"ႏွလံုးလွတဲ့ဗုိလ္ေအာင္ဆန္း"

ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းသည္နံနက္ေ၀လီေ၀လင္းတြင္ကန္ေတာ္ၾကီးေဇာင္း နေဘးကားေလးၿဖင္႔ၿဖတ္အသြား ဘူးေၾကာ္ဆိုင္

တခုအေရွ႕အေရာက္တြင္ ကားေမာင္းသူတပ္သားေလးအား ကားကိုရုတ္တရက္ ရပ္ခိုင္းလိုက္ ၿပီး ကားေပၚမွဆင္းကာ
...
ဘူးေၾကာ္ဆိုင္ေလးရွိရာသို႕ေလ်ွာက္သြားေလသည္ ဘူးသီးေၾကာ္ေရာင္းေသာ ဆင္းရဲသားလင္မယားႏွစ္ေယာက္မွာ

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုၿမင္ၿပီး “ ဟာ ..ဗိုလ္ခ်ုဳပ္..ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ...” ဆိုၿပီး အံ႔အားသင္႔ကာ ထိုင္ခံုဘဲခ်ေပးရမလို ဘူးေၾကာ္ဘဲခ်ေက်ႊးရမလို

လုပ္မထိ ကိုင္မထိၿဖစ္သြားေလေတာ႔သည္ ထိုအခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က“ ေနၾကစမ္းဘာကြာ က်ဳပ္ေမးစရာရွိလို႔ဆင္းလာတာ..

ခင္မ်ားတိုကိုက်ဳပ္ၾကည္ေနတာႏွစ္ရက္သံုးရက္ရွိၿပီး ဒီေလာက္ခ်မ္းတဲ႔ ဒီဇင္ဘာလၾကီးမွာဗ်ာ အေႏြးထည္မပါဘဲ ခင္မ်ား

တို႔မခ်မ္းဘူးလာဗ်” အေၾကာ္သည္က “ ခ်မ္း...ခ်မ္းပါတယ္..ဗုိလ္ခ်ဳပ္..အ.အေႏြးထည္မရွိလိုပါ” ဟုၿပန္ေၿဖေလသည္..

ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ၀တ္ထားေသာအေႏြးထည္ကိုခၽႊတ္ကာ “ ေရာ႔ ..ဒါ၀တ္ထားဟုေပးေလသည္.ထိုအခါ အေၾကာ္သည္က

မလုပ္ပါနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရယ္ ဟုၿငင္းဆိုေလသည္ ..ဒါကိုဗိုလ္ခ်ဳပ္က “ ယူလိုက္႔ပါဗ်ာ. ခင္မ်ားကိုက်ဳပ္ေၿပာမယ္..က်ဳပ္က

ခုခ်ိန္ခါမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဆိုတဲ႔ တာ၀န္ကိုယူထားရတာဗ် ဒီအတြက္ ခင္မ်ားခ်မ္းတာလည္းက်ဳပ္နဲဆိုင္တယ္..ခင္မ်ားတို႔ဆင္းရဲ

တာလည္းက်ဳပ္နဲ႔ဆိုင္တယ္..က်ဳပ္တာ၀န္ဗ်” ဟုအေႏြးထည္ကိုအတင္းထိုးထည့္ေပးကာလွည္ထြက္သြားသည္ အေၾကာ္

သည္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဧ။္ေၾကာၿပင္ကိုေငးကာ “ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရယ္” ဟုေရရြတ္သံနဲ႔အတူ မ်က္ရည္ေလး၀ဲကာက်န္ခဲ႔ေလသည္။

ဆရာေမာင္သာခ်ိဳဧ။္ ႏွလံုးသား လွ ေစခ်င္ေဆာင္းပါးမွ