အိမ္ေစာင္႔အစိုးရ အာဏာသိမ္းတာ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္တဲ႔။ အမွန္ေတာ႔ အာဏာသိမ္းတယ္လို႔လည္း မဆိုလိုႏိုင္ဘူး။ ဦးႏုက သူတုိ႔ပါတီထဲအကဲြအျပဲေတြျဖစ္တာ မႏုိင္ေတာ့လုိ႔ လႊဲေပးလိုက္တာတဲ႔ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လူမၿဖစ္ေသးတဲ႔ အခ်ိန္ကာလေတြကတည္းက ၿမန္မာၿပည္မွာ ၿဖစ္ေနတဲ႔ အကြဲအၿပဲေတြကို တဆင္႔စကားနဲ႔ ၾကားသိရတာပဲဗ်ာ။ ၿမန္မာၿပည္ၾကီးရဲ. ဇာတ္လမ္းက အကြဲအၿပဲနဲ႔စတယ္ ဆိုတာ လူတိုင္းသိၾကမွာပါ။
က်ပ္တည္းတဲ႔ အေၿခအေန၊ အခြင္႔အလမ္းနည္းပါးတဲ႔ အေၿခအေနမွာ အသက္ရွင္ေနရတဲ႔ လူေတြအတြက္ တစ္ေယာက္ေခါင္းေပၚ တစ္ေယာက္တက္နင္းၿပီး အသာစီးရတဲ႔ ေနရာမွာ ေနခ်င္လာၾကတယ္။ ေရထဲၿပဳတ္က်တဲ႔ ပုရြက္ဆိတ္အံုလိုပဲ၊ အေပၚေရာက္ေအာင္ နင္းရင္း တက္ရင္းနဲ႔ ေအာက္ေရာက္တဲ႔ ပုရြက္ဆိတ္က ေရမြန္းၿပီးေသ။
မေသခ်င္ရင္ အေပၚေရာက္ေအာင္ နင္းႏိုင္သမွ် ၾကိဳးစားနင္းတက္ရင္း သူမသာ ကိုယ္သာ (win/lose) ဂိမ္းၾကီးကို ကစားတဲ႔ အက်င္႔ဆိုးၾကီးတစ္ခု စြဲလာတာ အခုအထိပဲ ၿဖစ္ေနတယ္။
အဖြဲ.အစည္းနဲ႔ အလုပ္တစ္ခုလုပ္မယ္ဆိုရင္ အသာစီးလို႔ ထင္ရတဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းက ရာထူးေတြ၊ အခြင္႔အာဏာ အသံုးၿပဳရတဲ႔ အေၿခအေနကို လိုခ်င္လာၾကတယ္။ ၿမန္မာၿပည္မွာက အဖြဲ႔အစည္းေတြ ၾကိဳးနီစနစ္လိုမ်ိဳး ရွိေနတာၿဖစ္ေတာ႔ အထက္လူၾကီးရာထူးရတာနဲ႔ ေနရထိုင္ရ သက္သာေခ်ာင္လည္တာရယ္၊ အဖြဲ႔အစည္းကိုယ္တိုင္က စနစ္မက်တဲ႔ ရပ္တည္မွဳ.ရယ္ ေပါင္းစပ္ၿပီး အခြင္႔အာဏာကို မက္ေမာမွဳ.ဆိုတာ ၿဖစ္လာတယ္။ အဖြဲ.အစည္းနဲ႔ ပတ္သတ္တာေရာ တစ္ကိုယ္ေရ သတ္မွတ္ထားတဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ က်င္႔၀တ္ဆိုတာမ်ိဳးေတြ မစဥ္းစား မသတ္မွတ္ ႏိုင္ၾကေတာ႔ဘူး။ အာဏာရဖို႔ ရာထူးရဖို႔ အရင္းအႏွီးေတြက အခ်င္းခ်င္း ေခ်ာက္ထဲတြန္းခ် တရားခံရွာဖို႔ပဲ ၿဖစ္ပါတယ္။ ေကာင္းမြန္တဲ.ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ အဖြဲ႔အစည္းၾကားထဲမွာ လုပ္ကိုင္ေၿပာဆိုမွဳ.ေတြ ၿဖစ္မလာပါဘူး။
စိတ္ဓါတ္အခံ အက်င္႔ဆိုးၾကီးက ၿမန္မာၿပည္သူေတြရဲ. အသက္ရွင္ေနထိုင္စားေသာက္မွဳ. ေန႔တဓူ၀ လွဳပ္ရွားမွဳ.ေတြအထိ ၿဖစ္လာပါတယ္။ အစကေန ေၿပာရရင္ အနီးဆံုး ဆယ္တန္း ဆယ္တန္းေအာင္တဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြပဲ ၾကည္႔ပါ။ တခ်ိဳ.က ၀ါသနာအမွန္ကို ေရြးခ်ယ္ဖို႔ထက္ အရွိန္အ၀ါ ၿမင္႔မားတဲ႔ အလုပ္အကိုင္လမ္းေၾကာင္း ပညာေရးဘက္ကိုဦးတည္ဖို႔ ၾကိဳးစားၾကတယ္။ ဒါလည္း ရာထူးအတြက္ လူအထင္ၾကီးဖို႔အတြက္ ေငြအတြက္ ဆုိတဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ ပိုမ်ားပါတယ္။ အခ်ိဳ.ေသာေက်ာင္းသားေတြက ဘယ္ေနရာ ဘယ္ဌာနနဲ႔ ၀င္ေငြ ရေပါက္ရလမ္း ေခ်ာင္လည္တဲ႔ အလုပ္ကို ၀င္ဖို႔ စိတ္ကူးၾကတယ္။
တိုင္းၿပည္အတြက္ ဆိုၿပီး ခပ္ၾကီးၾကီးရည္မွန္းခ်က္ကို ထားဖို႔ေ၀းစြ၊ ကိုယ္႔ေနရာကိုယ္႔ဌာန တိုးတက္ဖို႔ အတြက္လည္း မရွိပါဘူး။ အဓိက အာဏာရမယ္၊ ရာထူးရမယ္၊ ေငြရမယ္။ အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ ဂုဏ္ရွိမယ္။ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ကိုင္ႏိုင္မယ္ ဆိုတဲ႔ စိတ္ထားေတြ ေရႊၿပည္ၾကီးတစ္ခုလံုး ရွိၾကတယ္ ဆိုပါစို႔။ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီး ေက်ာင္းသား၊ ဘြဲရၿပီးတဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြ တခ်ိန္မွာ လူၾကီးေတြ ၿဖစ္လာေတာ႔ သူတို႔ၿဖတ္သန္းလာခဲ႔တဲ႔ ရုန္းကန္မွဳ.ေတြအတိုင္း ေနာက္လာတဲ႔ လူငယ္ေတြကို ၿဖတ္သန္းေစခ်င္တဲ႔ အစြဲၾကီးၿဖစ္လာတယ္။ ပါ၀င္လုပ္ကိုင္ေနတဲ႔ အဖြဲ.အစည္းအတြက္ တိုးတက္ဖို႔ အက်ိဳးရွိဖို႔ထက္ကို ေလးစားခံခ်င္တယ္။ သူတို႔ ေၾကာက္ရြံ.ခဲ.ရသလို တဖက္သားရဲ. ေၾကာက္ရြံ.ၿခင္းကိုလည္း ခံခ်င္တယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္တုန္းက အထက္တန္းေက်ာင္းေတြမွာ ေလာကနီတိသင္ၾကားေရးဆိုၿပီး တကယ္ၾကီး သင္ခဲ႔ရပါတယ္။ အထက္တန္း ေက်ာင္းၿပီးတဲ႔အခ်ိန္ အၿပင္ေလာကထဲ ေရာက္လာေတာ႔ ႏိုင္ရာစား လမ္းစဥ္ အထက္ဖားေအာက္ဖိ လမ္းစဥ္ေတြ အေလ႔အက်င္႔စြဲၿမဲလာရင္း ပုရြက္ဆိတ္အံုေရထဲက် ဘ၀ထဲ ကူးခတ္ ရေတာ႔တာပါပဲ။ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ေတြ အခ်င္းခ်င္း အၿမဲတမ္း ေစာင္႔ၾကည္႔ၾကတယ္။ တစ္ကြက္မွားတာနဲ႔ ေၿခထိုးၿပီး ခလုတ္တိုက္က် လဲၿပိဳေအာင္ လုပ္မယ္။ အထက္လူၾကီးေတြရဲ. မ်က္ႏွာေတာ္ေပး ေစာင္႔ေရွာက္မွဳ.ကိုခံယူရင္း တစ္ဆင္႔ၿပီး တစ္ဆင္႔ ရာထူးတုိး ၀င္ေငြတိုး အခြင္႔အာဏာရေအာင္ လုပ္မယ္ဆိုတဲ႔ အိုင္ဒီယာေတြ အလိုလို၀င္လာတာပါပဲ။
"လူၾကီးသားနဲ႔ ေပါင္းမလား၊ ႏိုင္ငံၿခားေညာင္းမလား" ဆိုတဲ႔ စကားလည္း အလကားေနရင္း ထြက္လာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အထက္လူၾကီးနဲ႔ ေဆြမ်ိဳးလို ၿဖစ္ေအာင္ေနရင္း အသက္ရွင္ႏိုင္မလား။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ ကိုယ္႔အစြမ္းအစကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ထုတ္ေဖာ္ႏိုင္တဲ႔ ေနရာကို ကူးေၿပာင္းမလား။ ဒီလိုနဲ႔ ေရၾကည္ရာ ၿမက္ႏုရာေတြ ထြက္ခြါသြားၾကပါေတာ႔တယ္။
ၿမန္မာၿပည္က လူေတြရဲ. စိတ္အခံ အေလ႔အက်င္႔နဲ႔က အစြမ္းအစ ဘယ္ေလာက္ရွိရွိ မနာလုိတဲ႔လူ၊ အလကားထိုင္ေနရင္း အပုတ္ခ်ခ်င္တဲ႔လူ အေတာ္မ်ားပါတယ္။ ေငြေရာ ရာထူးေရာ ဘာတစ္ခုမွမဟုတ္ပဲ အလကား ပရဟိတ အလုပ္ေတြ လုပ္တဲ႔ေနရာမွာေရာ အတိုက္အခိုက္ေတြ မနည္းပါဘူး။ တခါတုန္းက အင္ဖိုတက္ထဲမွာ Dev Con ပြဲတစ္ခု ရွိလို႔ သြားေနရင္း ပရဟိတ အြန္လိုင္းဖိုရမ္တစ္ခုက ေခါင္းေဆာင္သူ အက္ဒမင္ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ စကား၀ိုင္း ထိုင္ေၿပာၿဖစ္ခဲ႔တယ္။ တကယ္႔ပရဟိတအလုပ္ၿဖစ္တဲ႔ မိဘမဲ႔ေက်ာင္းေတြကို ေငြေတြေကာက္ခံၿပီးလွဴ၊ စာအုပ္ေတြလွဴေနတဲ႔ လူေတြပါ။
ဖိုရမ္ထဲမွာ အတိုက္အခိုက္ေတြ အေညွာ္တိုက္တာေတြ အရမ္းမ်ားေနလို႔ စိတ္ညစ္ေနၾကတယ္တဲ႔ဗ်ာ။ ေလာကနီတိ သင္ခဲ႔ရေပမယ္႔ မတတ္ေၿမာက္ခဲ႔တဲ႔ ေအာက္တန္းက် ကိုယ္ေတာ္မ်ား အြန္လိုင္းေပၚမွာ ပရဟိတအလုပ္ေတြကို အေညွာ္၀င္တိုက္ေန တတ္ၾကတာ ေၿပာပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္းၿဖစ္တဲ႔ သီဟ(ၿမန္မာက်ဴတိုရီယာယ္)က ပရဟိတ ဆိုရင္ေနာက္မဆုတ္တမ္းလုပ္ပါ။ ၿမန္မာၿပည္ရဲ. ေအာင္ၿမင္ဆံုးၿဖစ္တဲ႔ နာေရးကူညီမွဳ.အသင္းဆိုလည္း အစပိုင္းမွာ အတိုက္အခိုက္ေတြ မနည္းမေနာ ခံခဲ႔ရၿပီး အခုအခ်ိန္မွာ တည္ၿငိမ္ေအာင္ၿမင္တဲ႔ အဖြဲ.ၿဖစ္ေနၿပီ .. စသည္ၿဖင္႔ အားေပးခဲ႔တာ ၿပန္သတိရမိတယ္။
အက်င္႔ေတြ ဆိုးရြားၿပီး ကူးစက္ေနပံုက အမ်ားအက်ိဳးအတြက္လုပ္တဲ႔ အလုပ္ေတြေတာင္ ပိတ္ဆို႔တားဆီးတာေတြ ထိေတာင္ ရွိေနတတ္ၿပီ။ အြန္လိုင္းေပၚမွာ ပရဟိတအက်ိဳး အသိေတြ အၿမင္ေတြ ၿဖန္႔ေ၀တဲ႔ ေနရာေတြမွာေတာင္ ငါဆိုတဲ႔ အတၱေတြ ေရွ႔တန္းတင္လာၾကၿပီ။ အြန္လိုင္းကို အသံုးၿပဳ.သူေတြ ဆိုတာ လူငယ္ေတြ အေတာ္မ်ားပါတယ္။ မ်ိဳးဆက္သစ္ လူငယ္ေတြလို႔ ဆိုရင္ မမွားပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔ မသစ္ပဲ ေဟာင္းႏြမ္းေနတဲ႔ အက်င္႔ဆိုးေတြနဲ႔ ၿဖစ္ေနတာဆိုေတာ႔ အေဟာင္းသံသရာထဲမွာပဲ ရွိေနပါေသးတယ္ဗ်ာ။
ၿမန္မာၿပည္က အစိုးရဌာနေတြမွာ အထက္လူၾကီးေတြရဲ. အေလ႔အက်င္႔ေတြထဲက တစ္ခုက ကိုယ္႔ကို ေအာက္လက္ငယ္သားေတြရဲ. ေၾကာက္ရြံ.ၿခင္းကို ခံယူတတ္ၾကတာပဲဗ်။ နည္းစနစ္တစ္ခုခု အသံုးၿပဳ.ၿပီး ထိတ္လန္႔ေအာင္ လုပ္တတ္ၾကတယ္။ သူ႔ရာထူး သူ႔လုပ္ပိုင္ခြင္႔အေပၚ အၿမတ္ထုတ္ခ်င္စိတ္၊ မရိုးသားတဲ႔ စိတ္ဓါတ္နဲ႔ ကိုယ္႔ဌာန အက်ိဳးစီးပြါးအတြက္ ဂုဏ္သိကၡာအတြက္ ထည္႔မစဥ္းစားၿဖစ္ၾကဘူး။ တိုင္းၿပည္အတြက္ အလုပ္လုပ္ေနတယ္ဆိုတာမ်ိဳးက စာရြက္စာတမ္းထဲမွာပဲ ခ်န္ထားရစ္ခဲ႔ၾကတယ္။
တစ္ခါက ကြ်န္ေတာ္အစိုးရ ရံုးတစ္ရံုးကို ခြင္႔ၿပဳမိန္႔ ပါမစ္တစ္ခု လိုအပ္လို႔ သြားေတာင္းခဲ႔ ပါေသးတယ္။ ရံုးေရာက္တဲ႔အခါ အထက္လူၾကီးနဲ႔ မေတြ႔ရေသးခင္ ရံုးကစာေရးမက ေစာင္႔ေနခိုင္းတယ္။ သူ႔စားပြဲေရွ.မွာ ခံုနဲ႔ထိုင္ခုိင္းထားၿပီး ကြ်န္ေတာ႔ကိုအကဲခတ္ေနတယ္။ စာရြက္စာတမ္းကေတာ႔ လူၾကီးဆီကို ေရာက္ၿပီးသြားၿပီ။ သူ႔လူၾကီးက အင္မတန္ အလုပ္မ်ားေၾကာင္း မထင္ရင္ မထင္သလို စိတ္တိုတတ္ေၾကာင္းေတြ လာေၿပာေနတယ္။ အမွန္က ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ သူ႔အထက္လူၾကီးရဲ.ေဒါသၾကီးတဲ႔ စရိုက္ေတြ စိတ္တိုတဲ႔စရိုက္ေတြ ဘာမွမဆိုင္ပါ။ ၿပည္သူ႔တာ၀န္ ဌာနရဲ.တာ၀န္ေတြယူထားၿပီး အလုပ္လုပ္ေနရတဲ႔ ၀န္ထမ္းဆုိတာ သူ႔ဟာသူ ေဒါသဘယ္ေလာက္ပဲၾကီးၾကီး ဘယ္ေလာက္ပဲ စိတ္ခံစားမွဳ. ရွဳတ္ေထြးေနပါေစ လုပ္စရာ အလုပ္တာ၀န္ကို ေက်ပြန္ေအာင္ လုပ္ေပးရမွာပါပဲ။ သူ႔စိတ္ခံစားမွဳ.ဘာၿဖစ္တယ္ ဘာရွိတယ္ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္သိေအာင္ သူ႔စာေရးမက ေၿပာၿပဖို႔မလိုပါဘူး။ ဆိုင္မွမဆိုင္ပဲဗ်ာ။
လူေတြအေနနဲ႔ အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနၿပီး တာ၀န္ေက်ေအာင္ လုပ္ဖို႔မစဥ္းစားတတ္ၾကတာပါပဲ။ သူ႔လက္ေအာက္ငယ္သားေတြကို ေဒါသၾကီးၿပရတာမ်ိဳး၊ မာနၾကီးၿပရတာမ်ိဳး အေၾကာင္း တစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခုခ်ၿပတာမ်ိဳးနဲ႔ ေနတတ္ၾကတယ္။ အထက္စီးအေနအထားမွာ ကိုယ္႔ကိုလူေတြ ေၾကာက္ရြံေအာင္ ဖန္တီးတတ္ၾကတယ္။ သူတို႔ထက္ ရာထူးၾကီးတဲ႔လူကိုေတြ႔ရင္ေတာ႔ ဘ၀ပ်က္မတတ္ ေၾကာက္ရြံ.တုန္လွဳပ္ၿပီး အၾကိဳက္ေဆာင္ေပးတတ္ၾကတယ္။
လူမွန္ ေနရာမွန္ ဆိုတဲ.စကားဟာ အဖြဲ.အစည္းေတြနဲ႔ လုပ္ကိုင္တဲ႔ေနရာမွာ မရွိမၿဖစ္ အေနအထားပါ။ ၿမန္မာၿပည္အတြက္က်ေတာ႔ ေနရာမွန္၊ အလိုက္အထိုက္မွန္ ဆိုတာ ပိုမွန္မယ္ထင္ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေတာ္ေနတတ္ေန အစြမ္းအစရွိပါေစ။ အလုိက္အထိုက္ ေဖာ္လံဖား လုပ္ႏိုင္သမွ် ေနရာေကာင္းရမွာ ၿဖစ္ပါတယ္။
အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ လုပ္ကိုင္တဲ႔ေနရာမွာ လူမွန္ေနရာမွန္ ရွိဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။ John C. Marvell ရဲ႕ Equipping စာအုပ္ထဲမွာ လူမွားေနရာမွား မၿဖစ္ေအာင္ အဖြဲ႔အစည္းကို အုပ္ခ်ဳပ္တဲ႔ အိုင္ဒီယာေလး ထည္႔ေရးထားတယ္။ အဖြဲ႔အစည္းတိုင္းမွာ တစ္ေနရာစီ ကြ်မ္းက်င္တဲ႔ လူေတြရွိၾကတယ္။ ေနရာမွန္လူမွန္ ၿဖစ္ေအာင္ စီစဥ္ႏိုင္ရင္ ၿပီးၿပည္႔စံုၿပီး ေကာင္းမြန္တဲ႔ အဖြဲ.အစည္းၿဖစ္လာမွာပါတဲ႔။ အဖြဲ.အစည္း အုပ္ခ်ဳပ္မွဳ.က မွားယြင္းေနရင္ ဒါမွမဟုတ္ မွားမွားယြင္းယြင္းနဲ႔ လူေတြကို ေနရာခ်ထားမိရင္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေတြယိုယြင္းလာမယ္။ အဖြဲ.အစည္း အေပၚမွာေရာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ အခ်င္းခ်င္း အေပၚမွာေရာ ယံုၾကည္မွဳ.ေတြ က်ဆင္းလာမယ္။ စိတ္ညစ္လာမယ္။ က်င္႔၀တ္ေတြ မေစာင္႔ထိန္းႏိုင္ေတာ႔ပဲ အထက္ဖား ေအာက္ဖိ ႏိုင္ရာစားေတြ ၿဖစ္လာမယ္ဆိုတာ ေၿပာထားပါတယ္။
အခုလက္ရွိအေၿခအေနကေတာ႔ ၿမန္မာၿပည္က ၿပည္သူေတြအတြက္ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ ေရာင္ၿခည္ေလး သန္းစၿပဳ႔ေနတဲ႔ အေၿခအေနပါ။ လက္နက္မကိုင္တဲ႔ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ရဲ. ေနာက္ကေန ၿပည္သူေတြ လိုက္လာၿပီး ပိတ္ထားတဲ႔ တံခါးေတြ တစ္ခုၿပီး တစ္ခုပြင္႔ေအာင္ ဖြင္႔ႏိုင္တာ သေဘာက်ႏွစ္သက္ ေထာက္ခံစရာပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေခတ္ေဟာင္းက လူၾကီးေတြရဲ.အက်င္႔ဆိုးေတြ ဆက္ၿပီးလက္ခံေနဦးမွာလား။ မၿဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ေနာင္လာမယ္႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ.မ်ိဳးဆက္ေတြအတြက္ အေမြဆိုးေတြ အတိတ္အိမ္မက္ဆိုးေတြ ထပ္ၿပီးမက်န္ရစ္ ေစခ်င္ပါဘူး။ ကိုယ္နဲ႔သက္ဆိုင္တဲ႔ အဖြဲ.အစည္းအတြက္ အက်ိဳးစီးပြါးတိုးတက္ႏိုင္မွဳ. ကိုယ္တိုင္ၿပဌာန္းထားတဲ႔ က်င္႔၀တ္ေတြ ေစာင္႔ထိန္းၿပီး အဆင္ေၿပေၿပ ၿဖစ္ေအာင္ အားလံုး ၾကိဳးစားရမွာပါ။ ေအာက္တန္းက်တဲ႔ ကိုယ္ေတာ္ၾကီးေတြ ကိုကန္ခ်ဖို႔ မၾကိဳးစားရင္ေတာင္မွ အက်င္႔ေလးေတြၿပင္ဆင္ဖို႔ ေလာကနီတိလို က်င္႔၀တ္မ်ိဳး နားလည္ေအာင္ ေဆြးေႏြးေပးရမွာပါ။
ေရးသူ - SOE HTET
11:10PM, TUESDAY, 24th, APRIL, 2012,
MYANMAR.
မူရင္း - http://myrisingforces.blogspot.com/
ယေန႔ မြန္းလြဲ(၂)နာရီ(၃၀)မိနစ္ကစတင္
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္၏ လူေနထပ္ေသာၿမိဳ႕နယ္
