- မည္သူ ျဖစ္ခဲ့ပါသနည္း -

လူသည္ သူ႔ အတိုင္း မဟုတ္။ သူ႔ခ်ည္း ျဖစ္ရွိ ေနသည့္ အတိုင္း မေနႏိုင္။ တစ္ခုခု ျဖစ္ရန္ လံုးပမ္း ေန သူ၊ လိုလား ေနသူ၊ ႀကိဳးပမ္း ေန သူ သာ ျဖစ္ သည္။ ကမၻာ ရွိ ဆင္းရဲ ဟူသမ်ွ တို႔၏ အေျချမစ္ အက်ဆံုး အေၾကာင္းခံ တြင္ ယင္း "တစ္ခုခု ျဖစ္ လာလိုမႈ" သည္ တစ္ခု ပါ ဝင္ သည္။ ဒုကၡ ကို ဆင္းရဲ ဟု ဆိုၾက ရာ တြင္ ဒုကၡ ၏ စင္စစ္ အနက္ အဓိပၸာယ္ မွာ အျခား မဟုတ္။

  "မျဖစ္ ႏိုင္ သည္ ကို လိုခ်င္ ျခင္း" ျဖစ္ သည္။ ေက်ာက္ခဲ ကို ေရ ညွစ္ သကဲ့သို႔၊ ေလထဲ တိုက္ အိမ္ေဆာက္ျခင္း ဟု လည္း ဆိုပါ မည္။ အထူး သျဖင့္ - မိမိ ကိုယ္ ကို သူတစ္ပါး ျဖစ္ရန္ လံုးပမ္း ေန ျခင္း၊ မိမိ ကိုယ္ ကို သူတစ္ပါး ႏွင့္ တုႏိႈင္း လိုျခင္း၊ မိမိ ကိုယ္ကိုယ္ ေမ့ေလ်ာ့ျခင္း လည္း ျဖစ္သည္။

ပံုျပင္ တစ္ပုဒ္ ရွိသည္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ စာသင္ စာခ် တရားျပ လာ ခဲ့ေသာ သူေတာ္စင္ ႀကီး တစ္ပါး ကြယ္လြန္ အနိစၥ ေရာက္ရ ခါနီး ခ်ိန္ တြင္ ျဖစ္သည္။ ၎၏ တပည့္ တပန္း အေပါင္းတို႔က လွဲေလ်ာင္း ေန ေသာ ယင္း သူေတာ္စင္ ႀကီး နံေဘး သို႔ ဝပ္တြား ေရာက္ ရွိ လာၾက သည္။ အေမာ ေဖာက္ ေန၍ သတိ မ လည္ တစ္ခ်က္၊ လည္တစ္ခ်က္ ျဖစ္ေနေသာ ခဏ - တပည့္ တစ္ဦး က သူ႔ ကုိ ေလ်ာက္ သည္။ "ဆရာသခင္၊ အရွင္ ေသ မည္ ကို ေၾကာက္ေန ပါသလား"

သူေတာ္စင္ႀကီးက - "ငါေၾကာက္ေနတယ္၊ တပည့္တို႔"

ဤ စကား ကို ၾကား၍ တပည့္တို႔ အံ့အားသင့္ ကုန္ၾကသည္။ "ဆရာ သခင္၊ ဘာေၾကာင့္ မ်ား ေၾကာက္လန္႔ ေန ရသလဲ။ အရွင့္ ဘဝမွာ သနား ဂ႐ုဏာ ႏွင့္ ယွဥ္ လ်ွင္ လည္း ေယရွဳခရစ္ လို ရွိခဲ့ တယ္။ ပညာဉာဏ္ ႀကီးမႈႏွင့္ ဆက္ဆိုင္ လ်ွင္ လည္း ေရွာလမုန္ ဘုရင္ႀကီး နဲ႔ အလား သ႑ာန္ တူခဲ့တယ္။ တရား ဓမၼ ေဟာျပ ရာမွာလည္း ဗုဒၶ လို စြမ္းေဆာင္ ႀကိဳးပမ္းႏိုင္ ခဲ့တာပဲ အရွင္။ အဘယ္ အရာ ကိုေရာ ေၾကာက္ လန္႔ ေနရဦး မလဲ"

သူေတာ္စင္ႀကီး က ျပန္ေျဖသည္။ "အဲ့သည္ အေၾကာင္း ေၾကာင့္ ပဲ တပည့္ တို႔။ ေသ လြန္ၿပီး ဘုရား သခင္ ေရွ႕ေမွာက္ ကို ငါ ေရာက္တဲ့ အခါ- သူက - "ရေသ့ႀကီး၊ ခင္ဗ်ား ေယရွဳ ျဖစ္ ခဲ့သလား၊ ေရွာလမုန္ ျဖစ္ ခဲ့သလား၊ ဗုဒၶ ျဖစ္ခဲ့ သလား" လို႔ ေမးမွာ မဟုတ္ဘူး။ "ရေသ့ႀကီး ၊ ခင္ဗ်ား လူ႔ေလာက မွာ - ခင္ဗ်ား စင္စစ္ ျဖစ္ခဲ့သလား" လို႔ပဲ ေမးမွာ။"

စင္စစ္ လည္း "Have you been yourself?" ခင္ဗ်ား ဟာ ခင္ဗ်ား စင္စစ္ ျဖစ္ၿပီး ၿပီလား - ဆိုသည့္ အေမး ကို ေျဖဆိုႏိုင္ သူ ရွား ပါး သည္။ ေျဖသူ မဆိုထားႏွင့္ - ေမးသူ ပင္ သိပ္မရွိ။

ကမၻာေပၚ ရွိ လူသန္းေပါင္း မ်ားစြာ တုိ႔သည္ တစ္စံု တစ္ခု ျဖစ္ ရန္ သာ ေရွးရွဳ လ်က္ ရွိသည္။ လူသည္ မိမိကိုယ္မွ တစ္ပါး - အျခား သူ ျဖစ္ လို သည္။ ကမၻာ ေပၚ တြင္ ခ်မ္းသာဆံုး လူ ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ သို႔မဟုတ္ - အခြင့္ အာဏာ ရသူ ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ သမၼတ၊ အမတ္ စသည္ ခံုေနရာ ပိုင္ဆိုင္ သူ ေသာ္ လည္းေကာင္း ျဖစ္လိုသ ည္။ ဘာသာေရး အားျဖင့္ လည္း - က်မ္းညႊန္း မ်ား တြင္ ပါရွိသည့္ အဆင့္ဆင့္ သို႔ (ဝါ) ေသာတာပန္၊ သကဒါဂါမ္ စသည္ အျဖစ္ သို႔ ဦးတည္ ၍ ပန္းတိုင္ ကိုယ္စီ ထား ရွိသည္။ ထိုသို႔ ရွိႏိုင္ေအာင္ လည္း ဘာသာေရး ဆရာ အမ်ား က - "လက္ရွိ အျဖစ္မွ စြန္႔ပယ္၍ ပိုမိုေသာ ေကာင္းျမတ္ေသာ တစ္စံု တစ္ခု ဆီသို႔ ဦးတည္ ၾကရန္" အားစိုက္ ထုတ္ တြန္း အား ေပးၾကသည္။

မည္သူ သည္ ခင္ဗ်ား ကို ခင္ဗ်ား အတိုင္း ရွင္းသန္႔စြာ တည္ရွိေန ရန္ ညႊန္ၾကား ပါ သနည္း။ ရွားရွား ပါးပါး မရွိ လွေပ။ ပတ္ဝန္းက်င္၊ လူ႔ အဖြဲ႕အစည္း၊ ပညာေရး စသည္ တို႔ ၌ အမ်ားစု က "လက္ရွိ အျဖစ္ ကို မေက်နပ္ႏွင့္၊ ေရွ႕ သို႔ --- ေရွ႕သို႔ ---" ဟု သာ သြန္သင္သည္။ ယင္း အတိုင္း - သြတ္သြင္း ထားၿပီး လည္း ျဖစ္ သည္။

ဤသို႔ေသာ ေဇာ၊ ပန္းတိုင္ တို႔ျဖင့္ လူတို႔ ပ်ားပန္းခတ္ လႈပ္ရွား လ်က္ ရွိေနၾက ဆဲ ျဖစ္ပါ သည္။ ပန္းတိုင္ မ်ား ေမ်ွာ္မွန္းလ်က္၊ ပန္းတိုင္ တစ္ခုၿပီး ေနာက္ တစ္ခု မဆံုးႏိုင္ေအာင္ ေလ်ာက္ သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ကိုယ္စီ ကိုယ္စီ "ေမာသည္" ဟု ညည္းတြား လ်က္ ရွိ သည္။

မည္သူ သည္ ဤ ပန္းတိုင္ တို႔ကို ဖန္တီးခဲ့ပါသနည္း။ စင္စစ္ ပန္းတိုင္ ဟူ သည္ ျပင္ပ တြင္ သာ ရွိ သည္။ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ တြင္ သာ ရွိသည္။ တစ္နည္း အားျဖင့္ - ပန္းတိုင္ ဟူသည္ ယခု ခဏ တြင္ ရွိမေနေၾကာင္း၊ ယခု ခဏကို ဖယ္ရွား ထားရစ္ မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း အတိ အက် ညႊန္ျပ ေနျခင္း သာ ျဖစ္ သည္။

လူ တစ္ဦး အတြက္ ျဖစ္တည္ ေနသည့္ ဘဝ စင္စစ္သည္ ယင္း ပန္းတိုင္ ႏွင့္ မတူေပ။ ဘဝ စင္စစ္ သည္ အျခား တစ္ေနရာ ရွိ ပန္းတိုင္ မဟုတ္ေပ။ ရွင္သန္ ေန ေသာ၊ အသိ ရွိေနေသာ ယခု ဘဝ သည္ - ယခု ခဏ တြင္သာ ရွိပါ သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ မိမိ အျဖစ္ ကို မိမိ အခု မဆိုင္း ၾကည့္ လ်ွင္ -- မိမိ သည္ - လက္ေတြ႔ - ယခုသာ ရွင္သန္ ေနျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ သည္။ ေနာင္ အခ်ိန္ ဟူ၍ အဘယ္သူ အာမခံ ပါသနည္း။ ယင္း ေနာင္ တစ္ခ်ိန္ ဟူသည္မွာ စိတ္ ႏွင့္ အထက္ပါ သြတ္သြင္း ခံ လာရ သမ်ွ တို႔ ခ်ယ္လွယ္ ထားသည့္ စိတ္ကူး ထည္ မွ အပ၊ အျခား မဟုတ္ေပ။

လက္ေတြ႔ ယခု ခဏကို အသိ အျပည့္အဝ ရွင္သန္ ၾကည့္ေစလို သည္။ မိမိ အတြင္း သႏၱာန္ သို႔ ငုပ္လ်ွိဳး ဝင္ၾကည့္ ရန္ လိုသည္။ ထိုခဏ တြင္ - မိမိ ဘဝ ၏ ခ်မ္းေျမ့မႈ သႏၱိ သည္ ျပင္ပ တြင္ မရွိ၊ အတြင္း ၌ သာ ရွိေၾကာင္း သိသည္။ မိမိ ၏ ပန္းတိုင္ သည္ အျပင္ တြင္ မရွိ၊ ရင္တြင္း ၌သာ တည္ရွိေၾကာင္း သိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပန္းတိုင္ သည္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္တြင္ မဟုတ္။ "အခု" သာ ျဖစ္ သည္ - ဟု ဆိုပါမည္။ ယခု တည္ရွိ ေနေသာ မိမိ ၏ တခဏ သည္ မိမိ သႏၱာန္ အတြင္း တိုးဝင္ သြား ရန္ လည္းေကာင္း၊ ဘာဝနာ ျပဳရန္ လည္းေကာင္း၊ မိမိ ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္ ရွာ ေတြ႔ႏိုင္ ရန္ လည္းေကာင္း လံုေလာက္ သည္။

...............

~ "အတၱာဟိ အတၱေနာ နာေထာ"  On the Guest.

ဘႀကီးသက္