ေလာကမွာ ပညာတတ္ဖ်က္ဆီးတာနဲ့ ပညာမဲ့ဖ်က္ဆီးတာ ဘယ္ဟာပိုေၾကာက္ရလဲ

Whiteheart Landvolunteer

April 21 

“ေလာကမွာ ပညာတတ္ဖ်က္ဆီးတာနဲ့ ပညာမဲ့ဖ်က္ဆီးတာ ဘယ္ဟာပိုေၾကာက္ရလဲ?

ပညာတတ္ဖ်က္ဆီးတာပါ ဘုရား…!!!

ေအး……စာသင္ေက်ာင္းက ေက်ာင္းဆရာ၊ဆရာမေတြ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ျဖစ္သြားတာနဲ့ တိုင္းျပည္တစ္ခုလံုးပရမ္းပတာျဖစ္သြားမယ္..။ “အမ်ိဳးသားစည္းကမ္းအစ စာသင္ေက်ာင္းက”….ဆိုျပီးေတာ့ စျပီးဖ်က္ဆီးပလိုက္တာ။
ရွင္းတယ္ေနာ္…။ ဒါ သိပ္ေၾကာက္စရာေကာင္းမေကာင္း ..? အလြန္ထိတ္လန္႔စရာ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ၾကီးပါ ..၊ ဦးဇင္းတို႔ ဘာလို႔ ဒါေလာက္ ျပတ္ျပတ္သားသား မေၾကာက္မရြံ႔ေျပာလာသလဲ ေမးတယ္….
အမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာ ၃ ရပ္လံုးေပ်ာက္ဆံုးေတာ့မဲ့အေရးကိုဆိုက္ေ၇ာက္လာလို႔ပဲ။ လုပ္ငန္းထဲမွာ၊အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းလုပ္ငန္းထဲမွာ အျမင့္ျမတ္ဆံုး လုပ္ငန္းနဲ့ အေရးအၾကီးဆံုးလုပ္ငန္းျဖစ္တယ္..။
တိုင္းျပည္တစ္ျပည္ရဲ့ အေရးအၾကီးဆံုးက ေက်ာင္းဆရာ ဆရာမေတြပဲ။

ရွင္းတယ္ေနာ္…။
တိုင္းျပည္တစ္ခုလံုး၊လူမ်ိဳးတစ္ခုလံုး၊ဘာသာတစ္ခုလံုးရဲ့ အနာဂါတ္ကိုပံုေဖာ္ေနတာ…. ဒီေက်ာင္းက ဆရာဆရာမေတြပဲ..။
မူလတန္း၊အလယ္တန္း၊အထက္တန္း အကုန္အေရးၾကီးပါတယ္..။အဲ့ဒီေက်ာင္းက ဆရာဆရာမေတြ စည္းကမ္းေဖာက္ဖ်က္ခ်လိုက္တာနဲ့ တိုင္းျပည္တစ္ခုလံုး ပရမ္းပတာ ျဖစ္သြားတာပဲ။”

ဒါဟာ ႏိုင္ငံေက်ာ္ဆရာေတာ္ ဦဴးသုမဂၤလ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တဲ့ “မင္းေကာင္းမင္းျမတ္” တရားထဲက ေကာက္ႏႈတ္ထားတာပါ…။


ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ၏ လက္ရွိက်င့္သံုးေနေသာ ပညာေရးမူ၀ါဒသည္ ထိုႏိုင္ငံ၏ အနာဂါတ္ပင္ ျဖစ္ပါသည္..။ ထိုႏိုင္ငံ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀မႈ ရွိႏိုင္၊ မရွိႏိုင္သည္ က်င့္သံုးေနေသာ ပညာေရးမူ၀ါဒအေပၚတြင္ မူတည္ေနပါသည္..။
ပညာေရးမူ၀ါဒမ်ား ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားလုပ္ေဆာင္ေနၾကရာတြင္ ယင္းမူ၀ါဒမ်ားသည္ ေအာက္ေျခအထိ စီးဆင္းလာျခင္းမရွိေသးပဲ ယခင္စနစ္ေဟာင္းအတိုင္းသာ လည္ပတ္ေနေသးေၾကာင္းေတြ႔ရွိေနရပါသည္..။

ေက်ာင္းေနအရြယ္ ကေလးတိုင္း စာတတ္ေျမာက္ေစေရးအတြက္ ေက်ာင္းတြင္ ပိုက္ဆံေကာက္ခံျခင္း မျပဳလုပ္ေစပဲ ဆင္းရဲသားကေလးေတြပါမက်န္ ပညာသင္ၾကားႏိုင္ေအာင္ဖန္တီးေနတယ္ဆိုေပမဲ့…….
စာသင္ခန္းထဲေရာက္သြားရင္ေတာ့ ကေလးေတြဟာ ဆရာမေတြျပဳသမွ် ခံေနၾကရပါေသးတယ္..။


ဒီေဆာင္းပါးမွာေတာ့ လက္ရွိ ပညာေရးေလာက ရဲ့ ပံုရိပ္အခ်ိဳ႔ကို တင္ျပသြားပါမယ္..။ဆရာမမ်ားရဲ့ ကိုယ္က်ိဳး စီးပြားရွာေနမႈဟာ ေၾကက္ခမန္းလိလိ ျဖစ္ေနပါျပီ..။
ဆရာမေတြ ေက်ာင္းသြားခ်ိန္ဆိုရင္ စာသြားသင္မွာမွ ဟုတ္ရဲ့လား…..ဆိုတာသံသယျဖစ္စရာေကာင္းလွပါတယ္…။
ေက်ာင္းယူနီေဖာင္း ၀တ္ဆင္ထားတာမဟုတ္ရင္ အခမ္းအနားပြဲ သြားတက္သလား ထင္မွတ္ထားရေအာင္ကို ျပင္ဆင္ခ်ယ္သ ထားၾကပါတယ္..။ လက္၀တ္ရတနာမ်ားကိုလည္း ရွိသမွ်အကုန္ ထုတ္၀တ္ျပီး ရႈိးျပၾကပါေသးတယ္။

သာမန္အားျဖင့္ ဒါဟာေျပာစရာမဟုတ္ပါဘူး..။
သူ႔မွာရွိလို႔ သူ၀တ္တာဆိုျပီးသေဘာထားလို႔ရေနပါေသးတယ္။ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲ သူတို႔လုပ္ရပ္က ေျပာစရာျဖစ္လာပါတယ္..။

သူတို႔ ဒီလို၀တ္ဆင္နိုင္ဖို႔ မိဘအခ်ိဳ႕ ထမင္းဘယ္ႏွနပ္ ငတ္ခဲ့ရလဲ..?

သူတို႔ ဒီလို၀တ္ဆင္နိုင္ဖို႔ ကေလးအခ်ိဳ႕ မုန္႔မစားပဲ ဘယ္လိုအငတ္ခံေနၾကရသလဲ…? အဓိက က…

သူတို႔ ဒီလို၀တ္ဆင္ႏိုင္ဖို႔ ကေလးဘယ္ႏွေယာက္ရဲ့ ဘ၀ေတြ စေတးခဲ့ၾကရသလဲ …? ဆိုတာပါပဲ..။

နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ့ ပိုက္ဆံေကာက္ခံေနတာက အဓိကပါပဲ..။


ေကာက္ခံတာေတြကေတာ့……
ေက်ာင္းစအပ္ခ်ိန္မွာ အလွဴေငြ စတင္ေကာက္ခံပါတယ္..။
ေက်ာင္းဖြင့္ကာစ အခ်ိန္ေတြမွာ စာသင္ခန္းအခန္းေသာ့ခတ္ရန္အတြက္ ေသာ့ခေလာက္ေၾကး၊ ထိုင္ခံုေၾကး၊ တံပ်က္စည္းေၾကး၊ ေရအိုးေၾကး၊ ေက်ာင္းသန္႔ရွင္းေရးေၾကး (တခ်ိဳ႕ေက်ာင္းေတြမွာ စာသင္ရန္ေျမျဖဴေၾကး) စတာေတြ ေကာက္ခံပါတယ္..။ ဆရာမ အေျပာင္းအေရႊ႔ ရွိလာရင္ ေျပာင္းေရႊရမဲ့ ဆရာမကို ႏႈတ္ဆက္ေၾကး၊ အသစ္ေရာက္လာတဲ့ ဆရာမကို ၾကိဳဆိုေၾကး စသည္ျဖင့္ ေကာက္ခံပါေသးတယ္..
ေနာက္.... ကထိန္ေၾကး၊ ေက်ာင္းသားကဒ္ျပဳလုပ္ရန္အတြက္ေၾကး ေကာက္ခံပါတယ္..
ၾကားကာလထဲမွာပဲ ေရအိုးေၾကး တံပ်က္စည္းေၾကးဆိုတာေတြက ၂ခါ ၃ခါ မက လာတတ္ပါေသးတယ္..။ စာေမးပြဲနီးလာခ်ိန္မွာ ေမးခြန္းေၾကး ဆိုတာလာပါတယ္။ (တစ္ဘာသာအတြက္ ေမးခြန္းေၾကး ၃၀၀ ေကာက္ခံပါတယ္၊ဘာသာစံုဆိုရင္..)
ေနာက္ဆံုး ေက်ာင္းပိတ္ကာနီး ေက်ာင္းသားစံုညီပြဲေတာ္မွာ ရခိုင္မုန္႔တီေကၽြးရန္အတြက္ပင္ တစ္ဦးလွ်င္ ၁၀၀၀ က်ပ္ႏႈန္းေကာက္ခံပါတယ္။
ပညာရည္ခၽြန္ဆုေပးပြဲ အတြက္ ရန္ပံုေငြ ေကာက္ခံတယ္လို႔လဲ ေျပာပါတယ္..။ ပညာရည္ခၽြန္ဆုေပးပြဲအတြက္ ကုန္က်စရိတ္ မ်ားကို ေက်ာင္းသားမ်ားအား ကုန္က်ခံေစတာျဖစ္ပါတယ္..။ေျပာရရင္ ေနာက္ဆံုး ဆုရရွိသူပင္ ဆုေပးပြဲတက္ေရာက္ရန္ သူမ်ားထက္ပိုျပီး အလွဴေငြထဲ့၀င္ရပါတယ္..။

ေနာက္ဆံုး မခံႏိုင္တဲ့ မိဘေတြက ေက်ာင္းသို႔သြားေရာက္ေျပာဆိုတဲ့ အခါမွာ ထိုမိဘမ်ား၏ ကေလးမ်ားအား ဆရာမမ်ားမွ အျငိဳးထားကာ ရိုက္ႏွက္ျခင္း မတရားဒဏ္ေပးျခင္းမ်ား၊ စာေတာ္ေသာ္လည္း အဆင့္ခ်ျခင္းမ်ားကို ျပဳလုပ္ပါတယ္..။

အဆင့္ သတ္မွတ္ရာမွာလည္း မၾကားဘူးတာေတြကိုပါၾကားေနရပါတယ္..။ ငယ္စဥ္က ၾကံဳခဲ့ရတာကေတာ့ စာသင္ခန္းတစ္ခန္းမွာ စာအေတာ္ဆံုး၊ (တူေနလွ်င္)လက္ေရးအလွဆံုး၊ (တူေနလွ်င္)ေက်ာင္းစည္းကမ္းအလိုက္နာဆံုး စသည္ျဖင့္ အဆင့္ ၁ ကို တစ္ဦးတည္းကိုသာ ေပးေလ့ရွိပါတယ္..။ ၁ ျပီးမွ ၂ ၊၃ စသည္ျဖင့္ အစဥ္လိုက္သြားပါတယ္..။
ယခုေတာ့ စာသင္ခန္းတစ္ခန္းအတြင္းမွာပင္ အဆင့္ ၁ ရရွိသူဦးေရမွာ ၇ေယာက္ ၈ေယာက္အထိရွိေနတတ္ပါတယ္….။
ရရွိသူမ်ားမွာလည္း အတန္းပိုင္ဆ၇ာမ၏ အိမ္တြင္သင္ေသာ က်ဴရွင္ကို တက္ေရာက္ေနသူမ်ားသာ ျဖစ္ပါတယ္..။
ထိုက်ဴရွင္ကို မတက္ေသာကေလးသည္ မည္မွ် စာေတာ္၊ လက္ေရးလွ၊ ေက်ာင္းစည္းကမ္းလိုက္နာသူျဖစ္ေနပါေစ အဆင့္ ၁ မရႏိုင္ပါ....။
အဆင့္ ၁ သမား ၇ ေယာက္ရွိလွ်င္ သူသည္ အဆင့္ ၈ သာရပါသည္..။ထို အဆင့္ ၁ ႏွင့္ ၈၏ၾကား ရမွတ္ေပါင္း ကြာျခားခ်က္သည္ ၁မွတ္ ၂မွတ္ခန္႔သာကြာပါသည္..။
အဆင့္ ၁ ရရွိသူမ်ားအားလံုး အတူတူစာေတာ္ေန၍ မဟုတ္ပါ….။
က်ဴရွင္တက္သူမ်ား၏ လိုေနေသာ အမွတ္မ်ားအား ဆရာမမ်ားက ျဖည့္ေပးထားျခင္းသာျဖစ္ပါသည္…။
စာမက်က္လို႔ အမွန္မေျဖႏိုင္ေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားအား အမွတ္ျပည့္ေအာင္ ျဖည့္ေပးေသာ ဆရာမမ်ား၏လုပ္၇ပ္သည္ ထိုေက်ာင္းသားမ်ားအနာဂါတ္အတြက္ အလြန္ပင္ အႏၱရာယ္မ်ားေၾကာင္း ကို ထိုဆရာမမ်ား သေဘာေပါက္သင့္ပါသည္..။ မိမိ ေျဖနိုင္စြမ္း၊ မိမိ ၾကိဳးစားႏိုင္စြမ္း အမွန္ကို ထိုကေလးမသိရေတာ့သျဖင့္ တရားသျဖင့္ယွဥ္ျပိဳင္လိုစိတ္၊ စာၾကိဳးစားခ်င္စိတ္မ်ား မရွိေတာ့ပဲ ေရသာခိုအေခ်ာင္လိုခ်င္စိတ္မ်ားသာ ၾကီးစိုးလာေစပါတယ္..။

ဒါေတြအျပင္ ဆရာမမ်ားမွ စာသင္ခန္းအတြင္း မၾကား၀ံ႔မနာသာ မိမိအဂၤါအစိတ္အပိုင္းမ်ားျဖင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ဆဲဆိုျခင္းမ်ား ရွိေနပါတယ္…။ရပ္ကြက္အိမ္နီးနားခ်င္းမွ ၇ တန္း အရြယ္ေက်ာင္းသူတစ္ဦး သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္စကားေျပာဆိုရာတြင္ ဆဲဆိုသံမ်ားၾကားရသျဖင့္ ဆံုးမစကားေျပာၾကားရာမွ အတန္းထဲတြင္ ဆရာမပင္ ဤကဲ့သို႔ ဆဲေၾကာင္း ၾကားသိလိုက္ရပါသည္..။


ဆရာဆိုသည္မွာ စာကိုသာမက စိတ္ကိုပါ သင္ၾကားေပးသူမ်ား… ဟု မွတ္သားရဖူးပါသည္..။

ယခုမူ…ဆ၇ာမ်ားထံမွ ကေလးမ်ားသင္ယူတတ္ေျမာက္လာၾကသည္မ်ားမွာ စာရိတၱပ်က္ျပားမႈမ်ားပင္ ပါ၀င္လာပါသည္..။
ဆက္ေ၇းရလွ်င္ မ်ားစြာရွိေနပါေသးသည္..။


ဒါေတြဟာ ေနရာအႏွံ႔မွ ကၽြန္ေတာ္ၾကားထား၊ ေလ့လာစံုစမ္းေမးျမန္းထားတာေတြသာျဖစ္ပါတယ္..။ ဒါ့ထက္ဆိုး၀ါးတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ရွိေနနိုင္သလို၊ ဒီေလာက္မဆိုး၀ါးတဲ့ ေက်ာင္းေတြလဲ ရွိေနနိုင္ပါတယ္..။ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုးရွိေက်ာင္းမ်ားအားလံုး ဒါမ်ိဳးျဖစ္ေနပါတယ္လို႔ မဆိုလိုပါဘူး..။
ရခိုင္ျပည္နယ္ ေပါက္ေတာ့ျမိဳ႔နယ္က က်ာင္းလို လံုး၀ ဘာမွ မျဖစ္တဲ့ ေက်ာင္းလဲရွိေနပါေသးတယ္..။
ဘယ္ျဖစ္မွာလဲ..။ဆရာမေတြက ေက်ာင္းမွာ စာမွသြားမသင္တာ။ဒါေပမဲ့လည္း လစာေတာ့ မွန္မွန္ယူတယ္ ဆိုပဲ..။
အဲ့ဒီနယ္ပယ္မွ ကေလးေတြ၏ ေနာင္ေရးမွာ စိုးရိမ္စရာပင္ျဖစ္သည္…။


ဒါေတြဟာ မျဖစ္သင့္တဲ့ ကိစၥေတြပါ..။သက္ဆိုင္ရာေက်ာင္းအုပ္၊ ပညာေရးမွဴး စသူေတြသည္ ဒါေတြကို ေသခ်ာစြာ ၾကပ္မတ္သင့္ပါသည္….။

ကၽြန္ေတာ္တို႔နိုင္ငံက ေက်ာင္းအတြက္ကုန္က်စရိတ္ေတြဟာ အေျခခံ မူလတန္း ပညာသင္ၾကားေရး အဆင့္မွာတင္ တျခားမည္သည့္ႏိုင္ငံနဲ႔မွ မယွဥ္ႏိုင္ေအာင္ ျမင့္မားေနပါတယ္..။
မူလတန္း၊ အလယ္တန္း ေက်ာင္းေနအရြယ္ သားသမီး ၂ေယာက္ ၃ေယာက္ရွိတဲ့ မိသားစုတစ္စုဆိုရင္ ဘယ္လိုေနမယ္ဆိုတာကို ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ ပညာေရးမွဴးမ်ား ၊ပညာေရး၀န္ၾကီးမ်ား ေတြးၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္…။

ဒီလို စရိတ္စကၾကီးမားတာေတြေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕မိဘေတြဟာ ကေလးေတြကို ေက်ာင္းမထားႏိုင္ေတာ့ဘဲ ရရာအလုပ္ကို ထြက္လုပ္ေစၾကရပါတယ္….။
မိသားစုအတြင္း စားရိတ္ကာႏိုင္ဖို႔အတြက္ ပလပ္စတစ္လိုက္ေကာက္ျခင္း၊ လၻရည္ဆိုင္စားပြဲထိုး ၊ကား၀ပ္ေလွ်ာ့၊အခ်ိဳ႕လူငယ္မ်ားမွာ ယာဥ္ေနာက္လိုက္ စသည္ျဖင့္ၾကံဳသလို လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနၾကရပါတယ္.. ။
ဒီလို ကေလးသူငယ္ေတြဟာ တႏိုင္ငံလံုး အတိုင္းအတာ မဆိုထားနဲ႔ ရန္ကုန္တိုင္းအတြင္းက ျမိဳ႕နယ္ေတြမွာတင္ မနည္းလွပါဘူး…။

ဒီလိုစာမတတ္ေျမာက္တဲ့ ကေလးသူငယ္ေတြဟာ လူငယ္အရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါမွာ သိသင့္သိထိုက္သည့္ ဗဟုသုတရစရာ စာအုပ္စာေပမ်ားဖတ္ရႈေလ့လာျခင္းမျပဳႏိုင္ၾကေတာ့ဘဲ စကားေျပာရိုင္းစိုင္းသူ၊ စာရိတၱပ်က္ျပားသူ ဆိုးသြမ္းလူငယ္ေတြအျဖစ္နဲ႔သာ က်င္လည္ရွင္သန္ ေနၾကရပါေတာ့တယ္…။

ဒါေတြဟာ တိုင္းျပည္အတြက္ အၾကီးက်ယ္ဆံုး ဆံုးရႈံးနစ္နာမႈသာျဖစ္ပါတယ္..။

အခ်ဳပ္ဆိုရရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ၾကီးရဲ့ အနာဂါတ္ လွပရန္အတြက္ မူ၀ါဒမ်ား ခ်မွတ္ေဖာ္ေဆာင္ရာမွာ ယင္းမူ၀ဒမ်ားသည္ စာရြက္မ်ားအေပၚတြင္သာမဟုတ္ပဲ ေအာက္ေျခအထိစီးဆင္းလာေအာင္ ေသခ်ာၾကပ္မတ္၇န္ လိုအပ္ေနပါေသးေၾကာင္း တိုင္းျပည္အက်ိဳး ေမွ်ာ္ကိုးျပီး ႏႈိးေဆာ္လိုက္ရပါတယ္ခင္ဗ်ား…………။


(အထက္ပါေဆာင္းပါးေၾကာင့္ ရိုးသားစြာ သင္ၾကားျပသေနေသာ ေစတနာဆရာ/ဆရာမ မ်ားအား အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္ေစခဲ့ျခင္းမ်ား ရွိခဲ့ပါက ေဆာင္းပါးရွင္ ျမန္မာ့ အေရး မွ အထူးပင္ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္ ခင္ဗ်ား..။)


(ျမန္မာ့ အေရး)