“စကားပန္းမ်ားႏွင္႔ စကားမုိင္းဗုံးမ်ားအေၾကာင္း” (စိမ္းခက္စိုး)

ဒီစာေလးကိုေရးခဲ႔တာၾကာပါျပီ။ စိတ္တုိင္းမက်ုလို႔ ဒီအတုိင္းျပစ္ထားလုိက္တာကိုေတာ္ေတာ္ၾကာပါျပီ။ ဒီတစ္ေခါက္ခရီးစဥ္ မွာ ကြန္ပ်ဴတာေလးပါသြားတာနဲ႔ ေရးလက္စေတြလုိက္ဖတ္ရင္း သူ႔ကိုျပန္ေတြ႔လုိ႔ အဆံုးသတ္လုိက္ပါေတာ႔မယ္ေလဆုိျပီး အခ်ိဳ႕စာပိုဒ္ေတြကို ျဖဳတ္၊ ဖ်က္၊ ျပင္လုပ္သင္႔တာေတြလုပ္ျပီး အျပီးသတ္ပစ္လုိက္တာပါ။

တကယ္ေတာ႔ ဒိထက္ျပည္႔စံု ေအာင္ ေရးမယ္ဆုိျပီး မေရးဘဲထားတဲ႔ ေဆာင္းပါးတုိေလးေပါ႔။

  

ေနာက္ဒီစာမ်ိဳးထဲက ဥပမာေတြက ေရွ႕ကဆရာၾကီးေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ေရးခဲ႔သားခဲ႔ၾကမယ္လုိ႔ ယံုပါတယ္။ အကယ္၍ ဥပမာေတြတုိက္ဆုိင္ေနရင္လည္း ကြ်န္ေတာ္႔အျပစ္ပါ။ စိတ္ထဲမွာေပၚလာလုိ႔ မေရးရင္ တေန႔လံုး၊ တစ္ညလံုး သူ က ဒုကၡေပးေရာေလ။ ခ်ေရးလုိက္ျပီး စာလံုးေတြအျဖစ္ေပၚလာမွ ကြ်န္ေတာ္႔ရင္ထဲမွာ လာတုိးတုိးေနတာကေန သူကရပ္ တာကိုး။ ဒီေလာက္နဲ႔သာေက်နပ္ပါေတာ႔ဗ်ာ။ ဖတ္သာၾကည္႔ေပေတာ႔ဗ်ာ… ေနာ္။ အဲ..ထံုးစံအတုိင္း အမွတ္မွား၊ အေရးမွား ေနတာေတြရွိရင္လည္း ၀င္တည္႔ေပးၾကဖုိ႔ အားမနာနဲ႔ေနာ္။

“စကားပန္းမ်ားႏွင္႔ စကားမုိင္းဗုံးမ်ားအေၾကာင္း”

ကြ်န္ေတာ္ဧရာ၀တီတုိင္းမွာ လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြလုပ္တုန္းက အေတြ႔အၾကံဳေလးတစ္ခုကို ေ၀ငွခ်င္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္႔စီမံ ကိန္းေတြထဲက အခ်ိဳ႕ရြာေတြဟာ ကရင္တုိင္းရင္းသားေတြအမ်ားစုေနထုိင္တဲ႔ရြာေတြပါ။ ရြာေတြဘက္ကို ကြ်န္ေတာ္ အ လုပ္ လုပ္ေနတဲ႔ရံုးက ၀န္ထမ္းညီအကိုေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ (field trip သို႔မဟုတ္ monitoring trip) သြားတုိင္း ၾကံဳရတဲ႔ အျဖစ္ ေလးပါ။ အဲဒါကေတာ႔ ေဒသခံ၀န္ထမ္းေလးေတြက“ဆရာကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ကရင္ေတြက ဒီအတုိင္းဘဲဗ်။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနေသခဲ၊ ညစ္ညစ္ပတ္ပတ္နဲ႔ ေျပာလည္းမျပင္ဘူး။ ေလာဘလည္းမရွိဘူး။ ဖြံ႔ျဖိဳးေရးဆုိတာလည္း နားမလည္ပါဘူးဆရာရယ္”တဲ႔..။ သူ အဲလုိ ေျပာေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာအဲလုိေျပာတဲ႔ သူနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ရဲ႕ေဘးပတ္၀န္းက်င္မွာ လုပ္အားေပးလူငယ္ေလးေတြ၊ ေက်း ရြာရပ္မိရပ္ဖေတြ၊ ကေလးအေမေတြ ၀ိုင္းလုိ႔…။

အဲလုိဘဲ ကရင္ေဒသခံရြာလူၾကီးတုိ႔၊ ဆရာဆရာတို႔နဲ႔ စကားလက္စံုက်လည္း “က်ေနာ္/က်မတို႔ရြာက ဒီအတုိင္းဘဲ ဆရာ ရယ္ နားသိပ္ေကာက္တယ္။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနဖုိ႔ ေသာက္စားဖုိ႔ေလာက္ဘဲသိတာ။ ဖြံ႔ျဖိဳးေရးလည္း နားလည္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ခုိင္းလုိက္ရင္ေတာ႔ ကုန္းက်ဳန္းလုပ္ေတာ႔တာဘဲ။”သူတုိ႔အဲလုိေျပာတဲ႔အခ်ိန္မွာ သူတုိ႔ေဘးမွာ ရြာသူရြာသားေတြ၊ ေက်ာင္း သားကေလးငယ္ေလးေတြ ၀ိုင္းလုိ႔…။

ေနာက္ေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္႔၀န္ထမ္းေတြနဲ႔ ေက်းရြာအေျချပဳ လုပ္အားေပးလူငယ္ေတြ၊ လူၾကီးေတြ၊ ေကာ္မတီေတြအားလံုးကို ကြ်န္ေတာ္နဲ႔အတူတြဲျပီး သူတုိ႔ေဒသအတြက္၊ လူမ်ိဳးအတြက္၊ ဘာသာ၊ သာသနာအတြက္ ဖြံ႔ျဖိဳးေရးလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ေန သမွ်ကာလပတ္လံုး၊ အဲဒီလုိ အႏုတ္လကၡဏာဆန္တဲ႔ အျပဳအမူေတြကို ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ကိုယ္တုိင္က စျပိးမသံုးဖို႔၊ မေျပာဆုိဖုိ႔ ဦးစြာစည္းကမ္းသတ္မွတ္ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္တဆင္႔ ကရင္လူမ်ိဳးေတြထဲက ထင္ရွားခဲ႔တဲ႔ အာဇာနည္ေတြ၊ ပညာရွင္ေတြ၊ ဘာသာေရးဆုိင္ရာ၊ လူမႈေရးဆုိင္ရာ ပုဂၢိဳလ္ေတြကစလုိ႔ သူတို႔ေက်းရြာ နီးနား၀န္းက်င္ကေန ဘုန္းၾကီး၊ ဆရာ၊ ဆရာမ၊ ဆ ရာ၀န္၊ ေရွ႕ေနျဖစ္သြားတဲ႔သူေတြကို စာရင္းေကာက္ခိုင္းျပီး ကေလးေတြ၊ လူငယ္ေတြကို သူတုိ႔ေတြအေၾကာင္း၊ သူတုိ႔ျဖတ္ သန္း ၾကိဳးစားခဲ႔ရပံုေတြအေၾကာင္း ေျပာခိုင္းတယ္။ ေနာက္တဆင္႔ အျခားတုိင္းရင္းသားညီအကိုေတြနဲ႔ အတူပူးေပါင္းလုပ္ ေဆာင္ ေအာင္ျမင္ခဲ႔မႈေတြကို ေဆြးေႏြးခုိင္းတယ္။

ကြ်န္ေတာ္အဲဒီလုိဘာလုိ႔လုပ္ရသလဲဆုိေတာ႔ ပထမတစ္ခ်က္က ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဟာ လူမႈ၀န္ထမ္းဖြံ႔ျဖိဳးေရးသမားေတြျဖစ္ေန ၾကလုိ႔ပါ။ ဖြံ႕ျဖိဳးေရးလုပ္မယ္႔သူကိုယ္တုိင္၊ ကိုယ္႔ေဒသကိုယ္၊ ကိုယ္႔လူမ်ိဳးကိုကိုယ္ ဖြံ႔ျဖိဳးတုိးတက္ေစခ်င္ပါတယ္ဆုိတဲ႔ စိတ္နဲ႔ လုပ္ေန၊ ဦးေဆာင္ေန၊ တာ၀န္ယူေနတဲ႔သူေတြ လူကိုယ္တုိင္က ကိုယ္႔ေဒသ၊ ကိုယ္႔လူမ်ိဳးအေပၚမွာ အႏုတ္လကၡဏာ ေဆာင္တဲ႔ အေတြးအျမင္ေတြ ကိုယ္တုိင္လည္းလက္ခံထားျပိး၊ ကိုယ္က ပူးေပါင္းအားထုတ္ပံ႔ပိုးေပးရမယ္႔ (ဒီေနရာမွာ ဦး ေဆာင္ဆုိတဲ႔ စကားမသံုးလုိပါ။) လူထုအတြင္းကိုလည္း အဲဒီအႏုတ္လကၡဏာ ဆန္တဲ႔အေတြးအျမင္ေတြ ထပ္သြင္းျပီးမွ ဖြံ႔ျဖိဳးေရးလုပ္မယ္ဆုိရင္ လက္ခံယူရ၊ ကိုယ္႔ေနာက္ကလုိက္ၾကမယ္႔ လူေတြက အႏုတ္စိတ္ေတြအားေကာင္းေကာင္း ဖြံ႔ျဖိဳး လုိစိတ္ေတြ ခ်ိခ်ိနဲ႔နဲ႔နဲ႔ လုိက္လာၾကမွာပါ။ အဲလုိ အေတြးအေခၚခ်ိခ်ိနဲ႔နဲ႔၊ ဦးေဆာင္မႈခ်ိခ်ိနဲ႔နဲ႔ ေနာက္ကလုိက္ေနတဲ႔ လူထု အဖြဲ႔အစည္းဟာလည္း မည္မွ်ေသးတဲ႔ ခလုတ္ကန္သင္းနဲ႔ေတြ႔ေတြ႔ ဘုန္းခနဲ လဲျပိဳသြားဖုိ႔ အျမဲတမ္းအဆင္သင္႔ရွိေနတယ္ လုိ႔ ျမင္ပါတယ္။

 အဲဒါေၾကာင္႔ ကြ်န္ေတာ္႔၀န္ထမ္းေတြအၾကား အဲလုိေျပာဆုိျခင္းမ်ိဳးကို အထူးတင္းၾကပ္စြားတားျမစ္ထားသလုိ၊ အျပဳသေဘာ ေဆာင္တဲ႔ အေတြးေတြ၊ အျပဳအမူေတြကို ပိုလုပ္ခုိင္းပါတယ္။ အင္တာနက္က ရွာေဖြလုိ႔ရသမွ် ကရင္ လူမ်ိဳးေတြအေၾကာင္း၊ ဘာသာစာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈေတြအေၾကာင္းကို မိတၱဴေတြဆြဲျပီး ၀န္ထမ္းေတြ၊ လုပ္အားေပး လူငယ္ေတြကို ဖတ္ခိုင္းပါတယ္။

 အက်ိဳးဆက္ကေတာ႔ စီမံကိန္းမေအာင္ျမင္ရင္ေတာင္ လူထုရဲ႕စိတ္က ေနာက္တစ္ခါထပ္က်ိဳးစားမယ္ဆုိတဲ႔ စိတ္မ်ိဳးေလး ေတြခံယူသြားပါတယ္။ အားလံုးသိတဲ႔အတုိင္း အန္ဂ်ီအုိ၀င္သြားျပီးတဲ႔ရြာအမ်ားစုဟာ သူမ်ားေပၚမွီခိုစိတ္ ျမင္႔သြားတတ္သ လုိ၊ ညည္းတြားတတ္သြားသလုိ၊ အန္ဂ်ီအုိကလူေတြကို အျပစ္ေျပာတတ္သြားၾကတာမ်ားတယ္ဆုိတာ အဲဒီစီမံကိန္း၊ အဖြဲ႔အ စည္းမွာတာ၀န္ယူသြားတဲ႔ ၀န္ထမ္းရဲ႕ တာ၀န္မဲ႔စိတ္ေတြ၊ လုပ္ရပ္ေတြေၾကာင္႔ပါ။ အဖြဲ႔အစည္းေတြကေတာ႔ လူေတြစိတ္ ဓာတ္ ပ်က္ျပားသြားေအာင္ အခ်ိန္၊ ေငြေၾကးေတြ အကုန္က်ခံျပီးလာလုပ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲလုိ အျပဳသ ေဘာပါတဲ႔ လုပ္ ေဆာင္မႈေတြရဲ႕အက်ိဳးဆက္က ကြ်န္ေတာ္တုိ႔စီမံကိန္းရြာေလးေတြမွာ အဲဒီလုိေဘးထြက္ဆုိးက်ိဳးေတြမ်ိဳး အလြန္နည္းပါး စြာဘဲ ျဖစ္တတ္တာေတြ႔လာရပါတယ္။

အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ႔ စကားတစ္ခြန္း၊ အျပဳအမူတစ္ခုဟာ လူတစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ ဘ၀အျပင္၊ လူသားထုတစ္ရပ္လံုး၊ လူမ်ိဳး ႏြယ္စုတစ္ရပ္လံုးကို အေကာင္းဘက္ကို ဦးတည္သြားႏုိင္သလုိ၊ အဆုိးဘက္ကိုလည္း ဦးတည္သြားနိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ အနာဂတ္မွာ ႏုိင္ငံ႔တာ၀န္ကို က်ရာရပ္၀န္းတစ္ခုခုကေန ေနရာျဖည္႔ယူၾကမယ္႔ လူငယ္ေတြဟာ မိမိတုိ႔ေျပာစကားေတြ၊ အ ျပဳအမူေတြ၊ အမူအယာေတြကို တတ္ႏုိင္သမွ်ထိန္းသိမ္းသင္႔သလုိ၊ ေကာင္းမြန္တဲ႔ အျပဳမူေတြ၊ အေျပာအဆုိေတြဘက္ကို ဦးတည္ႏုိင္သမွ် ဦးတည္ေအာင္ ၾကိဳးစားသင္႔ၾကပါတယ္။ ဂ်ပန္ရိုးရာစကားပံုတစ္ခုထင္ပါတယ္။ “လွ်ာသည္ ေျခာက္လက္မ သာရွိသည္။ ေျခာက္ေပရွည္ေသာ သူကို သတ္ႏုိင္သည္” တဲ႔။

ျမန္မာရာဇ၀င္ထဲက အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုပါ။ လူတုိင္းလည္းသိပါတယ္။ နရသီဟပေတ႔မင္းေပါ႔။ သူ႔မိဖုရားေတြကေန ေမြးတဲ႔ သားသမီးေတြကို အျမဲ၀က္လက္ေကြ်းျပီး ခ်ီးေျမွာက္ေလ႔ရွိရာမွာ၊ မိဖုရားတစ္ပါးရဲ႕သားေတာ္ကို မေကြ်းခဲ႔ဖူး၊ မ ေကြ်းမိတာလည္းျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္၊ သားေတြမ်ားလုိ႔ေမ႔တာလဲျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္။ ဒါေပမယ္႔ အဲဒီပြဲေတာ္က ၀က္ လက္ မစားရလုိ႔ အဲဒီသားေတာ္က သူ႔အေမမိဖုရားကိုပူဆာေတာ႔၊ မိခင္ေမတၱာက သားကိုလည္းအလုိလုိက္ခ်င္တယ္၊ အ မ်က္ ေစာင္မာန္ၾကီးတဲ႔ ဘုရင္႔ဆီကလည္းမေတာင္းရဲရွာေတာ႔ စားဖုိးေတာ္ေဆာင္မွာ ၀က္လက္ခိုး၀ယ္ျပီး သူ႔သား ေတာ္ကို ေကြ်းရွာတယ္။ ကံဆုိးခ်င္ေတာ႔ အဲလုိစားဖုိေဆာင္က ၀က္လက္ခုိး၀ယ္ျပီးေကြ်းတာကို နရသီဟပေတ႔မင္းက သိသြား ပါ တယ္။ ဒါေပမယ္႔ သူတုိ႔သားအမိအျဖစ္ကိုသိတဲ႔ နရသီဟပေတ႔မင္းက အျပစ္ေတာ္မယူခဲ႔ေပမယ္႔ သူတုိ႔သားအမိကို ေတြ႔ တဲ႔ေနရာမွာ အထူးသျဖင္႔သားေတာ္ေလးကို ၀က္လက္ခုိးမသားဆုိျပီး ျပက္ရယ္ျပဳပါတယ္တဲ႔။

အဲဒီလုိ ဘုရင္ကိုယ္တုိင္က ျပက္ရယ္ျပဳတာၾကာင္႔၊ အျခားမိဖုရားနဲ႔ သားေတာ္ေတြကလည္း သူတုိ႔သားအမိကို ေလွာင္ ေျပာင္မွာမလြဲပါဘူး။ အဲဒီအျပဳအမူေၾကာင္႔ အရွက္တကြဲအက်ိဳးနဲ႔ျဖစ္ခဲ႔ရတဲ႔ သားေတာ္ဟာ နရသီဟပေတ႔ တရုတ္ရန္ ေရွာင္ျပီးေျပးတုန္း သူအပိုင္စားတဲ႔ ျပည္ကိုေရာက္လာတဲ႔အခ်ိန္မွာ ကမ္းေပၚေတာင္မတက္ခုိင္းဘဲ ေလွေပၚမွာတင္ မိုးထား တဲ႔ ဓါးနဲ႔ အဆိပ္အျပည္႔အစား(ပြဲေတာ္ကို) တစ္ခုခုကိုေရြးခုိင္းျပီး စားေတာ္ပြဲမွာ အဆိပ္ခတ္သတ္ခဲ႔တဲ႔အထိ သားအဖၾကားမွာ အမုန္းပြားခဲ႔ျပီး “၀က္လက္ခိုးမသား”ဆုိတဲ႔ ေလွာင္ေျပာင္စကားတစ္ခြန္းေၾကာင္႔ ကိုယ္႔သားကေန အဆိပ္ေကြ်း သတ္လုိ႔ ေသရတဲ႔ ဘုရင္တစ္ပါးအထိ ရာဇ၀င္တြင္သြားခဲ႔ရွာပါေတာ႔တယ္။

ေနာက္ ျပင္သစ္မွာ ဘုရင္စနစ္ကို ေတာ္လွန္တဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးၾကီး တုိင္းျပည္အ၀ွမ္းျဖစ္ေပၚလာေစတဲ႔ စကားတစ္ခြန္း လည္း အထင္အရွားရွိခဲ႔ဖူးတယ္ဆုိတာ အားလံုးသိမွာပါ။ အခြန္အတုတ္ ေတြပိျပီး ငတ္ျပတ္ေနတဲ႔ ျပည္သူေတြက ဆႏၵျပ ေနၾကတယ္ဆုိတဲ႔ သတင္းကိုၾကားေတာ႔ ျပင္သစ္ဘုရင္ရဲ႕မိဖုရား ေမရီအန္တြိဳင္းနက္က “ေပါင္မုန္႔မရွိရင္၊ ကိတ္မုန္႔ စားၾက ပါလား”ဆိုျပီး မွတ္ခ်က္ျပဳလုိက္တဲ႔စကားပါ။ ျပင္သစ္ဘုရင္ရဲ႕ မိဖုရားေခ်ာ၊ အသံုးအျဖဳန္း အရမ္းၾကီးသလုိ၊ မာန္မန ၾကီးတဲ႔ ေမရီအန္တြိဳင္း နက္ေျပာခဲ႔တာမဟုတ္ႏိုင္ဘူး၊ သက္ေသမခုိင္လံုဘူးလုိ႔ တခ်ိဳ႕သမုိင္း ပညာရွင္ေတြက ျပန္လည္ သံုးသပ္ခဲ႔ ၾက ေသာ္လည္း ျပင္သစ္ေတာ္လွန္ေရးသမုိင္းနဲ႔အတူ ဒီစကားကထြက္ေပၚခဲ႔တယ္ဆုိတာကေတာ႔ ဘယ္သူမွမျငင္း ႏိုင္ခဲ႔ၾက ပါဘူး။ သက္ေသမခုိင္လံုဘူးဆုိ ေပမယ္႔ အဲဒီေခတ္တုန္းက အဲဒီစကားလံုးေလးေၾကာင္႔ ျပင္သစ္ျပည္ၾကီး မီးဟုန္းဟုန္း ေတာက္ျပီး တုိင္းျပည္အေပၚ ဖိစီးေနတဲ႔ သက္ဦးဆံပိုင္ ဘုရင္စနစ္ပါေပ်ာက္သြားခဲ႔ရတာပါ။

ေနာက္ ျပင္သစ္အိမ္ေတာ္ေတြမွာ ခံုးမိုးျမင္ျမင္႔နဲ႔တံခါးေတြဟာ ေမရီအင္တြိဳင္းနက္ေၾကာင္႔ ေပၚလာတာလုိ႔ေျပာတာမ်ိဳး လည္းဖတ္ခဲ႔ဖူးပါတယ္။ သူ႔ဦးထုတ္ျမင္႔ျမင္႔ၾကီးေတြေၾကာင္႔ နန္းေတာ္တံခါးမွာ အ၀င္အထြက္ခက္ခဲတာေၾကာင္႔ တံခါး ေတြ ကိုျပင္ခုိင္းရာကေန တံခါးခံုး၀ိုင္း၀ိုင္းျမင္႔ျမင္႔ပံုစံေတြထြက္လာခဲ႔တာလုိ႔ မွတ္သားဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ေျပာခ်င္တာက ေတာ႔ သူမေျပာခဲ႔တယ္ဆုိတဲ႔  “ေပါင္မုန္႔မရွိရင္၊ ကိတ္မုန္႔စား”ဆုိတာပါဘဲ။

ဗုဒၶရဲ႕ေအာင္ျခင္းရွစ္ပါးထဲက အဂၤုလိမာလလူသတ္သမားၾကီးကိုမွတ္မိၾကမွာပါ။ လက္ညွိဳးတစ္ေခ်ာင္းလုိေနတုန္း သူ႔ကိုဖမ္း ဖုိ႔ ဘုရင္က စစ္တပ္ၾကီးနဲ႔ထြက္လာျပီဆုိတာကိုစိတ္ပူလုိ႔ မိခင္စိတ္နဲ႔လာေျပာတဲ႔မိခင္အုိၾကီးကို လုိေနတဲ႔လက္ ညွိဳးတစ္ ေခ်ာင္းကို အေမကိုသတ္ျပီး ျဖတ္ယူမယ္လုိ႔ မိခင္ေနာက္ကို ဓါးတရမ္းရမ္းနဲ႔လုိက္ခဲ႔တဲ႔ အခ်ိန္မွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ၾကား က၀င္ရပ္ျပီးကိုယ္ထင္ျပခဲ႔တယ္။ အဂၤုလိမာလၾကီးလည္း အေမအစား အဲဒီရဟန္းၾကီးကိုသတ္ျပီး လက္ညွိဳးျဖတ္ ယူမယ္ဆုိ ျပီး လုိက္ပါေလေရာ။ ဒါေပမယ္႔ ေတာကြ်မ္းျပီး အေျပးသန္လွပါတယ္ဆုိတဲ႔ အဂၤုလိမာလၾကီး ျမတ္ စြာဘုရားရွင္ရဲ႕တန္ခိုး ေတာ္ေၾကာင္႔ မီွေအာင္မလုိက္ႏိုင္တဲ႔အျပင္ အနားေတာင္မကပ္ႏုိင္ခဲ႔ပါဘူး။ အဲေတာ႔ ေမာလာလုိ႔ ရဟန္းၾကီး မေျပးနဲ႔ ရပ္လုိ႔ လွမ္းေျပာပါတယ္။

အဲဒီမွာ တန္ခုိးေတာ္နဲ႔ ရပ္ေနတဲ႔ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ တည္ၾကည္ေသာအသံေတာ္နဲ႔ “ခ်စ္သားအဂၤုလိမာလ ငါသည္မ ေျပး၊ သင္သာ ေျပးေနျခင္းျဖစ္တယ္။” လုိ႔အဓိပၸာယ္ရတဲ႔ စကားတစ္ခြန္းဘဲျပန္ျမြက္ၾကားခဲ႔တယ္။ ပင္ကိုယ္ဗီဇနဲ႔ စြမ္း ေဆာင္ရည္မွာ လက္ရံုးရည္ႏွလံုးရည္ျပည္႔ေနခဲ႔တဲ႔ လူသတ္သမားလူမုိက္ၾကီးဟာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ အဲဒီ“ငါသည္မေျပး၊ သင္သာေျပး ေနျခင္းျဖစ္တယ္”ဆိုတဲ႔ စကားတစ္ခြန္းမွာ အသိဥာဏ္၊ ဆင္ျခင္မႈေတြျပန္၀င္ျပီး ဘုရားရွင္ဆီက တရားထူး ရတဲ႔ ရဟႏၱာအရွင္သူျမတ္ၾကီးျဖစ္တဲ႔အထိ ေပါက္ေရာက္သြားခဲ႔ရသလုိ၊ ခုခ်ိန္ထိ သူ႔သစၥာစကားျဖစ္တဲ႔ အဂၤုလိမာလသုတ္ ေတာ္ၾကီးကို ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ေတြ အေရးၾကံဳလာတုိင္း ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ေနခဲ႔ရတဲ႔အထိ ဗုဒၶ၀င္မွာ တင္က်န္ရစ္ခဲ႔ပါတယ္။

တကယ္ဆုိ စကားလံုးေတြဟာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အနာဂတ္ကို တည္ေဆာက္ခဲ႔သလုိ၊ စကားလံုးေတြကေနစျပီးဆြဲသြားလုိက္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ သံသရာအထိရွည္ၾကာေနတဲ႔ အကုသိုလ္ေတြပါ သီးပြင္႔ပန္သေနရတာပါလားလုိ႔ တခါတေလေတာ႔ေတြးမိ တယ္။ စကားလံုးေတြေၾကာင္႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ မိတ္ေဆြမ်ားစြာ ရခဲ႔ဖူးသလုိ၊ စကားလံုးေတြေၾကာင္႔ မိတ္ေဆြေတြမ်ားစြာဆံုးရႈံး ခဲ႔ရဖူးတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ကြ်န္ေတာ္အပါအ၀င္ လူအမ်ားကေတာ႔ စကားလံုးေတြကို ေအာက္စီဂ်င္သာသာေလာက္ကို ေပါ႔ပါး စြာလႊတ္ထုတ္ေနၾကေတာ႔တာဘဲေလ။

ဒီစာေလးကို သတိတရေရးမိတာကေတာ႔ ဒီႏွစ္ထဲမွာ လူၾကီးတစ္ခ်ိဳ႕၊ ေခါင္းေဆာင္ဆုိသူတစ္ခ်ိဳ႕က ကမာၻသိ၊ လူသိထင္ ရွားေျပာခဲ႔တဲ႔ စကားတခ်ိဳ႕ဟာ လူၾကီးတစ္ေယာက္မွ ဟုတ္ရဲ႕လားလုိ႔ ဒြိဟပြားရေလာက္ေအာင္ ေစတနာ ခ်ိဳ႕ငဲ႔၊ ဥာဏ္ပ ညာခ်ိဳ႕ငဲ႔တဲ႔ ထုိစကားကိုၾကားလုိက္ရတဲ႔အခ်ိန္မွာ ဒီစာထဲက အျဖစ္အပ်က္ေတြကို တစ္ခုျပီးတစ္ခု ျမင္လာမိတာနဲ႔ ခ်ေရး လုိက္မိတာပါ။ ဒါေၾကာင္႔ ဒီစာကို ဖတ္ေနတဲ႔ ညီ၊ ညီမတုိ႔ဟာ ကြ်န္ေတာ္႔အရင္ စာအခ်ိဳ႕မွာေျပာခဲ႔ဖူးသလုိ မင္းတုိ႔ဟာ ေနာင္တခ်ိန္မွာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ လုိအပ္ရာေထာင္႔မ်ားစြာထဲက တစ္ခုမွာ မလႊဲမေသြ တာ၀န္ယူလာရမယ္႔ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လာ ၾကရမွာ၊ ျဖစ္လာခဲ႔ၾကတယ္ဆုိရင္ စကားေတြကို စဥ္းစဥ္းစားစားေျပာပါ။ အထူးသျဖင္႔ ကိုယ္႔ေအာက္ငယ္သူ၊ ကိုယ္ ေနာက္လုိက္အသင္းအပင္းေတြနဲ႔ ဆက္ဆံျပဳမူရာအ၀န္းအ၀ိုင္းတုိင္းမွာ ကိုယ္႔ကိုစကားေျပာခြင္႔ေပးတဲ႔အခ်ိန္တုိင္း အျပဳ သ ေဘာဆန္တဲ႔၊ သူတုိ႔ကို အားေပးခ်ီးေျမွာက္တဲ႔ စကားေတြကို ရိုးရုိးသားသားနဲ႔ မ်ားမ်ားေျပာေပးၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိက္ ပါ တယ္။

ဒီစာေလးကို သီဟိုဠ္ႏုိင္ငံဆုိင္ရာ ျမန္မာ သံအမတ္ၾကီး ဦးတင္႔ေဆြ ရဲ႕ ဒီမုိကေရစီစိတ္ထားစာအုပ္ေလးထဲက စကားေလးနဲ႔ ပိတ္လုိက္ပါရေစ။ “စကားမည္သည္မွာ သူ႔ေနရာႏွင္႔သူ ရဲရဲ၀ံ႔၀ံ႔ ထိထိမိမိေျပာတတ္မွ အဖုိးတန္သည္။ လြတ္လပ္စြာ စကား ေျပာခြင္႔ရွိေစရမည္ဆုိရာ၌ မဟုတ္ေသာေနရာ၊ မဟုတ္ေသာ အခ်ိန္ကာလတြင္ မဟုတ္ေသာ စကားမ်ားကို တာ၀န္မဲ႔ ေျပာ ခ်င္သလုိ ေျပာဆုိခြင္႔ရွိေစရမည္ဟု ဆုိလုိသည္မဟုတ္”တဲ႔။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အားလံုး ေျခာက္ေပနီးပါး(ကြ်န္ေတာ္ကေတာ႔ ငါး ေပနဲ႔ ၄လက္မပါ) ခႏၶာၾကီးမွာပါတဲ႔ ေျခာက္လက္မသာသာ လွ်ာေလးကို တတ္ႏိုင္သမွ်ထိန္းသိမ္းေစခ်င္လွပါရဲ႕……။              ။

 ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာျဖင္႔…

စိမ္းခက္စိုး

(ၾကာသာပေတး) ၾသဂုတ္လ ၀၂၊ ၂၀၁၂

နံနက္ - ၀၆ း ၃၃ နာရီ

ဘႀကီးသက္