ႏိုင္ငံမဲ့ အေၾကာင္း

ႏိုင္ငံမဲ့ (Stateless) ဆိုတာကို အနည္းငယ္ ေျပာျပလိုပါတယ္။ ျမန္မာေတြ ျပည္ပကို ထြက္ေနတာ အမ်ားႀကီးရွိလို႔ သိသူေတြလည္း အေတာ္မ်ားမ်ား ရွိၾကမွာပါ။

လက္ရွိ ႏိုင္ငံတကာရဲ႕ အေနအထားမွာ ဘယ္သူမဆို အျခားႏိုင္ငံတခုကို တရားဝင္ ဝင္ေရာက္လာၿပီး ရက္ေက်ာ္ (Overstay) ေနထိုင္ရင္ (သို႔) ခိုးဝင္ (Illegal entry) လာရင္ သက္ဆိုင္ရာႏိုင္ငံရဲ႕ (သူႀကိဳက္သလို ေရးဆြဲထားတဲ့) လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရး ဥပေဒနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရပါတယ္။

အဲဒီဥပေဒရဲ႕ စီရင္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မတိုင္မီ လ-ဝ-က ဥပေဒေဘာင္ အတြင္းကပဲ ေနထိုင္ရပါတယ္။

အဲဒါေၾကာင့္ အလုပ္လုပ္ခြင့္ မရွိတာတို႔၊ လက္ထပ္ရင္ အသိေပး / ခြင့္ေတာင္းရတာတို႔၊ အျခားနယ္ေျမကို ကူးသန္း သြားလာခြင့္ မရွိတာတို႔၊ ေက်ာင္းတက္ခြင့္ မရတာ၊ က်န္းမာေရး ခံစားခြင့္ မရွိတာ စတဲ့ ႏိုင္ငံသားေတြ ရတဲ့ အခြင့္အေရးမ်ဳိးေတြ မရႏိုင္တာကို လ-ဝ-က ဥပေဒ ခ်ဳိးေဖာက္သူေတြဘက္က အရင္ နားလည္ထားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒုကၡသည္ ရက္ျဖဴဂ်ီ (Refugee) အျဖစ္ ေလွ်ာက္ခြင့္ ရွိတာ / မရွိတာ၊ ခံစားခြင့္ ျပဳတာ / မျပဳတာမ်ဳိးကလည္း ႏိုင္ငံတခုနဲ႔တခု မတူၾကပါဘူး။ ေလွ်ာက္ထားသူေတြကိုလည္း တဦးခ်င္းမွာ အမႈတခုခ်င္းအလိုက္ (case by case) သီးသန္႔စီ အထပ္ထပ္ အခ်ိန္ယူ စစ္ေဆးပံုခ်င္းလည္း မတူပါဘူး။ ဒီလုိၾကားကာလေတြမွာ လူ႔အခြင့္အေရး ခံစားခြင့္ေတြကို ႏိုင္ငံသားေတြနဲ႔ တန္းတူမရတာက လက္ရွိ ႏိုင္ငံတကာရဲ႕ အေျခအေနပါပဲ။

လ-ဝ-က ဥပေဒကို ခ်ဳိးေဖာက္သူမွန္သမွ် ျပည္ႏွင္ဒဏ္ (Deportation) ေပးခံၾကရပါတယ္။ မိခင္ႏိုင္ငံက လက္မခံလို႔၊ ဒါမွမဟုတ္ မိခင္ႏိုင္ငံက ႏိုင္ငံေရး (သို႔) စီးပြားေရး (သို႔) အျခားတခုခုအရ ျပန္လည္ လက္မခံႏိုင္စရာ အေၾကာင္းရင္းက ခိုင္လံုေနရင္ေတာ့ ျပည္ႏွင္ဒဏ္ ေပးလို႔ မရတာေၾကာင့္ လက္ခံေပးႏိုင္မယ့္ တတိယႏိုင္ငံကို စီစဥ္ရပါတယ္။ တတိယႏိုင္ငံလည္း မရွိဘူးဆိုရင္ ေရာက္ရွိရာႏိုင္ငံမွာပဲ ႏိုင္ငံမဲ့ (Stateless) အျဖစ္ ေနထိုင္ရပါတယ္။ ဒုကၡသည္အျဖစ္ ေနထိုင္ခြင့္ ရရွိသြားၿပီးတာေတာင္မွ ႏိုင္ငံသား မျဖစ္ေသးပါဘူး။ ဒါဟာလည္း ႏိုင္ငံမဲ့ (Stateless) ျဖစ္ေနတာ တခုပါပဲ။

လ-ဝ-က ဥပေဒ ေပါ့ေလ်ာ့ရင္ ျပည္ပကေန တိုင္းတပါးသားေတြ အစုလိုက္ အျပံဳလိုက္ ဝင္လာႏိုင္တာ ႏိုင္ငံတိုင္းက သိလို႔ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ကာကြယ္ၾကပါတယ္။ ႏိုင္ငံကို ကာကြယ္ဖို႔ ဆိုတဲ့အေရးမွာ ျပည္ပစစ္တပ္ေတြ က်ဴးေက်ာ္ဝင္ေရာက္လာတာကို ခုခံဖို႔ တခုတည္း မဟုတ္ပါဘူး။ တရားဝင္ လာေရာက္ၿပီး ရက္ေက်ာ္ေနထိုင္တာ၊ တရားမဝင္ ခိုးဝင္တာေတြကိုလည္း ကာကြယ္ရပါတယ္။ ႏိုင္ငံရဲ႕ ဝိေသသလကၡဏာေတြ မပ်က္စီးေစရဖို႔အျပင္ လံုျခံဳေရး၊ လူမ်ဳိးေရး၊ ဘာသာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး စတဲ့ အစစအရာရာကို ကာကြယ္ထားႏိုင္ဖို႔ အေသးစိတ္ တြက္ခ်က္ျပင္ဆင္ၿပီး စီမံရပါတယ္။

ျပည္ပမွ လာေရာက္ေနထိုင္သူေတြက လ-ဝ-က ဥပေဒ ခ်ဳိးေဖာက္ထားရင္ ႏိုင္ငံတကာမွာ လူသားခ်င္း စာနာေထာက္ထားမႈအပိုင္းကို ထည့္တြက္ေလ့ရွိၾကေပမယ့္ ႏိုင္ငံအလိုက္ လူ႔အခြင့္အေရးကိစၥေတြမွာ အနိမ့္ဆံုး အဆင့္ သတ္မွတ္ပံုခ်င္း မတူၾကပါဘူး။ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ႂကြယ္ဝခ်မ္းသာမႈ၊ စာနာမႈ၊ မိမိႏိုင္ငံရဲ႕ တန္ဖိုးကို ထိန္းသိမ္းမႈ၊ စိုးရိမ္ေၾကာင့္က်စရာ အေနအထားတို႔အေပၚမွာ မူတည္ရံုသာမက လ-ဝ-က ဥပေဒ ခ်ဳိးေဖာက္သူေတြရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္၊ တန္ဖိုးအေနအထား စတဲ့ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးတို႔အေပၚမွာလည္း မူတည္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ျပည္ပက လာေရာက္ၿပီး လ-ဝ-က ဥပေဒ ခ်ဳိးေဖာက္ထားသူေတြအတြက္ လူ႔အခြင့္အေရးကိစၥ တခုတည္းကို ေရွ႕တန္းတင္ထားလို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။ ဒုကၡသည္အျဖစ္ ေလွ်ာက္ထားရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းေတြကို အမွန္အတိုင္း တင္ျပဖို႔၊ ဥပေဒေဘာင္ဝင္ဖို႔ ဆိုတာေတြကလည္း သိပ္အေရးႀကီးပါတယ္။ လူကုန္ကူးတာ (Human-trafficking) ေတြကလည္း မျဖစ္မေန တားဆီးရတဲ့ အေရးႀကီး ျပႆနာတခု ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေျပာစရာေတြက မ်ားလြန္းလွပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ ပတ္သက္ေနတဲ့ကိစၥေတြမွာ ေသခ်ာတာကေတာ့ လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရး ဥပေဒကို ေခတ္စနစ္နဲ႔အညီ အသင့္ေတာ္ဆံုးျဖစ္ေအာင္ ျပန္လည္စိစစ္ ျပင္ဆင္ဖို႔ လိုအပ္ေကာင္း လိုအပ္ပါလိမ့္မယ္။ ဝန္ထမ္း အေနအထားကိုလည္း အလားတူ စိစစ္ျပင္ဆင္ စီမံထားဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္။ နယ္ျခားေဒသေတြကေန တရားမဝင္ ခုိးဝင္လာသူေတြကို တားဆီးဖို႔ လိုအပ္ရင္ စစ္တပ္၊ ရဲ စတဲ့ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းေတြနဲ႔ ပူးေပါင္း လုပ္ေဆာင္တာေတြကိုလည္း ေခတ္စနစ္နဲ႔အညီ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ ဒီလိုပဲ ႏိုင္ငံသားျဖစ္မႈ အေပၚမွာ တိုင္းျပည္ေရွ႕ေရးကို ေမွ်ာ္ေတြး ၾကံဆၿပီး အျမဲတမ္း အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေနသင့္ပါတယ္။

လြင္ေအာင္စိုး

၂၁-၆-၂ဝ၁၂  

ဘႀကီးသက္