ေနာက္ဆံုးေပၚ အာဏာရွင္ စည္းစိမ္ဖြက္နည္း။ (၁)

ဒီတခါေတာ့ ေဘာဂေဗဒဘက္ ေျခဦး လွည့္လုိက္ဦးမယ္ဗ်ာ။ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံ တုိးတက္မႈရဲ႕ အေျခခံအခ်က္က စီးပြားေရးဆုိတာႀကီး ျဖစ္ေနေလေတာ့ ဒီေဘာဂေဗဒ ဆိုတာႀကီးကလည္း မပါရင္ မၿပီးျပန္ဘူးဗ်ဳိ႕။

ေဘာဂေဗဒအေၾကာင္း ေျပာမယ္ဆုိလုိ႔ မင္းက ဘယ္ေလာက္ နားလည္လုိ႔လဲလုိ႔ ေမးလာရင္ သိပ္ေတာ့ နားမလည္ဘူးဗ်။ ဒါေပမဲ့ ဝိသမ ေလာဘေဇာ အျမတ္ႀကီးစား စီးပြားေရး ေသာင္းက်န္းသူမ်ားကို ဦးတည္ခ်င္လို႔ ဆက္စပ္ေျပာရတာပါ။

ဒါေပမဲ့ ေဘာဂေဗဒ သေဘာတရားထဲက တစ္ခုျဖစ္တဲ့ “ဝယ္လုိအားမ်ားရင္ ေရာင္းလိုအားနည္း” ဆုိတဲ့ သေဘာတရားတစ္ခုကို နားလည္တာနဲ႔တင္ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ စီးပြားေရးကို အေတာ္ေလး ၿခံဳငံုမိတယ္ဆုိၿပီး ဘဝင္ျမင့္မိတာေတာ့ ဝန္ခံရမယ္။ စဥ္းစားၾကည့္ေလ….. ျမန္မာျပည္မွာ ဘယ္တုန္းကမ်ား ေရာင္းလိုအား မ်ားခဲ့ဖူးလုိ႔လဲ။ ျမန္မာျပည္သားမ်ားခမ်ာ ဘယ္ပစၥည္းမွ ေဖာေဖာသီသီ သံုးခဲ့ရတာ မရွိပါဘူး။ အခြင့္ထူးခံ လူ႔မလိုင္ အျမတ္ႀကီးစား လက္တစ္ဆုပ္စာ ကုန္သည္တစ္စုက ဆိုင္ရာကုုန္ပစၥည္း အမ်ိဳးအစားအလိုက္  ျမန္မာျပည္ရဲ႕ တစ္ဦးတည္း ကိုယ္စားလွယ္ႀကီးဘဲ လုပ္ေနၾကတာမို႔  အဲ့ဒီ ကိုယ္စားလွယ္ႀကီး တင္သမွ် ေစ်းနဲ႔ဘဲ ဝယ္ယူ စားသံုး/သံုးစြဲ ေနၾကရတာပါ။

မဝယ္လုိ႔လည္း မရ၊ အေျခခံ စားေသာက္ကုန္ပစၥည္းေတြ ျဖစ္ေနတယ္ေလ။ ဒီလိုနဲ႔ ဝယ္လုိအားေတြ မ်ားလာေရာ၊ ဝယ္လိုအားမ်ားေတာ့ ေရာင္းလိုအားနဲ၊ ေရာင္းလုိအားနဲတဲ့ ေဘာဂေဗဒ အက်ဳိးတရားက ရွင္းပါတယ္။ ေစ်းေတြ တက္ကုန္ေရာေပါ့ဗ်ာ။ သူတို႔က ပိတ္ခ်င္တဲ့ ပစၥည္းကိုပိတ္ ဖြင့္ခ်င္တဲ့ သူကိုေတာ့ဖြင့္ ဒီလိုလုပ္တာကိုးဗ်။ ျမန္မာျပည္က ကုန္ေစ်းႏႈန္းမ်ား က်တယ္ဆုိတဲ့ ေဝါဟာရကို မတီထြင္ခဲ့မိသေယာင္ တက္ႀကီးကို တက္ေနေတာ့တာပါဘဲ။ ႏိုင္ငံေတာ္ ေခါင္းဆာင္ၾကီးေတြက “ကုန္ေစ်းႏႈန္း က်ဆင္းေရး ေကာ္မတီ” ဆိုျပီး ဖြဲ႔စည္းကာ သူတို႔ အစည္းအေဝး တစ္ခါထိုင္လိုက္တိုင္း တစ္ခါ ေစ်းတက္ေနေလေတာ့ “ကုန္ေစ်းႏူန္း မွန္ကန္ျမန္ဆန္ေရး ေကာ္မတီ” ဆိုၿပီး ေျပာင္းေခၚလိုက္ရတာ သတိထားမိ လိုက္တယ္။

၈၈ အေရးအခင္းတုန္းက လူေတြရဲ႕ မေက်နပ္မႈ တခ်ဳိ႕ေလးက တကယ္ကို သံေဝဂ ရစရာပါ။ ဘာတဲ့ “ဆန္တစ္ျပည္ ၁၅ ျပား စိန္လြင္ ေသမွစား၊ ဆန္တစ္ျပည္ ၁၅ က်ပ္ စိန္လြင္ ေခါင္းကိုျဖတ္” တဲ့။ ဆန္တစ္ျပည္ ၁၅ က်ပ္မုိ႔လို႔ လူေတြ ေပါက္ကြဲခဲ့ၾကပံုမ်ား၊ အခုေတာ့ ဆန္တစ္ျပည္ ၃၀၀၀ ေက်ာ္ၿပီမို႔ သန္းေရႊေခါင္းကို ျဖတ္ရေပေတာ့မယ္။ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္အတြင္း ကုန္ေစ်းႏႈန္းမ်ား အဆ ၂၀၀ ေက်ာ္ တက္သြားခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ႏွစ္ ၂၀ အတြင္း ျမန္မာျပည္ႀကီးရဲ႕ တုိးတက္မႈ ျပယုဂ္လို႔ ေျပာရေလမလား။

ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္သိတဲ့ “ဝယ္လုိအားမ်ားရင္ ေရာင္းလိုအားနည္း” ဆုိတဲ့ သေဘာတရားနဲ႔တင္ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ စီးပြားေရးကို ၿခံဳငံုမိၿပီ ျဖစ္တယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုကုိယ္ ဘဝင္ျမင့္ ေနရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဝယ္လုိအားနဲ႔ ေရာင္းလုိအား တန္းညႇိတာေတြ ဘာေတြက စာထဲမွာသာ ရွိေတာ့တာ၊ လက္ေတြ႔ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ စီးပြားေရး နယ္ပယ္မွာ အသံုးမဝင္ေတာ့ပါ။

နိဒါန္းပ်ဳိးေနရတာနဲ႔တင္ ဆုိလုိရင္း ေပ်ာက္သြားမွာ စိုးရေသးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာလုိတာက အခုတေလာ ျမန္မာျပည္ စီးပြားေရးေလာကမွာ သိပ္ေခတ္စားေနတဲ့ အစိုးရ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားအား ပုဂၢလိကပိုင္ လုပ္ငန္းအျဖစ္ လႊဲေျပာင္းလုပ္ကိုင္ခြင့္ ေပးေနတယ္ ဆိုတာပါ။ ပုဂၢလိကပိုင္ လုပ္ငန္းလို႔ ၾကားရတာနဲ႔တင္ နားအရသာ ရွိလွေပတယ္။ ကိုယ္မပိုင္ရင္ေန၊ ပုဂၢလိကပိုင္ဆိုတဲ့ စကားလံုးကတင္ ကုိယ့္ကို ကိုယ္စားျပဳသလုိ ခံစားရတယ္ေလ။

တကယ္လည္း ပုဂၢလိကပိုင္ လုပ္ငန္းမ်ား တြင္က်ယ္လာမႈက ႏုိင္ငံတစ္ခု တုိးတက္မႈရဲ႕ အဓိက ေရေသာက္ျမစ္ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႀကိဳဆုိပါတယ္၊ အားေပးပါတယ္၊ သို႔ရာတြင္ေပါ့ေလ။ ပုဂၢလိကဘဏ္မ်ား ဖြင့္လွစ္ခြင့္ ေပးေတာ့မယ္လို႔ ေၾကျငာလို႔မွ မဆံုးေသး၊ လ်ာထားခ်က္ ျပည့္သြားၿပီ။ အစိုးရ စက္သံုးဆီဆုိင္မ်ား ပုဂၢလိကသို႔ လႊဲေျပာင္းေပးေတာ့မည္၊ ေၾကျငာလုိ႔မွ မၿပီးေသး၊ ထပ္ကာ ေျပာင္းသြားေတာ့သည္။

အဲ့ဒီ ပုဂၢလိကပိုင္ လုပ္ငန္းမ်ားကို လက္ျမန္ေျချမန္နဲ႔ ဘယ္သူေတြကမ်ား လက္ဦးမႈ ယူသြားၾကပါလိမ့္၊ ရွည္ရွည္ေဝးေဝး စဥ္းစား မေနပါနဲ႔၊ ယခု ျမန္မာျပည္မွာ က်င္းပေနတဲ့ Myanmar National League ေဘာလံုးၿပိဳင္ပြဲက အသင္းပိုင္ရွင္မ်ားလုိ႔သာ မွတ္လိုက္ပါေတာ့။ (MNL ေဘာလံုးၿပိဳင္ပြဲႀကီး ေန႔ခ်င္း ညခ်င္း ႀကီးထြားလာရျခင္းမွာ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အားကစားေလာကကို ေျမေတာင္ေျမႇာက္ ေပးတာထက္ ႏုိင္ငံေရး အခင္းအက်င္းရဲ႕ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ အျဖစ္ မဟာဗ်ဴဟာေျမာက္ ေဖၚေဆာင္လုိက္တဲ့ ၿပိဳင္ပြဲႀကီးသာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း အလ်ဥ္းသင့္လွ်င္ ေရးသား တင္ျပပါဦးမည္။ ဤကား စကားခ်ပ္)

နအဖက ဟိတ္တစ္လံုး ဟန္တစ္လံုးနဲ႔ ခ်ခ်ေပးေနတဲ့ ပုဂၢလိကလုပ္ငန္းေတြဟာ အဲဒီ ၁၀ ဦးမွ်ေလာက္ေသာ သူေဌးႀကီးမ်ားကသာ ၿပိဳင္ဘက္မရွိ အညီအမွ် ခြဲေဝယူေနၾကတာ ျဖစ္ေပေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာကို မယံုရင္ ကိုယ္တုိင္ ေလ့လာၾကည့္ပါ။ ယခု ျမန္မာျပည္က အလြန္ႀကီးမားတဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း တစ္ခုရဲ႕ ပိုင္ရွင္၊ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အႀကီးဆံုး စားေသာက္ကုန္ လုပ္ငန္းပိုင္ရွင္၊ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ သြင္းကုန္ထုတ္ကုန္ လုပ္ငန္းပိုင္ရွင္၊ ဘယ္သူေတြမ်ားပါလိမ့္လို႔ ရွည္ရွည္ေဝးေဝး သိပ္ၿပီး အေတြးေခါင္ မေနပါနဲ႔၊ Myanmar National League မွာ အားလံုး တစ္စုတစ္စည္းထဲ ေတြ႔ႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။

ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ဒိတ္ဒိတ္ႀကဲ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းတုိင္းရဲ႕ ပုိင္ရွင္မ်ားဟာ ဒီ Myanmar National League ႀကီးမွာရွိတဲ့ ကလပ္အသင္း ပိုင္ရွင္မ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္။ လူဦးေရ သန္း ၆၀ ေလာက္ရွိတဲ့ ျမန္မာျပည္ႀကီးမွာ ဒီ ၁၀ ဦးေလာက္ကဘဲ ပုဂၢလိက ျဖစ္ေနတာကေတာ့ မနိပ္လွဘူးဗ်ဳိ႕။

စီးပြားေရးသမားမုိ႔ လာဘ္ျမင္တာမ်ဳိး မဟုတ္ဘဲ ေနာက္ေဖးလမ္း လာဘ္ျမင္သလိုမ်ဳိးႀကီးဗ်။ သူတုိ႔ဟာက ရန္ကုန္ဘူတာႀကီးမွာ လက္မွတ္ ေရာင္းသလုိမ်ဳိး ျဖစ္ေနတယ္။ လက္မွတ္ေရာင္းခ်ိန္က နံနက္ ၇:၀၀ နာရီတဲ့၊ ဒါေပမဲ့ ၇:၀၀ နာရီက မထုိးေသးဘူး “ကုန္ၿပီ” ဆုိတဲ့ စာတမ္းက အစီအရီ ေပၚေနေတာ့တယ္။ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္လုိ ကုန္ေအာင္ ေရာင္းလုိက္သည္မသိ။ အဘယ္မွ် မ်က္စိရွင္ေအာင္ ထားထား၊ အဘယ္မွ် အိပ္ေရးပ်က္ခံၿပီး လာေစာင့္ေစာင့္ လက္မွတ္ေရာင္းတာကို အၿမဲတမ္းလုိလုိ မေတြ႔ရ။ “ကုန္ၿပီ” ဆိုတဲ့ စာတမ္းက ေနရာယူထားၿပီးသားကို ေတြ႔ျမင္ၾကရတာ မ်ားပါတယ္။

ဘာလုိ႔ ပုဂၢလိက ခ်ေပးလိုက္ သူတုိ႔က လက္ဝါးႀကီးအုပ္လုိက္ ျဖစ္ေနရတာလဲ။ ဒါက ရွင္းပါတယ္။ “ေခတ္သစ္ အာဏာရွင္ စည္းစိမ္ဖြက္နည္း” ျဖစ္ပါတယ္။ ယခင္ေခတ္ကာလက အာဏာရွင္မ်ားဟာ သူတုိ႔ မတရားယူထားတဲ့ စည္းစိမ္ေငြမဲေတြကို ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံ ဘဏ္သုိ႔ အပ္မယ္။ ႏုိင္ငံတကာမွာ အိမ္ေတြ၊ ၿခံေတြ ဝယ္မယ္။ အဲ့ဒီလုိနည္းနဲ႔ စည္းစိမ္ဖြက္ၾကတယ္။

အခု စစ္အာဏာရွင္ေတြကေတာ့ ဒီလုိနည္းနဲ႔ စည္းစိမ္မဖြက္ၾကေတာ့။ ထုိနည္းမ်ားက ဦးေနဝင္း လုပ္ခဲ့တဲ့နည္းေတြ။ စိတ္မခ်ရေတာ့။ ျပန္လည္ သိမ္းဆည္းခံရႏုိင္တယ္။ ယခုၾကည့္ပါ၊ အီဂ်စ္သမၼတေဟာင္း မူဘာရက္၏ ပိုင္ဆိုင္မႈမ်ားကို ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံက ထိမ္းခ်ဳပ္လုိက္ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုေနာက္ဆံုးေပၚ စည္းစိမ္ဖြက္နည္းကေတာ့ ေငြကို အရွင္ထားျခင္း ျဖစ္တယ္။ ဥပမာ - ဦးေတဇရဲ႕ Air Bagan ေလေၾကာင္းပို႔ေဆာင္ေရးတဲ့၊ ဒါေပမဲ့ Air Bagan ရဲ႕ ေလယာဥ္ တဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ကို ဦးသန္းေရႊသမီးက ပိုင္ဆိုင္တယ္။ ဦးေတဇက တရားဝင္ လုပ္ငန္းရွင္သာ ျဖစ္တယ္။ အခြန္ေဆာင္တယ္။ ဝင္ေငြအားလံုး ေငြျဖဴျဖစ္တယ္။ အေၾကာင္းတစံုတရာေၾကာင့္ ဦးသန္းေရႊကို အဂတိလိုက္စားမႈနဲ႔ တရားစြဲ၊ လူကိုသာ ေထာင္ထဲ ပို႔လုိ႔ရမယ္။ ဦးေတဇ၏ Air Bagan ကိုေတာ့ ထိမ္းလုိ႔ မရ။ အားလံုးက တရားဝင္ လည္ပတ္ေနတဲ့လုပ္ငန္း ျဖစ္ေနတာကိုး။ မပိုင္ဘူးလား။

အလားတူ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ဝဏၰစည္သူ အနာထပိန္ ဘာဘြဲ႔ရ ညာဘြဲ႔ရ သူေဌးတုိင္းရဲ႕ လုပ္ငန္းတုိင္းမွာ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္သမီးေတြ ရွယ္ယာ ပါၿပီးသား။ ဤသို႔ ဤပံု ျမန္မာစစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္မ်ားက ကြက္ေက်ာ္ျမင္ ဂြင္ေက်ာ္ ႐ိုက္ထားတတ္ၾကတယ္။ ပုဂၢလိက ေခါင္းစဥ္တပ္လုိက္၊ သူတုိ႔က ယူလိုက္နဲ႔ ျမန္မာျပည္ကို အိမ္တုိင္ပါ ခၽြတ္ေရာင္းတဲ့ပံု ေပါက္ေနၾကတယ္။ ပိုျပီး စိုးရိမ္စရာ ေကာင္းတာက အေျခအေန အေျပာင္းအလဲေၾကာင့္ စစ္အစိုးရ ျပဳတ္က်လွ်င္ေတာင္မွ ျပည္သူေတြနဲ႔ဆုိင္တဲ့ ႏုိင္ငံပိုင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား မရွိေတာ့တဲ့ အေျခအေနပင္။ ေျပာရလွ်င္ ပုဂၢလိက အမည္ခံကာ အစိုးရပိုင္အျဖစ္မွ ကိုယ္ပုိင္အျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲေနျခင္းပင္။

အလြန္တရာ ကလိန္ေစ့ ျငမ္းဆင္ႏုိင္ေသာ လွည့္ကြက္ပင္ ျဖစ္ပါတယ္။။ သူတုိ႔ ျပဳတ္က်ခဲ့ရင္ေတာင္မွ ျမန္မာျပည္အား အခြံဘဲ ခ်န္ခဲ့မယ္ဆုိတဲ့ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာၿပီးေရာ ဆုိသည့္ စိတ္ဓါတ္မ်ဳိးဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။

(သိုးထိန္း)။

 မွတ္ခ်က္ (စည္းလံုးျခင္းသည္အင္အားဝက္ဆိုဒ္မွ ကူူးယူေဖၚျပပါသည္)

MYANMAR-POLITICS-US-SANCTIONS Myanmar tycoon Tay Za (C) raises a toast along with unidentified officials during the third anniversary of his Air Bagan company in Yangon, 05 November 2007. Tay Za denounced US sanctions against his airline and other firms which he said would only hurt the people of the impoverished Southeast Asian nation. US President George W. Bush last month ordered sanctions against seven companies with ties to Myanmar's ruling junta. AFP PHOTO/ Khin Maung WIN (Photo credit should read KHIN MAUNG WIN/AFP/Getty Images) AFP/Getty Images

ဘႀကီးသက္