့္ျပဳေစလိုပါတယ္။ သမၼတၾကီးက လြွတ္ေတာ္ကို ေပးပို႔တဲ့သ၀ဏ္လွြာမွာ ေျဖရွင္း နိုင္တဲ့ နည္းလမ္း အျဖစ္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္ဖို႔နည္းလမ္း သို့မဟုတ္ သားေရြွအိုးထမ္းတဲ့ နည္းလမ္းကို အၾကံျပဳ ထားပါတယ္။ သို့ေသာ္ လြွတ္ေတာ္က လူပုဂၢိဳလ္ကို အေျချပဳတဲ့ အျပတ္ရွင္းတဲ့နည္းလမ္းကိုသာ အားသန္ေနတဲ့ အတြက္ သမၼတအၾကံျပဳတဲ့ နည္းလမ္းကို ပယ္ခ်ခဲ့ပါတယ္။
 ဥပေဒပညာရွင္ ေဒါက္တာမာလာေအာင္ (ဒုပါေမာကၡခ်ဳပ္ ရန္ကုန္အေရွ့ပိုင္းတကၠသိုလ္) က ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒနဲ့ မညီညြတ္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုလြွတ္ေတာ္ဥပေဒျပင္ဆင္ျခင္း၊ ျပည္သူ႔လြွတ္ေတာ္ ဥပေဒျပင္ဆင္ျခင္း၊ အမ်ိဳးသားလြွတ္ေတာ္ဥပေဒျပင္ဆင္ျခင္း စတဲ့ နည္းလမ္းမ်ားနဲ႔ ေဆာင္ရြက္နုိင္ေၾကာင္း တင္ျပ လာျပန္ပါတယ္။ လြွတ္ေတာ္ရဲ့ အက်ိဳးစီးပြားကို မထိခိုက္ေစတဲ့အျပင္ အခါအခြင့္သင့္တုန္း အျခားလိုအပ္ခ်က္မ်ား ကိုေတာင္ တစ္ပါတည္းျဖည့္ဆည္းေပးနိုင္မယ့္ အခြင့္အလမ္းပါ ပါရွိေနတဲ့ သမၼတရဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရး အၾကံျပဳခ်က္ကိုေတာင္ ပယ္ခ်ခဲ့တဲ့ လြွတ္ေတာ္မ်ားသည္ ၄င္းတို႔ရဲ႔ အကိ်ဳးစီးပြားကို ထိခိုက္ေစနိုင္တဲ့ လြွတ္ေတာ္မ်ားရဲ့ ဥပေဒျပင္ဆင္ေရးကိုလည္း ခ်က္ျခင္း ပယ္ခ်မယ္ဆိုတာ အလြယ္တကူ ခန့္မွန္းနိုင္ပါတယ္။
ဒီလုိ မူ ထက္ လူကိုသာ ေျပာင္းလဲလိုတဲ့၊ မိမိတို႔နွင့္သေဘာထားခ်င္း မတိုက္ဆိုင္တဲ့ လူေတြကို အျပတ္ရွင္းဖို႔ နည္းလမ္းကိုသာ အားသန္ေရွးရွဳေနတဲ့အတြက္ လြွတ္ေတာ္အတြင္းမွာ တင္ျပေျပာဆိုမွဳမ်ားနဲ့ ျပင္ပ မီဒီယာမ်ားနဲ႔ ေတြ့ဆံုေမးျမန္းရာမွာ ၀စီကံေျမာက္ ေျပာၾကားခ်က္မ်ားအားလံုးသည္လည္း တစ္စထက္တစ္စ တရားလက္လြတ္ ရန္လိုတဲ့ အေျပာအဆိုမ်ား ျဖစ္လာတာကို ေတြ႔ျမင္ ၾကားသိ ဖတ္ရွဳေနရပါတယ္။
အေျခခံဥပေဒခံုရံုးက ျပည္ေထာင္စုတရားလြွတ္ေတာ္ခ်ုဳပ္ကို စာခ်ြန္ေတာ္တင္ျပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ လြွတ္ေတာ္ဟာ တရားေရးမ႑ိဳင္ကိုပါ ခ်ဳပ္ကိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားလာျပန္ပါတယ္။ ၁၅-၈-၂၀၁၂ The Voice Weekly fb စာမ်က္နွာပါ ေဖာ္ျပခ်က္အရ .... `“တရားလႊတ္ေတာ္အေနျဖင့္ အေျခခံဥပေဒခုံရုံးအား စြပ္စြဲ ျပစ္တင္သည္႕ ကိစၥတြင္ ၀င္ေရာက္ဟန္႔တားမိပါက အေျခခံဥပေဒကို ေဖာက္ဖ်က္ျခင္း၊ ဥပေဒျပဳေရးတြင္ အျမင့္ဆုံး အဖြဲ႕အစည္း ျဖစ္ေသာ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္၏ လုပ္ပိုင္ခြင့္ကို ကန္႔သတ္ျခင္းမ်ားေၾကာင့္ ထပ္မံစြပ္စြဲျပစ္တင္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ေျပာၾကားသည္။`“ ..... ဆိုျပီး ေဖာ္ျပထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။
ဒါဟာ က်ေနာ္တို႔ ျဖတ္သန္းေနတဲ့ အဖူးအကင္းမ်ွသာရွိေသးတဲ့ ဒီမိုကေရစီသက္တမ္းမွာ ပထမဦးဆံုး အေနနဲ့ တရားေရးမ႑ိုဳင္ကို လြွတ္ေတာ္(ဥပေဒျပဳမ႑ိဳင္)က ပထမဦးဆံုး ျခိမ္းေျခာက္လာမွဳျဖစ္ပါတယ္။ ဒီီလိုေျပာဆိုမွဳမ်ားဟာ လူပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးခ်င္းရဲ႔ ရာထူး၊ အခြင့္အာဏာနဲ႔ တာ၀န္၀တၱရားမ်ားကို ျခိမ္းေျခာက္ လိုက္တာျဖစ္တယ္လို႔ ယူဆရတဲ့အျပင္ နိုင္ငံေတာ္ကို မ႑ိဳင္ျပဳရမယ့္ အဖြဲ႔အစည္းၾကီး (၃) ရပ္အနက္ မ႑ိဳင္တစ္ရပ္ကို အျခားမ႑ိဳင္တစ္ရပ္က ခ်ဳပ္ကိုင္လြွမ္းမိုးလိုတဲ့သေဘာနဲ႔  မေျပာသင့္မေျပာအပ္တဲ႔ စကားမ်ိဳးကို ေျပာဆိုလိုက္တာျဖစ္တယ္လို႔လည္း ထင္ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခါ ဒုတိယျခိမ္းေျခာက္မွဳအျဖစ္ အေျခခံဥပေဒခံုရံုးက ျပည္ေထာင္စုတရားလြွတ္ေတာ္ခ်ဳပ္ကို တင္သြင္းတဲ့ စာခ်ြန္ေတာ္ အတြက္ လြွတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားရဲ့ ေျပာၾကားခ်က္မ်ားကို ဖတ္ရျပန္လို႔ စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္ရျပန္ပါတယ္။
ျပည္သူ႔လြွတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္တစ္ဦးက “သူတို႔တစ္ဖြဲ႔လံုးကို ေခၚစစ္ရမယ္။ … ကိုယ္စားလွယ္ (၆၀၀) ေက်ာ္နဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ ျပည္ေထာင္စုလြွတ္ေတာ္ၾကီး၊ သူ႔အထက္မွာ ဘယ္သူမွမရွိေတာ့ဘူး။ သူ့႔ကို အမိန့္ေပးနိုင္မယ့္ အဖြဲ႔အစည္းဆိုတာ မရွိဘူး။ နိုင္ငံတိုင္းမွာ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ လြွတ္ေတာ္ၾကီးက အျမင့္ဆံုးျဖစ္တယ္။ သူ႔ကို လြွမ္းမိုးနိုင္တဲ့အဖြဲ႔အစည္းဆိုတာ မရွိဘူး။ စာခ်ြန္ေတာ္သည္ အက်ိဳး သက္ေရာက္မွဳ မရွိပါဘူး။ ခံုရံုးအဖြဲ႔၀င္ေတြကို ဖ်က္သိမ္းဖို႔၊ ရာထူးကေန နွဳတ္ပယ္ဖို႔ သူ႔ဆနၵ ဒါပဲရွိပါတယ္။ အဲဒီအတိုင္း ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ၾကမွာပါ“ ဆိုျပီး ေျပာသြားပါတယ္။
ေနာက္ထပ္ လြွတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္တစ္ဦးကလည္း `“ ေတာင္းပန္ရင္ ရပ္မယ္၊ မေတာင္းပန္ရင္ေတာ့ လုပ္စရာရွိတာ ဆက္လုပ္သြားရမွာပဲ။ သူဘာသူ တရားလြွတ္ေတာ္ခ်ဳပ္မကလို႔ ဘယ္ပဲတင္တင္။ လြွတ္ေတာ္ကို တားျမစ္မိန္႔ ထုတ္လို႔ရတယ္လို႔ ဥပေဒထဲမွာ ေတြ႔ဖူးလား။ မေတြ႔ဖူးရင္ မရွိလို႔ပဲ။ ခံုရံုးက မလာရင္လည္း ဆံုးျဖတ္မွာပဲ`“  ဆိုျပီး ေျပာျပန္ပါတယ္။ ဒီေျပာၾကားခ်က္ေတြဟာ ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း ဂ်ာနယ္မ်ားကတဆင့္ ထြက္ေပၚလာတဲ့ စကားလံုးအသံုးအနွံဳးေတြပါ။ အခုလို အျခားမ႑ိဳင္တစ္ခုကို မေလးစားတဲ့ မထီမဲ့ျမင္ျပဳတဲ့ မာန္မာန ေထာင္လြွားတဲ့ စကားလံုးအသံုးအနွံဳးေတြအစား ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္ၾကီးမ်ားပီပီ မိမိဂုဏ္သိကၡာနဲ့ လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္တဲ့ အသံုးအႏွံဳးမ်ား သံုးစြဲသင့္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္ၾကီးမ်ားကို အရင္တုုန္းက ဟန္သစ္မဂၢဇငး္မွာ ပါခဲ့ျပီး က်ေနာ္ အလြန္ သေဘာက်ခဲ့တဲ့ ဆရာေဇာ္၀င္းကို ရဲ႔ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ အင္မတန္ထင္ရွားတဲ့ စာေရးဆရာၾကီးကို ၀ိုင္းျပီး လက္လြတ္စပယ္ ေျပာဆိုၾကတဲ့အတြက္ ဆရာေဇာ္၀င္းကို က ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ေရးျပီး သတိေပးခဲ့ပါတယ္။ ေဆာင္းပါးအမည္ကိုလည္း `“ အမွန္ကို ေျပာသည့္တိုင္ အေျပာမွန္ဖို႔ လိုပါတယ္`“ လို႔ ေပးထား ပါတယ္။ အခုလို အမွန္ကိုလည္း မေျပာ၊ အေျပာကလည္း မမွန္ ဆိုရင္ ဆရာေဇာ္၀င္းကို ဘယ္လိုမ်ားေရးျပီး သတိေပးေလမလဲလို႔ ေတြးမိပါတယ္။
ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္ၾကီးမ်ား ေျပာသလို ၂၀၀၈ ခုနွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒမွာ လြွတ္ေတာ္ၾကီးက အျမင့္ဆံုးျဖစ္တယ္လို႔ ဘယ္ေနရာမွာမွ ျပဌာန္းထားတာ မေတြ႔ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ပုဒ္မ ၅၈ မွာ `“နိုင္ငံေတာ္သမၼတသည္ ျပည္ေထာင္စု သမၼတျမန္မာနိုင္ငံေတာ္ တစ္၀န္းလံုးတြင္ နိုင္ငံသားအားလံုး၏ အထြတ္အထိပ္ေနရာ ရရွိသည္။ `“ ….။ ဒါ့အျပင္ ဥပေဒပုဒ္မ ၂၉၄ မွာ `“……. နိုင္ငံေတာ္ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ဆိုင္ရာ ခံုရံုး၏ စီရင္ပိုင္ခြင့္အာဏာမ်ားကို မထိခိုက္ေစပဲ ျပည္ေထာင္စုတရားလြွတ္ေတာ္ခ်ဳပ္သည္ နိုင္ငံေတာ္၏ အျမင့္ဆံုးတရားရံုး ျဖစ္သည္`“ လို႔ ျပဌာန္းထားပါတယ္။
ဘာမွထပ္ျပီး ဖြင့္ဆိုစရာ မလိုေလာက္ေအာင္ ရွင္းလင္းတဲ့ ျပဌာန္းခ်က္ေတြပါ။ ဒီျပဌာန္းခ်က္မ်ားဟာ က်ေနာ္တို႔လို သာမန္ျပည္သူမ်ား နားလည္နိုင္တဲ့ ေဖာ္ျပခ်က္ျဖစ္လို႔လည္း က်ေနာ္ ကိုးကားတင္ျပတာပါ။ စာဖတ္သူမ်ားလည္း က်ေနာ့္လို အလြယ္တကူ သေဘာေပါက္နိုင္ပါတယ္။ အျမင့္ဆံုးဆိုတဲ့ စကားရပ္ကို ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ သံုးစြဲလိုရင္ေတာ့ ဥပေဒျပဳေရးမွာ ငါတို႔က အျမင့္ဆံုးလို႔ ေျပာနိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၂၀၀၈ ခုနွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒမွာ ေဖာ္ျပမထားပါဘူး။
က်ေနာ္ဆိုလိုခ်င္တာက လြွတ္ေတာ္သည္ အျမင့္ဆံုးဆိုတဲ့ သေဘာယူဆခ်ူက္သည္ လံုး၀လြဲမွား ေနတယ္ဆိုတာ ေထာက္ျပခ်င္တာပါ။ ဒီလိုဆိုလို႔ လြွတ္ေတာ္သည္ နိုင္ငံေတာ္သမၼတ၊ ျပည္ေထာင္စု တရားလြွတ္ေတာ္ခ်ုဳပ္တို႔ထက္ နိမ့္ေနလို႔လားဆိုျပီးလည္း မေတြးေစခ်င္ပါဘူး။ ဒီမိုကေရစီရဲ႔ အနွစ္သာရျဖစ္တဲ့ တရားစီရင္ေရး၊ အုပ္ခ်ုဳပ္ေရး၊ ဥပေဒျပဳေရးတို့သည္ နိုင္ငံေတာ္အတြက္ မ႑ိဳင္ၾကီး (၃) ခု ျဖစ္တာနဲ့အညီ တစ္ခုကိုတစ္ခု လြွမ္းမိုးျခင္းမရွိေစရ ဆိုတဲ့အေနအထားကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ရွဳျမင္နိုင္ေအာင္တင္ျပခ်င္တာပါ။ ဒီအနွစ္သာရအတြက္ ဘယ္စာအုပ္ကိုမွ ကိုးကားေနစရာ မလိုဘူးထင္ပါတယ္။
အထြတ္အထိပ္၊ အျမင့္ဆံုးဆိုတဲ့ စကားရပ္ပါတိုင္းသာ ထင္တိုင္းလုပ္လို႔ ရမယ္္ဆိုရင္ နိုင္ငံေတာ္သမၼတနဲ႔ ျပည္ေထာင္စုတရားသူၾကီးခ်ဳပ္ကသာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီေတာ့ ကိုယ္စားလွယ္ၾကီးမ်ားသည္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒက ေပးမထားတဲ့ ကိစၥရပ္ေတြကို ရသင့္တယ္လို႔ထင္ျပီး ေဆာင္ရြက္ေနတာေတြဟာ လြွတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ဆိုတဲ့ နာမ၀ိေသသနနဲ႔ မလိုက္ဖက္သလို ခက္မ (၃) ျဖာ၊ မ႑ိဳင္ (၃) ရပ္မွာ အျခား ခက္္မ မ႑ိဳင္ မ်ားကို မေလးမစား ရွုျမင္ေျပာဆို  ေဆာင္ရြက္ေနတာမ်ိဳးဟာလည္း မျဖစ္သင့္ပါ။ လြွတ္ေတာ္သည္ ဥပေဒနဲ႔အညီ ၄င္းတို႔ ရသင့္တယ္လို႔ထင္တာကို  ၾကိဳက္နွစ္သက္ရာနည္းလမ္းကို အသံုးခ်ျပီး လိုရာေတာင္းခြင့္ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ေက်ာ္လြန္ျခင္းမရွိေအာင္ ေဆာင္ရြက္သင့္ပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ ယခုလိုအခ်ိန္မွာ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒနဲ့ ပတ္သက္ျပီး ျပင္္ဆင္ရန္ရွိတာေတြကို ျပင္ဆင္နိုင္ဖို႔ အခ်ိန္အခါေကာင္း၊ အခြင့္အေရးေကာင္းလို႔ ထင္မိပါတယ္။ အင္မတန္သိမ္ေမြ႔ျငင္သာတဲ့ နိုင္ငံေရးနည္းလမ္းနဲ႔ ေဆာင္ရြက္ရင္ မိမိတို႔ရဲ့ လက္ငင္းလိုအင္ဆနၵေတြ ျပည့္ေျမာက္မွာ ျဖစ္တဲ့အျပင္ အျခားေသာ ျပည္သူ႔ဆနၵမ်ားပါ တစ္ပါတည္း ျပီးေျမာက္ေစမယ့္ က်ြဲကူးေရပါနည္းလမ္းေကာင္းမ်ား ရွိေနပါလ်က္ ၾကမ္းတမ္းခက္ထန္တဲ့ အလ်ံတညီးညီး ေတာက္ေလာင္ေနတဲ့ နည္းလမ္းမ်ိဳးကိုေတာ့ မေရြးခ်ယ္ေစလိုပါေၾကာင္း သာမန္ျပည္သူတစ္ဦး အေနနဲ့ ေတာင္းဆိုလိုပါတယ္။
သိမ္ေမြ႔ျငင္သာတဲ့ နိုင္ငံေရးနည္းလမ္းနဲ႔ေဆာင္ရြက္ရတာဟာ  လြယ္ကူမယ္မဟုတ္ဖူးဆိုတာလည္း ခန့္မွန္းမိပါတယ္။ တိုင္းျပည္အတြက္ေမွ်ာ္မွန္းျပီး လိုအပ္တာေတြျဖည့္ဆည္းဖို႔ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္တဲ့ေနရာမွာ ဘယ္အရာမွ လြယ္ကူတယ္ဆိုတာ မရွိပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ လူတိုင္းလည္း မလုပ္နိုင္ၾကပါဘူး။
သို႔ေသာ္ ျပည္သူေတြရဲ့ကိုယ္စား လုပ္ကိုင္နိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးနဲ႔တာ၀န္တို႔ကို ရရွိထားတဲ့ လြွတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ၾကီးမ်ားသည္ မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္ လြွတ္ေတာ္ထဲေရာက္လာၾကသည္ျဖစ္ေစ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ေစတနာရွိရင္ ရွိသလို လုပ္ကိုင္နိုင္တဲ့ အခြင့္အေရး၊ တာ၀န္ယူတတ္ရင္ ယူတတ္သလို လုပ္ေဆာင္ၾကရမယ့္ ေနရာ၊ လုပ္ေဆာင္နိုင္တဲ့ေနရာမ်ားကို ေရာက္ရွိေနတာမို႔ မိမိတို႔ဆနၵထက္ ျပည္သူလူထုရဲ့ ဆနၵကိုသာ ဦးစားေပးျပီး မျဖစ္မေန ေဆာင္ရြက္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ ဥပေဒျပဳၾကမယ့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကိုယ္တိုင္ ဥပေဒရဲ့ ျပဌာန္းခ်က္မ်ားကို လိုက္နာၾကဖို႔၊ တရားရံုးရဲ႔ အဆံုးအျဖတ္မ်ားကို လက္မခံခ်င္ေသာ္မွ လက္ခံၾကဖို႔၊ ေနာက္ဆံုးလက္မခံနိုင္ရင္ လက္မခံနိုင္တဲ့ ဥပေဒမ်ားကို ျပင္ဆင္ၾကတဲ့ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ ေဆာင္ရြက္နိုင္ေရးနဲ႔ မိမိတို႔ရဲ႔ လိုိအင္ဆနၵမ်ား၊ ျပည္သူမ်ားရဲ႔ လိုအင္ဆနၵမ်ားကို ျဖည့္ဆည္းနိုင္ဖို႔ ေဆာင္ရြက္ၾကရာမွာ လူ ထက္ မူ ကိုသာ အဓိက ကိုင္စြဲျပီး ေဆာင္ရြက္နိုင္ၾကပါေစေၾကာင္း  အၾကံျပဳတင္ျပလိုက္ရပါတယ္ခင္ဗ်ား။

http://arrluelay.blogspot.com

ဘႀကီးသက္