ျမန္မာ့ဧရာမခရီးသြားျပသာနာ မင္းႀကီးညိဳ

ကြၽန္ေတာ့္အေနျဖင့္ တေလာက စာတစ္ေစာင္ေရာက္မလာမီအထိ ဟို တယ္ခေတြတက္ေနသည့္ ျပႆနာကို ျမန္မာ့ဟိုတယ္ႏွင့္ ခရီးသြားလုပ္ငန္းက ထိန္းသိမ္းႏိုင္ပါ့မလားဟု သံသယရွိခဲ့ သည္။ စင္ကာပူပိုင္ ရန္ကုန္ရွိဟုိတယ္ တစ္ခုသို႔ ဝန္ႀကီးဌာနက ေပးပို႔ေသာ စာတြင္ ဟိုတယ္သည္ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆို ထားေသာ ငွားရမ္းခႏႈန္းထားမ်ား အတိုင္းမဟုတ္ဘဲ ေစ်းႏႈန္းမ်ား မၾကာ ခဏေျပာင္းလဲျခင္း၊ သာမန္အခန္းမ်ား ကို အဆင့္ျမင့္အခန္း၏ေစ်းႏႈန္းအတိုင္း ေရာင္းခ်ေနျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ဇူလိုင္ ၂၃ ရက္မွစ၍ ေျခာက္လအတြင္း ဟိုတယ္ အႀကီးတန္းအေထြေထြမန္ေနဂ်ာ၏ ျပည္ဝင္ခြင့္ကို ကန္႔သတ္မည္ျဖစ္ ေၾကာင္းပါရွိသည္။သို႔ျဖစ္၍ဟိုတယ္ကို ပိုင္ဆိုင္ေသာကုမၸဏီက ေျခာက္လအတြင္း အႀကီးတန္းအေထြေထြ မန္ေနဂ်ာ  ေနရာတြင္ သင့္ေတာ္သူအျခား တစ္ ေယာက္ႏွင့္ အစားထိုးရန္ လက္ရွိ အေထြေထြမန္ေနဂ်ာ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ျပန္လည္ဝင္ေရာက္ခြင့္ကို အေျခအေန တိုးတက္မႈေပၚမူတည္၍ စဥ္းစားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ပါဝင္သည္။

ဟိုတယ္မ်ားအေနျဖင့္ အခ်ိန္ၾကာ ျမင့္စြာ အေျခအမလွျဖစ္ခ့ဲရာမွ မိုးရြာ တုန္းေရခံဆိုသလို ဝင္ေငြေကာင္း ေအာင္ႀကိဳးစားၾကသည္ကို နားလည္ ႏုိင္ပါသည္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဗလာ က်င္းေနေသာ ဟိုတယ္အခန္းေတြ ေၾကာင့္ ႀကီးႀကီးမားမားဆံုး႐ံႈးခဲ့ၾကၿပီး ျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ အခြင့္သာခိုက္ အ႐ံႈးကို ကာမိရန္ အာ႐ံုေရာက္ၾကၿပီး ေရရွည္နာမည္ေကာင္းရမႈကို အေလး မထားၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ဟိုတယ္ေတြ ဘက္က စာခ်ဳပ္ေတြကို မၾကာခဏ ပယ္ဖ်က္ျခင္း၊ ေျပာင္းလဲလြန္းျခင္းတို႔ ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ အလုပ္လုပ္ရန္ ခက္သြားျခင္းသည္ တကယ့္ျပႆနာ ျဖစ္သည္။

တစ္ခါတရံတြင္ ရမည့္ဟိုတယ္ အခန္းထက္ တည္းခိုမည့္သူက ပိုမ်ား ေသာအခါ ထိုအခ်ိန္ထိုကာလအတြင္း ျမင့္မားေသာ ဟိုတယ္ခႏႈန္းမ်ားကို ခံ စားႏိုင္ၿပီးထိုသို႔ခံစားခြင့္ျပဳသင့္ေၾကာင္း ဟိုတယ္ေတြအေနျဖင့္ သိထားသင့္ သည္။ ေစ်းကြက္၏ ဝယ္လိုအား ေရာင္းလိုအားေတြအေပၚ အေျခခံ၍ ေစ်းႏႈန္းသတ္မွတ္သင့္ၿပီး ဝန္ႀကီးဌာန က ဝင္၍ တစ္ခန္း၊ တစ္ညလွ်င္အမ်ား ဆံုးေဒၚလာ ၁၅ဝႏႈန္းထက္ပို၍ သတ္ မွတ္ျခင္းမျပဳရဟု ကန္႔သတ္ျခင္း မျပဳ သင့္ပါ။ တကယ္ေတာ့ ျမင့္မားေသာ ဟိုတယ္ခႏႈန္းမ်ားကို လိုလိုခ်င္ခ်င္ေပး လိုၾကသည့္ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္ေတြ၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြ အျပည့္အဝ ရွိေနသည္။ ကမၻာလွည့္ခရီးသြား လုပ္ငန္း ႐ံုးခြဲေတြကိုလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံ တြင္လာရာက္၍ ဖြင့္လွစ္ေနၾကသည္။ အဓိပၸာယ္မွာ ဟိုတယ္အခန္းရဖို႔ ခက္ခဲျခင္း၊ ဟိုတယ္ချမင့္မားျခင္းမ်ား ရွိေနေသာ္လည္း ဟိုတယ္လုပ္ငန္း အေျခအေနေကာင္းေနသည္။

သို႔ေသာ္ ဟိုတယ္ခေတြကို ျဖည္း ျဖည္းခ်င္း၊ ဂုဏ္သိကၡာရွိရွိ တိုးျမႇင့္ သင့္ၿပီး သို႔မွသာ ဟိုတယ္လုပ္ငန္းအ တြက္အက်ဳိးရွိမည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံရင္ဆိုင္ေနရသည့္ ပိုမို ႀကီးမားေသာ ျပႆနာမွာ ဟိုတယ္ခ ႏႈန္းထားေတြ၊အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြထက္ ျမင့္မားေနျခင္းသည္ ပူပန္ရမည့္ကိစၥ မဟုတ္၊ ဘယ္လိုကမၻာလွည့္ခရီးသြား လုပ္ငန္းျဖစ္လိုသည္ဟု ဆံုးျဖတ္ရမည့္ ကိစၥျဖစ္သည္။ အဂၤလိပ္စကားေျပာႏိုင္ သူေတြမ်ားျပား၊ ပုဂံလိုဘုရားေတြ ေထာင္ခ်ီရွိသည့္ ႐ႈခင္း၊ လတ္ဆတ္ ေသာ ကမ္းေျခမ်ားစသည္တို႔ရွိေနေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ထိုင္းႏုိင္ငံလိုျဖစ္လို သလား၊ ဘူတန္ႏိုင္ငံလိုျဖစ္ခ်င္ သလား၊ ထိုႏွစ္မ်ိဳးၾကားထဲမွာ ေနခ်င္သလား ဆံုးျဖတ္ရန္လိုသည္။

အသစ္ေပၚထြန္းလာေသာ ခရီး သြားစရာေနရာမ်ားအတြက္ အႀကီးမား ဆံုးေသာ အက်ဳိးေက်းဇူးမွာ ကိုယ္ သြားမည့္လမ္းေၾကာင္းကို ေသေသခ်ာ ခ်ာ ေရြးခ်ယ္သတ္မွတ္ရန္ျဖစ္သည္။ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္လုပ္ငန္းကျမန္ျမန္ ဆန္ဆန္ရလာေသာေငြေတြေၾကာင့္၊ အေမွာင္ဖုန္းၿပီး၊ ကိုယ့္မွာေရြးခ်ယ္စရာ ရွိသည္ကိုေမ့သြားတတ္ၾကသည္။ တိုး တက္မႈအရွိန္လြန္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ အဟန္႔အတားျဖစ္ေစေသာအေၾကာင္း တရားေတြေတြ႕ရျခင္းျဖစ္သြားတတ္ သည္။ ကမၻာလွည့္ခရီးသြားမ်ား သြား ေရာက္ရာေနရာတစ္ခု၏ ဝိညာဥ္ျဖစ္ ေသာပတ္ဝန္းက်င္၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ သမိုင္းအေမြအႏွစ္၊ ေနပံုထိုင္ပုံတို႔၏ ေပါင္းလဒ္၊ထိုေပါင္းလဒ္အေပၚရရွိေသာ တန္ဖိုးထားမႈႏွင့္ ေစ်းႏႈန္းတို႔ ေပ်ာက္ ကြယ္သြားတတ္သည္။ ေနရာတစ္ခု၏ ေရရွည္နာမည္ေက်ာ္ၾကားမႈကို ဖ်က္ ဆီးသည္မွာ ျမင့္မားေသာဟိုတယ္ခ ႏႈန္းထားမ်ားမဟုတ္၊ ထိုေနရာေဒသ၏ အသက္ဝိညာဥ္ေပ်ာက္မႈျဖစ္သည္။

ဘူတန္ႏုိင္ငံသည္ ကြၽန္ေတာ့္ အျမင္တြင္ကမၻာလွည့္ခရီးသြားလုပ္ငန္း ၏ ႏွစ္ဖက္ဓားသြားသဖြယ္ရွိေသာ သဘာဝကို ေစာေစာစီးစီးကတည္းက နားလည္သေဘာေပါက္ေသာ စံျပ အာရွႏိုင္ငံျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံအေတာ္မ်ား မ်ားက ကမၻာလွည့္ခရီးသည္လုပ္ငန္း ၏ ဒုကၡေပးတတ္ေသာ သေဘာကို နားလည္ၾကေသာ္လည္းထိုအႏၲရာယ္ကို လႊတ္ေပးထားၾကရကာ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ သည့္နည္းလမ္း၊စည္းကမ္းအနည္းငယ္ မွ်သာရွိသည္။ကမၻာလွည့္ခရီးသည္ ေတြလွိမ့္ဝင္လာသည့္ကိစၥကိုကမၻာလွည့္ ခရီးသည္အေပၚ အခြန္ေကာက္သည့္ နည္းလမ္းမ်ဳိးျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ျခင္း မရွိေပ။

ဘူတန္ႏိုင္ငံသည္ ကမၻာလွည့္ ခရီးသည္ေတြအေပၚမွ အခြန္ေကာက္ခံ သည့္အတြက္ ဝင္ေရာက္သူေလ်ာ့သြား ကာ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္လုပ္ငန္းမွ ဝင္ေငြမ်ားမ်ားစားစားမရေပ။ သို႔ေသာ္ ေရရွည္တြင္ ပတ္ဝန္းက်င္၊ ယဥ္ေက်း မႈ၊ သမိုင္းအေမြအႏွစ္၊ ေနပံုထိုင္ပံုတို႔ကို ထိန္းသိမ္းႏုိင္သည္။ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ ေကာင္းမြန္မႈေၾကာင့္ ေရရွည္တြင္ ပို၍ ခ်မ္းသာမည္မွာေသခ်ာသည္။

ဤသို႔ေသာ ခရီးသြားလုပ္ငန္းမ်ဳိး ကို ေရေပၚဆီ ခရီးသြားလုပ္ငန္းဟု ေခၚလွ်င္ထုိေရေပၚဆီခရီးသြားလုပ္ငန္း မ်ဳိးျဖစ္ေစလိုသည္။ ဤနည္းျဖင့္ ကိုယ့္ ႏုိင္ငံ၊ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္၊ ကိုယ့္ဓေလ့ ထံုးစံကိုယ့္အေမြအႏွစ္ကို ထိန္းသိမ္းႏိုင္ လွ်င္လုပ္သင့္သည္မွာ အမွန္ျဖစ္သည္။ မလုပ္သင့္သည့္ကိစၥမဟုတ္၊ ဝင္ေငြ ျမင့္သူေတြသာလာႏိုင္သည့္ အထက္ တန္းခရီးသြားစရာေနရာတစ္ခု၊အဘယ္ ေၾကာင့္ မျဖစ္သင့္ရမည္နည္း။ အေရွ႕ ေတာင္အာရွက ရင့္က်က္ေနေသာ ကမၻာလွည့္ ခရီးသည္မ်ား သြားေရာက္ ေနသည့္ ေနရာမ်ားသည္ ယခုအခါ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ၿပီး အရည္အေသြးရွိ အဆင့္ျမင့္ခရီးသည္ေတြကို ဆြဲေဆာင္ရန္ ႀကိဳးစားေနၾကၿပီ။

ကြၽန္ေတာ့္အေနျဖင့္ျမန္မာႏုိင္ငံကို လူအမ်ားအျပားသြားလာေနသည့္ေနရာ တစ္ခုထက္ အဆင့္ျမင့္ခရီးသြားလုပ္ ငန္းအျဖစ္ျမႇင့္ေစလိုသည္။ ယခုအခ်ိန္ သည္ ျမန္မာႏုိင္ငံကို ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးၾက သည္ဟု ကြၽန္ေတာ္ယံုၾကည္ေသာ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္လုပ္ငန္းမွ ပုဂၢိဳလ္ မ်ားက ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ကံၾကမၼာကို ျပ႒ာန္းရာတြင္ ကူညီေဆာင္ရြက္သင့္ သည္။ ထုိသို႔ေဆာင္ရြက္ရင္းျဖင့္ သူတုိ႔ အေနျဖင့္ အခ်ဳိ႕အရာတြကိုေရာင္း၍မရ၊ ေရာင္းခ်ရန္မဟုတ္ေၾကာင္း သတိရ မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ပါသည္။

(Raini Hamiki, The bigger Myanmar Issue)

  lu bo

ဘႀကီးသက္