အယူအဆမတူၾကေပမယ့္ အတူတကြေနၾကရာဝယ္

အယူအဆမတူၾကေပမယ့္ စည္းစည္းလုံးလုံး ေနရလို႔ရပါတယ္။ ဥပမာေျပာရရင္ မိသားစုတစ္ခုေပါ့။ မိသားစုဝင္ ေတြဟာ တစ္အူထုံဆင္း ညီအကို ေမာင္ႏွမအရင္း ဆိုေပမယ့္ အေတြးေခၚ မတူတာ၊ ရပ္တည္ခ်က္၊ ခံယူခ်က္၊ ယုံၾကည္ခ်က္ေတြ မတူတာ ရွိၾကစၿမဲပါ။ အဲဒီအခါမ်ိဳးမွာ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ အေျခခံမႈေတြကို က်င့္သုံးၾကတဲ့ မိသားစုေတြဟာ ၿပိဳကြဲေလ့မရွိၾကပါဘူး။ အျငင္းပြားစရာ ကိစၥေတြ ေပၚလာတိုင္း မိသားစုဝင္အမ်ားစုရဲ႕ ဆုံးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ပဲ ေျဖရွင္းမယ္ဆိုရင္၊ ၿပီးေတာ့ အနည္းစုရဲ႕ ဆႏၵသေဘာထား ကိုလည္း နားေထာင္ေပးမယ္၊ အေလးထားမယ္၊ စဥ္းစားေပးမယ္ဆုိရင္ အဲဒီမိသားစုဟာ စည္းလုံးညီညြတ္တဲ့ မိသားစုပါပဲ။ အလားတူ ပါပဲ………… လူ႔အဖြဲ႔အစည္း တစ္ခု၊ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံကို အမ်ားဆႏၵနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္မယ္၊ တိုင္းရင္းသားလူနည္းစုရဲ႕ သေဘာထားအျမင္ေတြကို နားေထာင္ေပးမယ္၊ အေလးအနက္ထား စဥ္းစား ေပးမယ္ ဆိုရင္ အဲဒီလူ႔အဖြဲ႔အစည္းဟာ စည္းလုံး ညီညြတ္တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းပါပဲ။

ဒါေပမယ့္ ဒီေနရာမွာ အေရးႀကီးတာတစ္ခုက ေစ့စပ္တယ္၊ ေဆြးေႏြးညွိႏိႈင္းတယ္၊ အေပးအယူ အေလွ်ာ့အတင္း လုပ္တယ္၊ ရင္ၾကားေစ့တယ္ဆိုတာေတြမွာ အေျခခံမႈေတြ ရွိဖို႔လိုပါတယ္။ ျပႆနာေတြကို စိစစ္သုံးသပ္ ေဝဖန္ စဥ္းစားရာမွာ ျပႆနာေတြရဲ႕ အရင္းခံအေၾကာင္းတရားေတြ၊ သမိုင္းေၾကာင္း ေနာက္ခံေတြနဲ႔ ဘာေၾကာင့္ ေဆြးေႏြးဖို႔ လိုအပ္တယ္ ဆိုတာေတြကို ထည့္သြင္း စဥ္းစားရပါမယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဒီမိုကေရစီ အစိုးရတစ္ရပ္အဖို႔ မွန္ကန္တဲ့ အရာေတြ၊ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရး အေျခခံမ ူေတြကို ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီးမွ အဲျဒီအေျခခံ မူေတြအရ အမွားနဲ႔အမွန္ တိုင္းျပည္ကို ျဖစ္လာေစမယ္။ အဆိုးနဲ႔အေကာင္း ဆိုတာ ေတြကိုလည္း ထည့္သြင္း စဥ္းစားရပါမယ္။

ရင္ၾကားေစ့တယ္ပဲေျပာေျပာ၊ ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးပဲဆိုဆို အဓိပၸါယ္ကေတာ့ စည္းလုံး ညီညြတ္စြာ ေနၾကမယ္လို႔ သေဘာတူၾကတာပါ။ ဒီစကားလုံးကို သုံးလိုက္ၿပီးဆိုတာနဲ႔ အျပန္အလွန္နားလည္မႈ တိုးပြားဖို႔၊ မတူကြဲျပားတာေတြ ရွိေနတယ္ ဆိုတာကို လက္ခံဖို႔ သီးျခားစီရွိေနတဲ့ စရိုက္လကၡဏာေတြကို အသိအမွတ္ ျပဳၾကဖို႔၊ ယုံၾကည္မႈ ထားေပးၾကဖို႔နဲ႔ ၿပီးေတာ့ စိတ္ဝမ္းကြဲေစမယ့္၊ မေက်မလည္ျဖစ္ေစမယ့္၊ အမုန္းပြား ေစမယ့္ အျပဳအမူ၊ အေျပာအဆို၊ အေနအထိုင္ေတြကိုလည္း ေရွာင္ၾကဥ္ၾကရပါမယ္။

အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကို တကယ္ပဲ လိုခ်င္ၾကတယ္ဆိုရင္ အမ်ိဳးသားေရး အက်ိဳးစီးပြားကို ေရွ႕တန္း တင္ၾကဖို႔ လိုပါတယ္။ အမ်ိဳးသားႏိုင္ငံေရး အျမင္နဲ႔ ခ်ဥ္းကပ္ၾကဖို႔ လိုပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္ပါတီရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားကို ေရွ႕တန္းတင္မိတတ္ၾကလို႔ပါ။ ဒါမ်ိဳးေတြက ဘယ္ႏိုင္ငံမွာမဆို ရွိတတ္ၾက ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္မို႔ ညွိႏိႈင္းတယ္၊ ေဆြးေႏြးတယ္၊ ရင္ၾကားေစ့တယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥေတြမွာ အေျခခံမူဟာ အေရးႀကီး ပါတယ္။ အတိုက္အခံေတြရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားသက္သက္ကို ရေစမယ့္၊ ဒါမွမဟုတ္ လက္ရွိအစိုးရကို အာဏာတည္ၿမဲ ေစရုံ သက္သက္ပဲ ျဖစ္ေစမယ့္ အေျခခံမူကေတာ့ မျဖစ္ရပါဘူး။ အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြားကို အေျခခံထားတဲ့ " မူ" မ်ိဳးပဲ ျဖစ္ရပါမယ္။ အနီစပ္ဆုံး ဥပမာေပးရရင္ေတာ့ အေရးသုံးပါးလိုမ်ိဳးေပါ့ဗ်ာ။

ၿပီးေတာ့ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကို တည္ေဆာက္တာမွာ၊ အေျဖရွာၾကရမွာက အၾကမ္းဖက္တဲ့ နည္းနဲ႔ မင္းမဲ့စရိုက္ေတြနဲ႔ အေျဖရွာၾကမယ့္ စနစ္ တစ္ရပ္နဲ႔ ေျဖရွင္းၾကရမယ္။ ဥပမာ ဒီမိုကေရစီတို႔၊ လူ႔အခြင့္အေရးတို႔ စတဲ့ " စံ " ေတြနဲ႔ေပါ့။ ဒီေနရာမွာ အေရးအႀကီးဆုံး အခ်က္ကေတာ့ သေဘာထား ကြဲလြဲတယ္ ဆိုတာ လူ႔သဘာဝပဲ ဆိုတာကို မေမ့ၾကဖို႔ပါ။ အားလုံးဟာ တစ္သေဘာတည္းပဲ ရွိရမယ္လုိ႔ အတင္းအၾကပ္လုပ္ယူလို႔ မရစေကာင္းပါဘူး။

ဒီေတာ့ကာ အယူအဆမတူၾကတာက သဘာဝ၊ အတူေနၾကရတာက ေရွးေရစက္၊ မေကာင္းတဲ့ဘက္က လွည့္ေတြးရင္ေတာ့ ဝဋ္ေၾကြး၊ ဒါေပမယ့္ ဒီဝဋ္ေၾကြးမကုန္ခန္းသေရြ႕ လည္းစင္းခံဆပ္မယ္ဆိုတာက ေသြးထိုးစကား၊ ဒီလိုစကားေတြ မၾကားေယက္ၾကဖို႔က ဒီမိုကေရစီ လိုလားတဲ့ ျပည္သူေတြရဲ႕တာဝန္၊ ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္း ၾကရမွာက ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြနဲ႔ အစိုးရကို အလယ္ကေန သမာသမတ္က်က် ေရးသားတင္ျပရမွာက မီဒီယာ၊ အရင္အစိုးရခ်မွတ္ခဲ့တာက ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တြဲေနထိုင္ေရး စတဲ့ အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြ ၾကားထဲမွာ လူ႔ေၾကာင့္၊ ငါ့ေၾကာင့္လို႔ လက္ညွိဳးထိုးေနၾကမယ့္ အစား၊ အတိတ္က ျဖစ္ရပ္ေတြကို ျမန္မာပီပီ ေမ့ေပ်ာက္သင္ပုန္းေခ်လို႔ အမ်ိဳးသားရင္ၾကားေစ့ေရး ပန္းတိုင္ကို လက္တြဲညီညီနဲ႔ ေအာင္ျမင္စြာ ေလွ်ာက္လွမ္းၾကပါစို႔လားခင္ဗ်ား။

( စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံတကာႏွင့္ စီမံခန္႔ခြဲေရး အေတြးအျမင္စာစာမ်ား စာအုပ္မွ ဆန္းသစ္ေအာင္ရဲ႕ ေဆာင္းပါး ကို ကူးယူေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ )