ထူးထူး ၿခားၿခား ၿမန္မာၿပည္က အထူးဘတ္စ္ကား

ရန္ကုန္ ဘတ္စ္ကားတစီး

ဒီတစ္ေခါက္ က်ြန္ေတာ္သေဘာၤမွ ၿပန္လာေတာ့ ၿမန္မာႏိုင္ငံမွာ အေတာ္ထူးၿခားေသာ အေၿပာင္းအလဲ မ်ား ၾကံဳရပါသည္။

တစ္ေခါက္တစ္ခါ ၿပန္လာတိုင္းလည္း ၾကံဳေနရၿခင္းၿဖစ္သည္… ဒါေပမယ့္ ဒီတစ္ခါ ကေတာ့ အေတာ္ ေၿပာင္းလဲ သြားသည္ဟု ဆိုရမည္ၿဖစ္သည္…. ေရွာ့ပင္းေမာမ်ား အၿပိဳင္းအရိုင္းေပၚထြက္လာ သည္…. ဆယ္လိုတိတ္ကပ္ပိုက္ဆံမ်ား အေတာ္ပေပ်ာက္သြားသည္…။

ေဒၚေအာင္ဆန္းဆုၾကည္ ၏ပံုမ်ား လြတ္လပ္စြာ ၀ယ္ယူခြင့္ရလာသည္…ဒီမိုကေရစီ လမ္းေၾကာင္းေပၚ အမွန္တကယ္ နီးပါးေလွ်ာက္လွမ္းလာသည္…. ၾကားၿဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ခြပ္ေဒါင္းေတြ အျပတ္ အသတ္ႏိုင္ျပန္သည္။ ကားေစ်းေတြ တမဟုတ္ခ်င္းထိုးက်သြားသည္။ လြတ္လပ္စြာ ကားတင္သြင္း ခြင့္ေတြ ေပးလာသည္။ ဖုန္းေစ်းေတြ ထိုးက်ကုန္သည္။ ဘတ္စ္ကားမ်ားလည္းအေတာ္ေပါမ်ားလာပါသည္။

ေျပာခ်င္သည္က အဲဒိ ဘတ္စ္ကားပဲျဖစ္သည္။ ဘတ္စ္ကားမ်ား ေပါမ်ား လာတာ ၀မ္းသာစရာေပါ့ဆိုေတာ့..
လက္ခံပါသည္။ တကယ္ကို ၀မ္းသာစရာေကာင္းပါသည္။

မထသကလည္း အထူးယာဥ္မ်ား ေျပးဆြဲေပးသည္။ ပါရမီကားမ်ား လည္းအေတာ္မ်ားလာသည္။ အဓိပတိ က လည္း ၿဖဴနီ၀ါၿပာ စသၿဖင့္ လိုင္းေပါင္းမ်ား စြာေၿပးဆြဲေပးေနသည္။

အလြန္ေကာင္းပါသည္။ ကားကို ရံုးဆင္းရံုးတက္ခ်ိန္ေလာက္မွ လြဲေရြ႔ က်န္အခ်ိန္မ်ားတြင္ သက္ေတာင့္
သက္သာ ထိုင္စီးႏိုင္လာပါသည္။

သို႔ ေသာ္ က်ြန္ေတာ္ အေတာ္ကေလး မရွင္းသည္႔ အခ်က္တစ္ခ်က္ကို ေတြ႔ရပါသည္။ အထူး.. (special)
ဆိုသည့္ ယာဥ္လိုင္းမ်ားက လူတစ္ဦးကို ႏွစ္ရာေကာက္ပါသည္။ အဓိပတိက လည္း ထူးတယ္ဟု ဆိုကာ
ဘယ္စီးစီးႏွစ္ရာေကာက္သည္။ ၃၉ အထူးဆိုလွ်င္တစ္ခါတစ္ေလ သံုးရာေတာင္ေတာင္းတတ္ေသး သည္။ ေရႊဧည္႔ သည္ ကေတာ့ ႏွစ္ရာၿဖစ္လိုက္သံုးရာၿဖစ္လိုက္ေကာက္ခ်င္သလိုေကာက္သည္။

ဒီလိုေတြ ေကာက္တာေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ.. အဲဒီ အထူးယာဥ္ေတြက ဘာထူးၿခားလို႔ တုန္းဆိုေတာ့ ထိုင္ခုံ ပုိမ်ား
ျပီး ေပါက္ၿပဲေနေသာ ဆိုဖာမ်ားရွိေနၿခင္းမွ လြဲေရြ႔ ဘာမွ ပိုမထူးတာေတာ့ ေသခ်ာသည္။

ထိုင္ခံုၿပည္႔လ်င္မတ္တပ္လည္း တင္သည္။ ဒါဆို ဘာလို႔ ႏွစ္ရာေကာက္တာလဲ စဥ္းစားလို႔ မရၿဖစ္မိသည္။
ထိုင္ခံုဆိုလို႔ လည္း ထိုင္ခံုဆိုရံုပဲၿဖစ္သည္။
က်ြန္ေတာ္က သေဘာၤသားဆိုေတာ့ ဗုိက္အနည္းငယ္ရႊဲပါသည္။ ဂတ္စ္အိုးမ်ား ေပၚ တြင္ ေစာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ရံု သာသာ ထိုင္ခံုမ်ားမွာအေတာ္ကေလး ဒုကၵေပးပါသည္။ ေနာက္တစ္ခုက သံုးေယာက္ခံုဟု ဆိုေသာ ခံုမွာ.. လူခပ္ပိန္ပိန္သံုးေယာက္သာ က်ပ္ညပ္ထိုင္ႏုိင္ရံုၿဖစ္ေနသည္။ က်ြန္ေတာ့ စိတ္ထင္ အီသီယိုးပီးယားမွ လူ မ်ား ေက်ာ အက်ယ္ႏွင့္ တိုင္းေရြ႔းလုပ္ထားေသာ ထိုင္ခံၿဖစ္မည္ထင္သည္။

ဒီၾကားထဲ ထိုင္ခံုေတြမွာ လူမ်ားမ်ားထိုင္ႏိုင္ေအာင္ ေရွ႔ ခံုေနာက္ခံုကို က်ပ္ညပ္ထားပါသည္… တစ္ခုေတာ့ ေက်းဇူးတင္စရာရွိသည္။

က်န္းမာေရးရႈေထာင့္မွၾကည္႔လွ်င္ၿဖစ္သည္.. ၿမန္မာၿပည္မွ ဘတ္စ္ကားစီးလိုလွ်င္ အဆီအဆိမ္႔ေလွ်ာ့စား
အငန္ေလွ်ာ့စား ပိန္ေအာင္လုပ္။ မဟုတ္လို႔ ကေတာ့ တက္စီးဖို႔ ပင္မစဥ္းစားေလႏွင့္ တစ္ခါက ဆို က်ြန္ေတာ္အေတာ္ေလးဒုကၵေရာက္ပါသည္။

တက္လိုက္သည္က ၁၅၇ ၿဖစ္သည္ေၿမာက္ဥကၠလာသြားေသာ ကား အဆင္ေၿပရာခံု ဆိုေတာ့ ႏွစ္ေယာက္ ထိုင္ခံုတစ္လံုးမွာ၀င္ထုိင္လုိက္သည္။ ကိုယ္က လူ၀မဟုတ္လား။ သံုးေယာက္ထိုင္ခံုဆိုလံုး၀မၿဖစ္။ ဒါေပမယ့္
ထံုးစံအတိုင္းဒူးက မလြတ္.. ဒူးကို နည္းနည္းေလွ်ာၿပီး ေရွ႔က ခံုေအာက္မွာ သြင္းစီးရသည္။

ထိုင္ရတာကို ကအေတာ္ကိုးလို႔ ကန္႔လန္႔ၿဖစ္ေနသည္။ ကားစထြက္ေတာ့ ဘရိတ္ကို ေစာင့္ အုပ္တိုင္း က်ြန္ေတာ့ေပါင္းႏွင့္ ေရွ႔ ခံုမွ သံတန္းသြားသြားေစာင့္မိပါသည္။ စီးလာရင္းကေန က်ြန္ေတာ္က်ြန္ေတာ့
ေၿခေထာက္ကို ၿပန္ထိလို႔ မရၿဖစ္လာသည္။

က်င္လာသည္ ထံုလာသည္။ ဒါနဲ႔ ၾကိတ္မွိတ္စီးလာၿပီးေၿမာက္ဥကၠလာ ေရာက္ေတာ့မွ ဆင္းလိုက္သည္။ ထံုးစံအတိုင္း အလယ္လမ္းမွာ လူၿပည္႔တင္ထားတာမို႔ အေတာ္တိုးထြက္ရသည္။ စပယ္ယာေလးကလည္း ကူေတာ့ ကူညီရွာပါသည္။

ကားေအာက္ေရာက္ေတာ့က်ြန္ေတာ့ ေၿခေထာက္က လမ္းေလွ်ာက္လို႔ မ ရေတာ့ အေတာ္ထံုၿပီး က်င္ေနၿပီ
ေအးစက္စက္ၾကီးၿဖစ္ေနသည္။ ၾကြက္တက္ခ်င္သလိုပင္ၿဖစ္လာသည္။

ဒီအတိုင္းခပ္ၾကာၾကာေလးရပ္ေနရင္းေၿခေထာက္ကို ခါလိုက္ၿပန္ဆန္႔လိုက္ လုပ္ေတာ့ မွ အနည္းငယ္ သက္ သာၿပီးလွမ္းေလွ်ာက္လို႔ရသည္။

ဒါက ထိုင္ခံုကိစၥၿဖစ္သည္။ အထူးထိုင္ခံုဟု သာ က်ြန္ေတာ္မွတ္ယူထားလိုက္ပါသည္။ ေနာက္တစ္ခ်က္ က လူၿပည္႔တင္သည္႔ကိစၥ။ ဒါကလည္း ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္လံုးတာ၀န္ၿဖစ္သည္။ အစကထိုင္ခံုၿပည္႔သာ လူတင္သည္ ဆိုေသာကားမ်ား ထိုင္ခံုၿပည္႔လူတင္ရန္ ထိုင္ခံုေနရာေတြ အမ်ားၾကီးလုပ္ၿပီး။

လူသြားလမ္းကို က်ဥ္းႏုိင္သမွ် က်ဥ္းထားလိုက္သည္….. အခုေတာ့ ထိုင္ခံုၿပည္႔လွ်င္မတ္တပ္ပါတင္လာသည္။ ဘယ္သူမွလည္း မဖမ္း၊ မတား၊ ခရီးသည္ဘက္ကလည္း အိမ္ၿမန္ၿမန္ေရာက္ခ်င္ေဇာၿဖင့္ မတ္တပ္လည္း လိုက္သည္။ လိုက္ေတာ့တင္သည္ေပါ့။ ဒီကိစၥက အတက္အဆင္းက်မွ ဒုကၡေရာက္ေတာ့ သည္။
အလယ္လမ္းကက်ဥ္းလြန္းေသာေၾကာင့္ ထြက္သည္အခါ အေတာ္တိုးထြက္ရသည္ ဒီေလာက္က်ဥ္းတဲ့ အလယ္လမ္းမွာ လူႏွစ္ေယာက္စီကို ေက်ာကပ္ေရြ႔ စနစ္တစ္က် ထည္႔တတ္ေသာ စပါယ္ယာေနရာခ်တတ္ပံုကို ၾကိတ္၍ပင္ခ်ီးက်ဳးမိေသးသည္။
က်ြန္ေတာ္က ခပ္၀၀မို႔ ပို ဒုကၡေရာက္ပါသည္။ အခ်ိဳ႕ ခရီးသည္မ်ား ကေတာ့နားလည္မႈရွိၾကသည္။ ကိုယ္ကို ယို႔ ေပးတာ ဘာညာလုပ္သည္။ တစ္ခ်ိဳ႔က်ေတာ့ ခပ္မာမာပဲၿဖစ္သည္ ဒါကိုကိုယ္က အတင္းတိုးမိၿပန္လွ်င္ လည္း(အဲေလာက္၀ရင္လည္း ဘတ္စကားစီမေနပါနဲ႔လား)ဘာညာႏွင့္အေၿပာခံရပါသည္။

(မၾကားတၾကားၿဖစ္သည္) က်ြန္ေတာ္ကလည္း လူစြာပဲကို .. ဒါမ်ိဳးေၿပာလို႔ ကေတာ့ပိုဖိ ၿပီးတိုးၿပစ္လိုက္သည္ ခ်ည္း ကိုယ္က ခံရသည္မဟုတ္သူက အတိုးခံရသူ သူပဲနာမည္။

ထားပါေလ…

ဒီၾကားထဲ အထိမခံေရႊပန္းကန္ မမမ်ားႏွင့္ေတြ႔လို႔ ကေတာ့ ေသၿပီသာမွတ္.. (ဘာလို႔ အတင္းတိုးတာ လဲ…နင့္အၾကံသိတယ္ေနာ္.. ဟင္းဟင္း ဘာညာ) လုပ္တတ္ေသးသည္။

အဲဒီလို ေအာ္လို႔္ ေခ်ာေခ်ာလွလွခ်စ္စရာေလးဟု မထင္ပါႏွင့္.. ရြက္ၾကမ္း ကို ႏွစ္ေရသံုးေရၾကိဳထားတဲ့ ရုပ္ကို မွ အသက္က သံုးေလးဆယ္။

အပ်ိဳမွ အေတာ္ဟိုင္းေသာအရြယ္မ်ိုဳးၿဖစ္သည္။ ဒါၾကီးေတြက ပို တတ္သည္ပဲေလ။ ၾကည္႔ေရွာင္ရပါသည္။
ဒါက အလယ္လမ္းၿပသနာၿဖစ္သည္… ထူးလည္း ထူးတဲ့ အလယ္လမ္းမို႔ အထူးအလယ္လမ္းဟု သာ
မွတ္ယူထားလုိက္ပါသည္။

ေနာက္ၿပႆနာ တစ္ခု က စပါယ္ယာၿဖစ္သည္။

ဒီကိစၥကို အရင္ကေတာ့ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ စပါယ္ယာေတြ အေတာ္ဆိုးလို႔ ေရးလိုက္ၾကတာ.. စပါယ္ယာမ်ား
အေတာ္ကေလး ၿငိမ္ကုတ္ သြားေသးသည္… အခု တစ္စခန္းၿပန္ထလာၿပန္သည္။

ကဲ ၿပန္ေၿပာရလွ်င္ သေဘာၤသားမို႔ က်ြန္ေတာ္က ၀ပါသည္။ တစ္ရက္ေတာ့ မထသ ၃၉ အထူးကားကို အိမ္ေရွ႔
မွတ္တိုင္ကေနတက္စီးလိုက္သည္… မထသစပါယ္ယာမ်ား ကလည္း ယူနီေဖာင္းႏွင့္ၿဖစ္သည္။

သို႔ ေသာ္ ရင္ဘတ္ဟၿပဲ ကြမး္တၿပစ္ၿပစ္ ေဘာင္းဘီေခါက္လွ်က္ႏွင့္။ ဒါေတြထားပါေလ ရာသီဥတုက ပူသကိုး။ သူတို႔ ကိစၥပဲေပါ့။ ကားေပၚေရာက္ေတာ့ က်ြန္ေတာ့လို ပဲ ခပ္၀၀တစ္ေယာက္ကေရွ႔နားမွာစီးလာသည္။

က်ြန္ေတာ္လည္း အေနာက္ကို မတိုးေတာ့ အေရွ႔ ကိုသာတိုးၿပီး… ထုိခပ္၀၀လူအနားကို သြားရပ္လိုက္သည္။
အေနာက္ကို တိုးလွ်င္ လမ္းပိတ္တယ္ ဘာညာ အေၿပာခံရဥိးမည္မဟုတ္လား။ နားလည္ပါသည္။

ဒါနဲ႔ အလံုနားကမွတ္တိုင္တစ္ခုေရာက္ေတာ့ စပါယ္ယာ တစ္ေယာက္က ေနာက္တစ္ေယာက္ကို ေၿပာသည္။
(ေဟ့ေကာင္လူေခၚေလကြာ… တင္မယ္.. ဒီတစ္မွတ္တိုင္ အကုန္တင္မယ္)
ဒါကို ေနာက္စပါယ္ယာက… က်ြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို လက္ညိႈးထိုးၿပီး (မင္းၾကီးေတာ္ၾကီးထဲ မွ.. ဟို အတ္တေဘာႏွစ္ေယာက္ ေတာင္တင္ထားတာ ဘယ္နားသြားတင္မလဲ…) ဟုေၿပာပါသည္။

က်ြန္ေတာ္အေတာ္စိတ္ကို ထိန္းပါသည္။ ဘာၿပန္ေၿပာရမွန္းလည္း မသိပါ။ စကားကလညး္ ပါးစပ္ကထြက္ မလာပါ။ ေဒါသထြက္လြန္းလို႔ၿဖစ္သည္။ ဒါနဲ႔ တိုင္စရာ ဖုန္းနံပါတ္ကို လိုက္ရွာဖို႔ သတိရလုိက္သည္။
လိုက္ရွာသည္. ေတြ႔ပါၿပီ…. ေက်နပ္မႈမရွိက တိုင္ၾကားရန္ဆိုသည္႔ စာတန္း… ေအာက္က
ဖုန္းနံပါတ္ကို ေတာ့ မီးကပ္သည္ တိတ္ (Electrical tape) အမဲၿဖင့္ ကပ္ထားပါသည္။

မၿမင္ရပါ….
ေကာင္းေရာ ဘယ္ကို သြားတိုင္ရမည္နည္း။ ဒီအတိုင္းပဲ ေအာင့္အီးသည္းခံၿပီး စီးလာလိုက္ရသည္။
ဒါက တစ္ၾကိမ္ၿဖစ္သည္။ ဒီလိုပဲ အၾကိမ္ၾကိမ္ၾကံဳရပါသည္… က်ြန္ေတာ္တို႔ နားက မွတ္တိုင္က လူ အတက္ နည္းတာမို႔ ကားကို အရွိန္ေလွ်ာ့ၿပီး ေနာက္ကေနတြန္းခ်တာ…(ေယာက္က်ားေလး တစ္ေယာက္ တည္း ဆရာေရ.. ဆို အသင့္သာၿပင္ထားေပေတာ့ .. ေနာက္ဆို ဘတ္စ္ကားစီးဖုိ႔ ေလထီးခုန္ သင္တန္းတက္ ထားသင့္သည္ဟုထင္သည္)။

တက္ခါနီးေနာက္ကားလိုက္လာလို႔ဆုိၿပိး.. အတင္းေမာင္းထြက္ေၿပးတာ… စကားကို မေၿခမငံ့ေၿပာတာ…
ရပ္မယ့္မွတ္တိုင္မွာ မရပ္ပဲ… ေနာက္တစ္မွတ္တိုင္ကို ေက်ာ္ရပ္ၿပီး ဆင္းခိုင္းတာ…. ေတြးရင္
ေဒါသထြက္စရာေတြခ်ည္းၿဖစ္သည္…..


ဒါနဲ႔ တစ္ေခါက္ေတာ့ တိုင္ၿဖစ္ေအာင္တိုင္ဦးမည္ဟုေတးထားၿပီး…ကားေပၚတက္တိုင္းဖုန္းနံပါတ္ကို
ရွာပါေတာ့သည္… ကံေကာင္းေထာက္မစြာ ေတြ႔ပါသည္…. တစ္စီးဆိုမွ ဒီတစ္စီးတည္းၿဖစ္သည္… ဒါသူတုိ႔
မီးကပ္တိတ္နဲ႔ ကပ္ဖို႔ ေမ႔ေနတာၿဖစ္မည္…. မွတ္ထားလိုက္သည္….


အိမ္ေရာက္ေတာ့ မွ ဖုန္းဆက္တုိင္ပါသည္….. တစ္ဘက္မွ ေအးေဆးစြာပဲၿပန္အေၿဖေပးပါသည္….
(စိတ္ခ်ပါက်ြန္ေတာ္တို႔ အေရးယူလိုက္ပါမယ္)

က်ြန္ေတာ္အေတာ္ေက်နပ္သြားသည္.. ဒါနဲ႔ ေနာက္ေန႔ မနက္ကားစီးသည္.. ဒီအခ်ိန္ဒီကားနဲ႔ တိုက္ဆိုင္ေန က်မို႔… ဒီစပါယ္ယာကို ေတြ႔ေနရသည္…. ထားပါေလ.. မေန႔ ကမွ ေၿပာထားတာဆိုေတာ့..
ေနာက္မွေၿပာမယ္ထင္တယ္ေပါ့….

ဒါနဲ႔ ေနာက္တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ သံုးရက္.. တစ္ပတ္… သိပ္မဟုတ္ေတာ့… က်ြန္ေတာ္တိုင္ထားတာကို ဘာမွ အက္ရွင္မယူ… က်ြန္ေတာ္ဖုန္းထပ္ဆက္သည္…ကားနံပါတ္.. စပါယ္ယာ နံပါတ္.. နာမည္ႏွင့္တကြ..
တုိင္ၾကားၿပန္ပါသည္….

ေအးေဆးစြာပဲအေၿဖေပးပါသည္..
(စိတ္ခ်ပါက်ြန္ေတာတို႔ ထိေရာက္စြာအေရးယူလုိက္ပါမယ္)
ဒါပဲၿဖစ္သည္…. ဒီတစ္ခါေတာ့ မေက်နပ္ႏုိင္…. ေနာက္ေန႔ မနက္.. ထုိ စပါယ္ယာရဲ႔ ကားကို
ထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္သည္…

လာပါၿပီ.. စပါယ္ယာကေတာ့ ေအးေဆးပဲၿဖစ္သည္… မ်က္ႏွာကမာၿမဲမာသည္..ေဟာက္ၿမဲေဟာက္ သည္.. ပါးစပ္စည္းမရွိၿမဲမရွိေၿပာေနသည္….. ဒီၾကားထဲ လမ္းမွာေတြ႔ေသာ မိန္းကေလးမ်ား ကို လွမး္စလိုက္ေသး သည္.. … (သဲေလး…. ေဟ့.. လိုက္ခဲ့ေလ.. အိမ္ကို ဘာညာ) ေပါ့….က်ြန္ေတာ္စိတ္ ကို ေလွ်ာ့လိုက္ပါသည္….

ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ပါ…..
ေနာက္လေပါင္းမ်ားစြာအထိ ထို စပါယ္ယာ ေအးေဆးစြာပဲ… အလုပ္လုပ္ေနပါေသးသည္….
ဒါက စပါယ္ယာေတြၿဖစ္သည္… က်ြန္ေတာ္ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ရၿခင္းကို လည္း စိတ္မပ်က္ေတာ့ ပါ….
သူတို႔ က အထူးစပါယ္ယာေတြ မဟုတ္လား…….

ဒီလုိသာ မွတ္ယူထားလိုက္ပါေတာ့သည္…..
အထူးကားမ်ား၏ ထူးၿခားမႈမ်ားက ေၿပာလွ်င္ကုန္ဖြယ္ရွိမည္မထင္ပါ…အထူးဒရိုင္ဘာမ်ားရဲ႔ ..
ကားခ်င္းၿပိဳင္ေမာင္းတာ…

တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ သံုးစီး (ဥပမာ အဓိပတိအ၀ါခ်ည္းသံုးစီး) ၿပိဳင္ရပ္လို႔… ေနာက္တစ္စီးစီးဖို႔
နာရီနဲခ်ီေစာင့္ရတာ… အဲ မေက်နပ္လို႔လည္း စပါယ္ယာေတြကို သြားမေၿပာေလႏွင့္… ဟိုတစ္ေလာက
စပါယယ္ယာေတြ ေသြးစည္းညီညြတ္ၿပီး… ရပ္ကြက္ထဲ ၀င္ရုိက္သြားတယ္ဆိုလား…

ဒါမ်ိဳးေတြလည္းရွိေသးသည္… (တစ္ခါတစ္ခါ စဥး္စားမိသည္ .. က်ြန္ေတာ္သာ game developer ၿဖစ္လွွ်င္..
ေဖာ္ၿမဴလာ၀မး္လို ကားေမာင္ၿပိဳင္ပြဲေနရာမွာ…. မထသ.. အဓိပတိ ပါရမီ.. ေရြဧည္႔သည္.. စတဲ့ ဘတ္စ္ကားေတြ အစားထိုးၿပီး.. ရန္ကုန္လမ္းမ်ားမွာ ၿပိဳင္ခိုင္းသည့္.. game မ်ိဳးေရးၾကည္႔မွာပဲဟုၿဖစ္သည္…

အေတာ္ေရာင္းေကာင္းမည္ထင္သည္…)
က်ြန္ေတာ့ အေတြးေတြ မွားေနေၾကာငး္တၿဖည္းၿဖည္းေတာ့ နားလည္လာပါသည္…. အထူးကားမ်ား
မထူးၿခားဆိုသည္ အေတြးမ်ား .. ကို လက္မခံေတာ့ပါ…. မွန္ေပသည္… အထူးကားမ်ား အင္မတန္ကုိ
ထူးၿခားပါသည္…. ႏွစ္ရာတန္ေအာင္လည္း သည္းထိတ္ရင္ဖိုၿဖစ္ရပါသည္….

Junction square မွ သရီးဒီ ကိုႏွစ္ေထာင္သံုးူေထာင္ေပးမၾကည္႔ပါႏွင့္….. ႏွစ္ရာအကုန္ခံၿပီး အထူးကားကို သာတက္စီးလုိက္ပါ….

သရီးဒီမဟုတ္… ၿမင္ကြင္း အေတာ္က်ယ္ေသာ အရသာႏွင့္ သည္းထိတ္ရင္ဖိုေကာ.. ေဒါမနသပါ
ပြားနိုင္ပါသည္…တယ္လည္း ထူးၿခားသည္႔ အထူးကားမ်ား ပဲၿဖစ္ပါသည္….

ဒါနဲ႔ ဒီတစ္ေခါက္ၿပန္မလာ ခင္…. ေနာက္ဆံုးေရာက္ခဲ့ သည္ ကေနဒါႏုိင္ငံက ဗန္ကူးဗါး..(Vancouver)
ဆိပ္ကမ္းမွာ ကမ္းဆင္းရင္း… ဘတ္စ္ကားစီးရတာကို သြားသတိရပါသည္…

ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္မွာ ေစာင့္ေနရငး္ ကားလာေတာ့ က်ြန္ေတာ္တို႔ က ၿမန္မာပီပီ.. ကိုယ္အရင္တက္ဖို႔
ထရပ္လိုက္ပါသည္… ေဘးဘီကို ၾကည္႔ေတာ့ ဘယ္သူမွ ထမရပ္.. ကားဂိတ္မွ ထိုင္ခုန္တြင္ ခပ္ေအးေအးပဲ ထိုင္ေနသည္…ကားကရပ္ေတာ့ မွ… ထလာၾကသည္…

ကားကေလးဘီးလံုးရပ္ပါသည္… ကားေပၚေရာက္ေရာက္ခ်င္းပိုက္ဆံေပးရန္စပါယ္ယာရွာသည္.. မရွိပါ..
ကေနဒါဘတ္စ္ကားမွာ စပါယ္ယာမပါပါ… ပိုက္ဆံအေၾကြေစ့ထည္ေသာစက္ကေလးသာပါပါသည္…
ကားစီးခ်င္လွ်င္ အေၾကြေစ့လဲထားရပါသည္….

အေၾကြေစ့ကို လည္း ၾကိဳက္တဲ့ စတုိးဆိုင္မွာ လဲႏုိင္သည္…. စီးေနက် ခရီးသည္မ်ား အတြက္ေတာ့ ..ကဒ္ၿပားေလး မ်ား ၿပ စီးလွ်င္ရၿပီ…. ေက်ာင္းသားမ်ား အတြက္က ေက်ာင္းသားကဒ္ၿပရံုၿဖင့္စီးနုိင္ သည္.. ပိုက္ဆံေပးစရာမလို… ကားခက .. ကေနဒါေဒၚလာ ႏွစ္ေဒၚလာခြဲၿဖစ္သည္…..

ၿဖစ္ခ်င္ေတာ့ က်ြန္ေတာ္တုိ႔ တက္သည္ ကားက… ဒရိုင္ဘာကလွမ္းေၿပာသည္…
( Today is ur luckyday… our machine is out of order ) ဟု ဆိုပါသည္… ပိုက္ဆံထည္႔တဲ့ စက္ပ်က္ေနလို႔ပိုက္ဆံေပးစရာမလို.. ဒီတုိင္းစီးႏိုင္သည္…. တယ္ဟုတ္တဲ့ ကေနဒါပါတကား… ပိုက္ဆံ စက္ပ်က္လို႔ ..

ကားမဆြဲဘူးဆိုတာမရွိ…… ဒရိုင္ဘာကလည္း ဒီမွာလို ေကာ္မရွင္နဲ႔ .. percentage နဲ႔ ေပးတာမ်ိဳးမဟုတ္လို႔…
ေအးေအးေဆးေဆးပဲေမာင္းသည္… သူလစာက ပံုမွန္ရေနသည္ပဲ…. အဲ.. ဒီၾကားထဲ.. ပိုက္ဆံထည္႔ၿပီးလွ်င္
ticket လက္မွတ္ေလး တစ္ေစာင္စက္က ၿဖတ္ေပးတတ္ေသးသည္…

တကယ္လို႔ ကိုယ္သြားတဲ့ ေနရာမွာ သိပ္ၾကာၾကာမေနပဲ သူတို႔ လက္မွတ္မွာေရးထား တဲ့ အခ်ိန္ အတိုင္းၿပန္လာႏိုင္လွ်င္..အၿပန္ကားခေပးစရာမလို… အလကားစီးႏုိင္ေသးသည္…… ကားကလည္း ေခ်ာင္လို႔ ခ်ိလို႔…. ဘယ္သူမွလည္း လုမတက္… တက္စရာလည္းမလို… ဒီ တစ္စီး လြတ္သြားလည္း
ေနာက္သံုးေလးမိနစ္ေစာင့္လွ်င္ေနာက္တစ္စီးလာႏိုင္ေသးသည္….

ေနခ်ာစဥ္းစားၾကည္႔ေတာ့ .. က်ြန္ေတာ္တုိ႔ ေပးလိုက္ေသာ ႏွစ္ေဒၚလာခြဲမတန္ပါ… သဲထိတ္ရင္ဖိုလည္း မရွိ….
ဘာလည္းမရွိ…. ေနာက္ကတြန္းခ်တာေတြ ဘာေတြ မပါ… အေတာ္ၿပင္းစရာေကာင္းေသာ
ကေနဒါဘတ္စ္ကားပါေပ…..

ထားပါေလ ဒါကလည္း သူ႔အရပ္နဲ႔ သူဇတ္မဟုတ္လား.. အဲဒီက ဒရိုင္ဘာေတြ ဒီမွာ လာေမာင္းၾကည္႔ေစ ခ်င္သည္…အထူး ဒရိုင္ဘာမ်ား ၀ိုင္းရယ္လိုက္မယ့္ၿဖစ္ခ်င္း….က်ြန္ေတာ္ကေတာ့ .. အထူးကားသိမ့္ မစိးေတာ့ ပါ… သည္းထိတ္ရင္ဖို ေတြသိပ္မ်ားလွ်င္ႏွလံုးေရာဂါရမည္ဆိုး၍ .. ရိုးရိုးငါးဆယ္ကားသာေၿပာငး္စီးပါသည္….

ငါးဆယ္ကားကေတာ့ အဆင္ေၿပသည္… ထိုင္ခံုမရလို႔ မတ္တပ္စီးေတာင္… သက္ေတာင့္ သက္သာ ရွိသည္..ဆင္လွ်င္လည္း တိုးစရာေနရာက်ယ္သည္…..
အၿငိမ္႔မင္းသမီးမ်ား ရည္းစားထားေတာ့ ဆိုသလိုပဲ….. သေဘာၤသားမ်ား ဘတ္စကားစိးေတာ့
ဒီလိုပဲၿဖစ္တတ္ပါသည္ေလ။

စာၾကြင္း.... ေၿပာဖို႔ တစ္ခု က်န္ခဲ့ေသးတယ္... ကေနဒါဘတ္စ္ကားမွာ.. ဒရိုင္ဘာက အင္တာကြန္းက ေန... မွတ္တိုင္ပဲ ေၾကာ္ျငာတာဗ်... မီးပြိဳင့္ၿဖတ္မယ္ တန္းေတြ ဂြင္းေတြ ကိုင္ထားတို႔ .. လက္တို႔ ေတာင္းရင္ ရွက္ဖို႔ ေကာင္းတယ္.. တို႔ တိုးစမ္းပါဗ်ာ အေနာက္မွာ အေခ်ာင္ၾကီးပါတို႔။

ဆိုင္းဘုတ္ တက္မယ္ဆရာေရတုိ႔ ... ေနာက္ကားပါမလာ ဘူး.. ေက်ာက္ခ်လိုက္တို႔.... ဆင္းဆင္းဆင္း..... တက္တက္ တို႔ မေၿပာဘူးဗ်ာ... ဘာမွ မၾကားရေတာ့ ဆားမပါတဲ့ဟင္းၾကီး စားေနရ သလုိ ေပါ့ ရႊတ္ရႊတ္ေတာင္ၿဖစ္ေနေသး..။
 လင္းလြနး္ညိဳ

ဘႀကီးသက္