“ငါးသိန္းဖုန္း” ေတြ တစ္ႏိုင္ငံလံုး ဖြင့္လိုက္လို႔ စီးပြားေရး အျမင္ရွိတဲ့ ေက်းရြာေလး တစ္ရြာမွ“လွေအး” တစ္ေယာက္ ငါးသိန္း ဖုန္းေလးဝယ္ၿပီး တစ္ကိုင္ကိုင္နဲ႔၊ တစ္ရြာလံုးကလည္း လက္ကိုင္ဖုန္း ေသးေသးေလးကို သြားေလရာ ယူသြားႏိုင္လို႔ အထူးအဆန္း ျဖစ္ေနၾကတယ္။ ဖုန္းေလးကို ၾကည့္ၿပီး စကား ေျပာႏိုင္တာကို အံ့ၾသေနၾကၿပီး သူေျပာခ်င္ ငါေျပာခ်င္ ျဖစ္ေနၾက တယ္။ စီးပြားေရးသမားပီပီ လွေအးကလည္း ဆက္ခ်င္တဲ့သူ ဆက္၊ တစ္ခါႏွိပ္ ငါးရာလို႔ ေျပာလိုက္ေရာ၊ ရြာသားေတြ သူတို႔မွာရွိတဲ့ ဖုန္းနံပါတ္ေလးေတြ ကိုယ္စီ ရွာေနၾကျပီ။
သူအရင္ဆက္မယ္၊ ငါအရင္ဆက္မယ္ ရန္ျဖစ္ေနလို႔ အသက္ႀကီးတဲ့သူ ဦးစားေပးၿပီး တန္းစီစနစ္နဲ႔ ဆက္ေနၾကတယ္။
“လာ ဘႀကီးၿဖိဳး အရင္ဆက္ပါ”
“ေအး၊ ငါ႔သမီးေလး ရန္ကုန္မွာ ဟုိတေလာေလးက ငါးသိန္းဖုန္း ဝယ္လိုက္တယ္၊ ဒါ သူ႔နံပါတ္”
လွေအးကလည္း သူ႔ ဖုန္းေလး ပ်က္သြားမွာစိုးလို႔ ဘယ္သူ႕မွ ေပးမကိုင္ဘဲ၊ သူကိုယ္တိုင္ နံပါတ္ႏွိပ္ေပးလ်က္-
“ေရာ႔ ဘၾကီးၿဖိဳး ရၿပီ၊ ဟိုဘက္က စကား စေျပာရင္ ဘၾကီးက ဒီဘက္က ျပန္ေျပာလို႔ ရျပီ”
“တူ --- တူ-- လူၾကီးမင္း ေခၚဆိုေသာ ဖုန္းမွာ စက္ ပိတ္ထားပါသျဖင့္”
“ေအး သမီးလား၊ ဘယ္က လူၾကီးမင္းလဲ၊ အဘေလ၊ အဘ၊ သမီးက အဘနဲ႔ စကား မေျပာခ်င္လို႔ စက္ပိတ္ထားတာလား”
“ဟာ အဘ၊ ဒါဆို ဖုန္းေခၚလို႔မရဘူး၊ အဘရ”
“ေဟ ဘာလို႔ မရမွာလဲ၊ ဟိုဘက္ကအသံ ၾကားေနရတယ္ေလ”
“ငါ႔သမီးက ငါ႔ကို စိတ္ေကာက္ေနလို႔ စက္ပိတ္ထားတယ္တဲ့"
“မဟုတ္ဘူး အဘရဲ႕၊ အဘကို ေနာက္မွ ရွင္းျပေတာ႔မယ္၊ ကဲ ေနာက္တစ္ေယာက္”
“ေဒၚေအးပံု၊ ဖုန္းနံပါတ္ေျပာ”
“က်ဳပ္လည္း က်ဳပ္သမီးဆီ ဆက္မလို႔၊ ေရာ့ ဒီနံပါတ္ေလး ႏွိပ္ေပး”
“ရျပီ ေခၚေနျပီ”
“ဆက္သြယ္မႈ ဧရိယာျပင္ပ ေရာက္ေနတယ္တဲ႔၊ ၾကည့္စမ္း ငါ႔သမီး ဘယ္ေရာက္ေနလို႔လဲ၊ ဆက္သြယ္လို႔ မရေတာ႔ဘူး၊ မျဖစ္ေတာ႔ဘူး၊ ရန္ကုန္ လိုက္သြားမွ ျဖစ္မယ္”
“ဟာ ႀကီးေဒၚကလည္း ဒီလိုမဟုတ္ဘူး၊ ဆက္သြယ္မႈျပင္ပဆိုတာ လူေရာက္တာ မဟုတ္ဘူး၊ ဖုန္းေရာက္တာ အာ.. ဒါ လည္း မဟုတ္ဘူး၊ ဘယ္လို ရွင္းျပရမွန္းမသိဘူး၊ ေနာက္မွ ရွင္းျပမယ္ေနာ္”
“ကဲ ဦးေသာ္တာက ဘယ္သူ႔ဆက္မွာလဲ နံပါတ္ေျပာ”
“ငါ႔တူမေလးပါ၊ သူမ်ားေတြ ဆက္ေတာ႔ ငါလည္း ဆက္ခ်င္တာနဲ႔ မရွိ ရွိတဲ႔ ဖုန္းနံပါတ္ကို ရွာလာခဲ႔တာ။”
“ရျပီ၊ ဟဲလို----စမ္းစမ္းလား”
“ဘယ္က စမ္းစမ္းလဲ”
“သမီးက ဦးကို ေမ႔ေနျပီေပါ႔”
“ဒီမွာ ဘယ္ကဦးလဲ၊ ဦးလည္း မသိဘူး၊ စမ္းစမ္းလည္း မဟုတ္ဘူး၊ ဖုန္းထဲကေန လာညဳမေနနဲ႔ -- ဂြက္”
“ဟာ---ဟာ ဘယ္လို ျဖစ္တာလဲကြ၊ ငါ႔တူမလည္း မဟုတ္ဘူး ရန္ေတြ႔ ခံလိုက္ရတယ္ ”
“ေအာ္၊ ဦးေသာ္တာက ဖုန္းနံပါတ္ကို ေသခ်ာမသိဘဲ ဆက္တာကိုး”
“ကဲ မိလဲ့ေျပာ၊ ညည္းနံပါတ္”
“ေရာ့ က်ဳပ္က က်ဳပ္သူငယ္ခ်င္းဆီ ဆက္မလို႔”
“ကဲ ေခၚေနျပီ”
“ဟဲလို----- ညည္းလား”
“ဘယ္ကညည္းလဲ”
“ညည္းကလဲ မသိေတာ့ဘူးလား၊ က်ဳပ္ေလ”
“ဘယ္က ညည္းေတြ က်ဳပ္ေတြလဲ မသိဘူး”
“ညည္းသူငယ္ခ်င္း၊ က်ဳပ္မိ---ဟဲလို၊ ဖုန္းခ်သြားျပီ။ ဒီေကာင္မ ေတာ္ေတာ္ ဘဝ ေမ့တယ္”
L သင္းသင္းစိုး
(ဒဂံုတကၠသုိလ္ ႏွစ္လည္မဂၢဇင္း၊ ၂၀၁၁)
ေမာကၡပညာေရးမဂၢဇင္း
http://www.maukkha.org/index.php/book-store/short-stories/2216-ctma-phone-myanmar
ဘႀကီးသက္
0 မွတ္ခ်က္ကေလးေရးေပးေနာ္.:
Post a Comment