ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏိုဘယ္လ္ဆုေပးဖို႔ ပါတယ္ဆိုေတာ့... အဲဒီတုန္းက က်မရယ္မိပါတယ္

တစ္ႏွစ္သား သက္တမ္းသာရွိေသးတဲ့ အစိုးရသစ္ လက္ထက္မွာ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္း ေတြနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးယူႏိုင္ခဲ့တာ၊ အထူးသျဖင့္ အႏွစ္၆၀ေက်ာ္ လက္နက္စဲြကိုင္ခဲ့တဲ့ ကရင္လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ KNU နဲ႔ ကရင္နီလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ KNPP တို႔နဲ႔ သေဘာတူညီခ်က္ ေတြ ရရွိခဲ့တာကေတာ့ လက္ရွိအစိုးရရဲ႕ ထူးျခားတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစြမ္းေဆာင္ႏိုင္မႈေတြပါ။ ေနာက္ၿပီး ဒီမိုကေရစီ စနစ္ကိုအသြင္ကူးေျပာင္းရာမွာလည္း ရဲရင့္ျပတ္သားလြန္းအားႀကီးလို႔ ေဘးကေနၾကည့္ေနရတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတာင္ ရင္ခုန္ေနရတယ္။ ဒီေလာက္ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ အသြင္ကူးေျပာင္းေနတာ ဟုတ္မွဟုတ္ရဲ႕လားလို႔၊ အျခားႏိုင္ငံေတြနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ၿပီးေလ့လာၾကည့္တာပါ၊ အာရပ္ေႏြဦးလို အျဖစ္အပ်က္မ်ဳိးေတြေပါ့။
ဒါေတြကို ႏိုင္ငံတကာကသိဖို႔လည္းမလိုပါဘူး၊ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ၊ ကိုယ့္လူမ်ဳိး၊ ကိုယ့္တိုင္းရင္းသား ျပည္သူလူထု အတြက္ ကိုယ့္အလုပ္ကို လုပ္ေနဖို႔က အေရးႀကီးတာပါ။ ဒီေနရာမွာ အခုလက္ရွိ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏိုဘယ္လ္ဆုယူဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီေရာက္ေနတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ႏႈိုင္းယွဥ္ၾကည့္ရေအာင္…။

ကၽြန္ေတာ္သိသေလာက္ဆိုရင္ - ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ၈၇ မွာ အေမေနမေကာင္းလို႔ဆိုၿပီး ျမန္မာျပည္ျပန္သြားပါတယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ႏိုင္ငံကဆူဆူပူပူျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ႏိုင္ငံေရးစင္ျမင့္ေပၚကို ဘာရည္ရြယ္ခ်က္၊ ခံယူခ်က္မွမရွိဘဲနဲ႔ ေရာင္လည္လည္နဲ႔ေရာက္လာခဲ့တယ္။ လူထုကလည္း ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း လူသိမ်ားႏိုင္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို အေရးေပၚလိုအပ္ေနေတာ့ တစ္ခ်ိန္ကႏိုင္ငံရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသမီးဆိုၿပီး သူ႔ကိုဝိုင္းေျမႇာက္ၿပီး စင္ေပၚတြန္းတင္ေပးခဲ့ၾကတယ္။ ၈၈ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ေရွ႕မွာ ျပည္ေျပးစိန္ဝင္းတို႔အလိုၾက စာေတြဖတ္ျပရတယ္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနာမည္နဲ႔ လူသိမ်ားတ့ဲ သူ႔သမီးကို ခုတံုးလုပ္ၿပီး အသံုးခ်ခံခဲ့ရတာပါ။ သူမကလည္း ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာ ေက်ာင္းတက္၊ လင္ယူသားေမြးအလုုပ္ကိုသာ လုပ္ေနခဲ့ၿပီး အခုမွႏိုင္ငံကို ျပန္ေရာက္လာတာကို။ ႏိုင္ငံရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးအေၾကာင္းမေျပာနဲ႔၊ ကိုယ့္အိမ္ကိုေတာင္ သူမ်ားလိုက္ပို႔မွ ျပန္တတ္ခဲ့တာပါ။

၈၈ အေရးအခင္းကာလမွာလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အတြက္၊ တိုင္းျပည္လူမ်ဳိးအတြက္ ဘာမွတိတိပပ လုပ္ခဲ့တာ မေတြ႔႔ရပါဘူး၊ သူလုပ္မွ၊ သူေျပာမွပိုၿပီး ဆူပူအၾကမ္းဖက္ မႈေတြ ျဖစ္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ ထားၿပီး ထိမ္းသိမ္းခံခဲ့ရတယ္။ တိုင္းျပည္ေအးခ်မ္းၿပီး တည္ၿငိမ္လာေတာ့သူ႔ကို ျပန္ၿပီးလႊတ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လည္း သူ႔ရဲ႕အမူအက်င့္ကေတာ့ မတည္ၿငိမ္ႏိုင္ေသးပါဘူး၊ တိုင္းျပည္မၿငိမ္မသက္ျဖစ္ေအာင္၊ သူသြားေလရာဆူပူအံုၾကြမႈေတြျဖစ္ေအာင္ ေသြးထိုး/ေသြးခဲြ စကားလံုးေတြကိုပဲ အၿမဲစဥ္းစားေနတယ္လို႔ေတာင္ ထင္ရပါတယ္။ ဘာလုိ႔လဲဆိုေတာ့ သူ႔ကို ျပန္လႊတ္လႊတ္ခ်င္းမွာပဲ အဲဒီစကားလံုး ေတြနဲ႔ သြားေလရာေျပာဆိုေနေတာ့ လူထုကို ထိမ္းမႏိုင္၊သိမ္းမရဘဲ ဒီပဲယင္းအေရးအခင္း ေပၚေပါက္လာခဲ့ၿပီး သူ႔အသက္အႏၲရာယ္ကိုေတာင္စိတ္မခ်ရလုိ႔ ဘယ္မွသြားခြင့္မျပဳေတာ့ဘဲ ေနအိမ္အက်ဳယ္ခ်ဳပ္နဲ႔ျပန္ထားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါေတြက ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိေနတဲ့ သူ႔ရဲ႕ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈေတြပါ။ သူ႔ကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏိုဘယ္လ္ဆုေပးခ်ိန္၊ ယူတဲ့အခ်ိန္ေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔တိုင္းျပည္ကေတာ့ ဆူပူအံုၾကြမႈေတြကို ခါးစည္းခံရတာဟာ တိုက္ဆိုင္မႈပဲလား၊ တိုင္းျပည္``ခိုက္``တာလားဆိုတာ စဥ္းစားစရာပါပဲ။ အခုလည္း သူ႔ေယာက်္ားနဲ႔ သူ႔သားေတြ ယူၿပီးသား ႏိုဘယ္လ္ဆုကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ထပ္ၿပီးယူေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ရခိုင္ျပည္နယ္မွာ ဆူပူအၾကမ္းဖက္မႈေတြ ျဖစ္ေနတာကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို တိုက္ဆိုင္လြန္းလွပါတယ္။


သူ - ျမန္မာႏိုင္ငံမွာရွိေနတဲ့ ကာလတေလွ်ာက္လံုး ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံနဲ႔ တိုင္းရင္းသားေတြ အမိုက္ေမွာင္ ကာလေတြကို ခါးစည္းၿပီးခံခဲ့ၾကရတာပါ၊ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကို စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မႈေတြ၊ ဒဏ္ခတ္အေရးယူမႈေတြ တိုးသည္ထက္တိုးလာေအာင္၊ ၾကာသည္ထက္ၾကာလာေအာင္ အမ်ဳိးမ်ဳိးဒုကၡေပးခဲ့တာပါ၊ စစ္အစိုးရေခတ္ကလည္း စစ္အစိုးရမို႔လို႔။ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ေရးေတြျဖစ္ေအာင္၊ တိုင္းျပည္မၿငိမ္မသက္ျဖစ္ေအာင္ပဲ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြက ေျမႇာက္ထိုးပင့္ေကာ္လုပ္ခဲ့တာကို အခုခ်ိန္ထိအမွတ္မရွိေသးပါဘူး။ အခုလည္း အစိုးရသစ္နဲ႔ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ေရး ေတြျဖစ္ေအာင္ အေနာက္ႏိုင္ငံႀကီးေတြအားလံုးက ဟန္ခ်က္ညီညီနဲ႔ လုပ္ေဆာင္ေနတာကို သတိျပဳသင့္ပါၿပီ။ သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္ကို ျမစ္ဆံုကိစၥတို႔၊ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ လႊတ္ဖို႔ကိစၥဆိုတာေတြက ဒီမိုကေရစီ လမ္းေၾကာင္းကို ရဲရဲႀကီးလွမ္းေနတဲ့၊ အတင့္ရဲလြန္းတဲ့အေနအထားမို႔လုိ႔သာ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ေရးေတြ၊ ဆူပူမႈေတြျဖစ္မလာဘဲ ေအးေအးေဆးေဆးျဖစ္ေနတာပါ၊ တစ္ဘက္တင္း၊ တစ္ဘက္ေလ်ာ့မို႔လို႔ပါ၊ ႏွစ္ဘက္စလံုးက တင္းလိုက္ရင္ေတာ့ ျပတ္သြား ေတာ့မွာကို ႀကိဳျမင္ေနမိပါတယ္။

အဲဒီေလာက္ထိ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ အစိုးရသစ္နဲ႔ ေျပလည္ေနတာကိုလည္း အေနာက္ႏိုင္ငံေတြက မေက်နပ္ၾကေသးပါဘူး၊ အခုေလာေလာဆယ္ကိုပဲၾကည့္ပါ၊ သူတို႔ႏိုင္ငံေတြကိုေခၚၿပီး ဆုေတြေပး၊ ေထာက္ပံ့ေၾကး ေတြေပး၊ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ဘဲြ႔ေတြေပး၊ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ေတြေပးနဲ႔ သူတို႔ႏိုင္ငံအတြက္ တကယ့္ ဧည့္သည္တစ္ေယာက္ပမာ၊ ႏိုင္င့ံေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ပမာ ႀကိဳဆိုၾက၊ ဂုဏ္ျပဳၾကနဲ႔ သူတို႔အၿပံဳးေတြရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က အႀကံအစည္ေတြကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေတာ့မသိဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ သိေနပါတယ္။ ၈၈ တုန္းက အသံုးခ်ခံရသလိုမ်ဳိး၊ စင္ေပၚတင္ေပးသလိုမ်ဳိး တစ္ပံုစံတည္းပါပဲ။ ႏိုင္ငံတကာကသိေအာင္ သူတို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ လႊတ္ေတာ္ေတြမွာ စကားေတြ ေျပာခိုင္းမယ္။ သူ႔ကို အာ႐ုံစိုက္လာမိေအာင္ေပါ့ဗ်ာ။

ဒါကို စင္ေပၚတက္ရတယ္၊ ကမၻာကသိတယ္၊ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားတယ္ဆိုၿပီး သာယာေနရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္မယ့္ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းကိုေတာ့ ရင္ေလးမိပါတယ္။ အေနာက္ႏိုင္ငံ ေတြက သူတို႔ရဲ႕မူဝါဒအတိုင္း သူတို႔ႀကိဳးဆြဲရာကမယ့္ အစိုးရကိုပဲ အလိုရွိတာပါ။ ဘယ္ႏိုင္ငံျဖစ္ျဖစ္ကိုပါ၊ ဒါက - သူတို႔ရဲ႕မူဝါဒ။ ကိုယ္ကလည္း ကိုယ့္မူဝါဒအတိုင္း ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ယုံယံုၾကည္ၾကည္နဲ႔ လက္တြဲညီစြာ ေလွ်ာက္ဖို႔လိုတာပါ၊ ဒါကို ေကာင္းေကာင္းနားလည္ဖို႔လိုပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုကို သတိရမိတယ္။ ဆိုဗီယက္ယူနီယံက ေဂၚဘာေဂ်ာ့ရွ္ကို ဘာမွမလုပ္ရေသးဘဲနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏိုဘယ္လ္ဆုကို အရင္ေပးတယ္၊ ၿပီးေတာ့မွ သူတုိ႔ျဖစ္ခ်င္တာကို လုပ္ခိုင္းတယ္။ လုပ္လဲၿပီးေရာ ဆိုဗီယက္ယူနီယံႀကီး အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာ ၿပိဳကြဲသြားပါေတာ့တယ္။ ဒါ - တကယ့္ျဖစ္ရပ္မွန္ပါ။ အခုလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဘယ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကိစၥကိုမွ မလုုပ္ရဘဲနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏိုဘယ္လ္ဆုကို ေပးထားတာပါ။ ဆုေပးၿပီးမွ သူတို႔ျဖစ္ခ်င္တာေတြကို လိုက္ၿပီးခိုင္းေနတာပါ၊ အခုအခ်ိန္ထိလုပ္ေပးေနရတုန္းပါ၊ ဘာ-ေကာင္းတာေတြမ်ားရွိခဲ့လို႔လဲ၊ တိုင္းျပည္ႀကီး ဘယ္ေလာက္ၿငိမ္းခ်မ္းခဲ့လို႔လဲ။ ႏိုဘယ္လ္ဆုေရြးခ်ယ္ေရးေကာ္မတီကိုလည္း ႏိုင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဂုဏ္သိကၡာရွိတဲ့အဖြဲ႔အစည္းအျဖစ္ မထင္ျမင္ၾကေတာ့ပါဘူး၊ လက္ဝါးႀကီးအုပ္ခ်င္တဲ့ ႏိုင္ငံႀကီးအခ်ဳိ႕ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးလွည့္ကြက္ေတြကို ေဆာင္ရြက္ေပးေနရတဲ့ လက္ေဝခံအဖြဲ႔အျဖစ္သာ ျမင္ေနၾကပါၿပီ။

ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို သူ႔ေယာက်ာ္း မိုက္ကယ္အဲရစ္က- ``ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏိုဘယ္လ္ဆုေပးဖို႔ ဆန္ခါတင္စာရင္းမွာ မင္းပါတယ္လို႔ေျပာေတာ့`` ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က - ``အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကၽြန္မရယ္မိတယ္လို႔`` ဆုယူအခမ္းအနားမွာ ေျပာသြားခဲ့ပါတယ္။ ဝန္ခံသြားပါတယ္။

ဟုတ္တာေပါ့၊ လာၿပီးေနာက္ေနသလို ခံစားရတာကို၊ ကိုယ္က ဘာမွမယ္မယ္ရရ လုပ္တာမရွိတာကို။ အခု ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏိုဘယ္လ္ဆုယူထားတဲ့ သူ-အသိဆံုးျဖစ္မွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အခုအစိုးရသစ္ကို အေဝးကေန ဂုဏ္ယူေနမိပါတယ္။ ဘယ္သူ႔ေစခိုင္းခ်က္မွ မပါဘူး၊ ျပည္သူလူထုအတြက္ ရဲရဲဝံ့ဝ့ံနဲ႔ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းေနတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ တိုင္းရင္းသားျပည္သူေတြအားလံုးကလည္း ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ရပ္တည္ၿပီး စည္းကမ္းရွိတဲ့ ဒီမိုကေရစီစနစ္ႀကီးကို သြားခ်င္တာပါ။ ျပည္ပႏိုင္ငံေတြနဲ႔ အကူအညီေတြ ရယူမွာမွန္ေပမယ့္ သူတို႔ရဲ႕လက္ေဝခံႏိုင္ငံ၊ ႀကိဳးဆြဲတာ ကမယ့္ ႐ုပ္ေသးအစိုးရႏိုင္ငံမ်ဳိးနဲ႔ေတာ့ လက္မခံႏိုင္ပါဘူး။ ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျပည္သူအားလံုးရဲ႕ ဆႏၵေတြပါ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ အေနာက္ႏိုင္ငံခရီးစဥ္ဟာ သူ႔ကို ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိနဲ႔ နာမည္ႀကီးေအာင္၊ လူသိမ်ားေအာင္ လုပ္ေပးၿပီး၊ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံကို ေခတ္သစ္ကိုလိုနီနည္းနဲ႔ သူတို႔အလိုက် ႀကိဳးဆဲြလုိ႔ရေအာင္ လုပ္ေနတယ္ဆိုတာကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏိုဘယ္လ္ဆုႀကီးကိုပိုက္ၿပီး၊ ကိုယ္နဲ႔ ``တန္၏-မတန္၏`` မသိဘဲ ေက်နပ္ေနတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို သိေစခ်င္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ တိုင္းရင္းသားညီအကိုေတြအားလံုးကိုလည္း လာမယ့္ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပဲြမွာ ကိုယ္ေရြးခ်ယ္ေပးမယ့္ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ဟာ ဘယ္လိုအေျခခံစိတ္ဓါတ္မ်ဳိးေတြရွိၿပီး၊ ဘယ္လိုအရည္အခ်င္းေတြ ရွိတယ္ဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာပိုင္းျခားသိဖို႔ အထူးလုိအပ္ပါေၾကာင္း ေျပာလိုက္ပါရေစ…။

 ေရာင္နီ(မ်ဳိးဆက္သစ္)
ဘႀကီးသက္