ဘတ္ဂ်က္အေရး ေတြးမိသမွ်

 

 

ႏွစ္ငါးဆယ္ အတြင္းမွာ ပထမဆံုး အႀကိမ္ အျဖစ္နဲ႕ အစိုးရ ဘတ္ဂ်က္ကို လူသိရွင္ၾကား ထုတ္ျပန္ၿပီး လႊတ္ေတာ္မွာ ေဆြးေႏြးခြင့္ ရတာဟာ ၂၀၀၈ အေျခခံ ဥပေဒရဲ့ အသီးအပြင့္ တစ္ခုပါပဲ။ လႊတ္ေတာ္ အမတ္ေတြကလည္း အေတာ္ေလး တက္တက္ ႂကြႂကြ ေဆြးေႏြး ၾကတာကိုလည္း သတိျပဳမိပါတယ္။

 

  သို႕ေသာ္ သတင္းစာထဲက ေဆြးေႏြးခ်က္ေတြကို ဖတ္ရင္း လႊတ္ေတာ္ရဲ့ဘတ္ဂ်က္ ေရးရာ ေဆြးေႏြး မႈေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေထာက္ျပ စရာေတြလည္း ေတြ႕လာရပါတယ္။ ပထမဆံုး ေတြ႕ရတာကေတာ့ လႊတ္ေတာ္ အမတ္ေတြ အေနနဲ႕ ႏုိင္ငံရဲ့ မိုက္ခရိုနဲ႕ မက္ခရို စီးပြားေရး အေျခအေန (Micro- economics and Macroeconomics) အေျခအေနေတြကို ထည့္သြင္း စဥ္းစားျခင္း မရိွဘဲ ၀န္ႀကီးဌာနမ်ား၊ စီမံကိန္းမ်ား အေပၚ မိမိတို႕ရဲ့ ကိုယ္ပိုင္ အျမင္မ်ားကို အေျခခံၿပီး ေျပာဆုိ ေဆြးေႏြးတာက အမ်ားစု ျဖစ္ေနတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီကေန႕ ႏုိင္ငံ စီးပြားေရးကို ေျပာရင္ တုန္႕ဆုိင္းေနတယ္လို႕ ေျပာရမွာ ျဖစ္တယ္။ ဒါဟာ ၂၀၀၈ ေငြေၾကး အက်ပ္အတည္း ေနာက္ပိုင္း ႏုိင္ငံအားလံုး ရင္ဆုိင္ေနရတဲ့ အေျခအေနပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို ကုစားတဲ့အခါ ႏုိင္ငံအမ်ားစုက စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြ လည္ပတ္ႏုိင္ဖို႕ အခြန္ ေလွ်ာ့ေပးတယ္။ ေနာက္ၿပီး စီးပြားေရး ျပန္လည္ ႏိႈးဆြတဲ့ ရန္ပံုေငြကို ထူေထာင္ၿပီး အတိုး သက္သာတဲ့ စက္မႈ လုပ္ငန္း ေခ်းေငြေတြ ေပးတာ၊ အစိုးရ တည္ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္း Publci Work ေတြ လုပ္ေပးတယ္။ တရုတ္ သည္ပင္လွ်င္ ၂၀၀၈ အက်ပ္အတည္း ကေန ရုန္းထြက္ဖို႕ အတြက္ ေဒၚလာ ၅၈၆ ဘီလီယံ ရန္ပံုေငြ ထူေထာင္ၿပီး လုပ္ေပးခဲ့ရတယ္။ အေမရိကန္က ေဒၚလာ ၇၈၇ ဘီလီယံ ရန္ပံုေငြ ထူေထာင္ေပးရတယ္။

 

မက္ခရို္ စီးပြားေရး သေဘာ အရ စီးပြားေရး နလံ ျပန္ထူခ်င္တယ္ ဆိုရင္ ကုန္ထုတ္ လုပ္ငန္းေတြ လည္ပတ္ေအာင္၊ လူေတြ ေငြပို သံုးႏုိင္ေအာင္၊ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းေတြ ေပၚလာေအာင္ လုပ္ရတယ္။ ဒါက အေျခခံ သေဘာတရားပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ လိုေငြျပ ဘတ္ဂ်က္နဲ႕ သြားရပါတယ္။

 

ဒီကေန႕ လႊတ္ေတာ္ အမတ္မ်ားရဲ့ ေဆြးေႏြးခ်က္ေတြကို ၿခံဳၾကည့္လုိက္ရင္ အခုလို ေတြ႕ရတယ္။

စီမံကိန္းႀကီးေတြ အပါအ၀င္ ၀န္ႀကီး ဌာနေတြရဲ့ အသံုးစရိတ္ကို ျဖတ္ေတာက္ဖို႕။

စီးပြားေရး ဦးေမာ့လာေအာင္ လုပ္ဖို႕။

အခြန္အေကာက္ေတြ ေလွ်ာ့ခ်ဖို႕။

အစိုးရ ၀န္ေဆာင္မႈေတြ အရည္အေသြး တိုးျမွင့္ေပးဖို႕။

သူတို႕ လႊတ္ေတာ္ နယ္ေျမေတြမွာ လိုအပ္ေနတဲ့ ေက်ာင္း၊ ေဆးခန္း၊ လမ္း၊ တံတား၊ ေရသြယ္ေျမာင္း၊ ဆည္ေတြ လုပ္ေပးဖို႕။

ဘတ္ဂ်က္ လိုေငြမျပဖို႕။

၀န္ထမ္းေတြကို အနည္းဆံုး လစာ တစ္သိန္း ေပးဖို႕။

ဒါေတြကို ခ်ၾကည့္ လိုက္ရင္ပဲ  ဘယ္လိုမွ အဆက္အစပ္ မညီတာ ေတြ႕ရမွာပါ။ အဲဒါဟာ လႊတ္ေတာ္ အမတ္ေတြ အတြင္းမွာ မက္ခရို စီးပြားေရး သေဘာတရားကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး တူညီတဲ့ ခ်ဥ္းကပ္မႈနဲ႕ ေဆြးေႏြးရမယ့္ အစား မိမိ သန္ရာသန္ရာ ေဆြးေႏြး ေနတာေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခါ အမတ္တစ္ခ်ုဳိ႕က အေျခခံ ဥပေဒမွာ ပါတဲ့ ဥပေဒျပဳေရး အခန္းက႑ကို တိတိပပ မသိတာလည္း ေတြ႕ရတယ္။ လႊတ္ေတာ္ အမတ္ တစ္ခိ်ဳ႕က ၀န္ႀကီးဌာန အသံုးစရိတ္ကို ေဆြးေႏြးတဲ့ ေနရာမွာ အေဆာက္အဦ တစ္ခုကို ဒီေနရာမွာ မေဆာက္ဘဲ ဟိုေနရာမွာ ေဆာက္သင့္တယ္လို႕ ေဆြးေႏြး တာေတာင္ ရိွတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဥပေဒ ျပဳေရးဟာ အသံုးစရိတ္ကိုပဲ ေဆြးေႏြးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဆာက္သင့္လို႕ ေငြခြင့္ျပဳတယ္ ဆိုရင္ အေရွ႕လွည့္၊ အေနာက္လွည့္ ေဆာက္တာ၊ စီမံကိန္း နယ္ေျမထဲမွာ ဘယ္ေနရာမွ အေဆာက္အဦ ေဆာက္မယ္ ေရြးတာဟာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အဖြဲ႕အစည္းမ်ားရဲ့ အလုပ္သာ ျဖစ္ပါတယ္။

 

လစာ တစ္သိန္း ဆိုတဲ့ ကိစၥမ်ိဳး ၾကေတာ့လည္း အစုိးရအဖြဲ႕က လစာထက္ ေထာက္ပံ့ေၾကးလုိပဲ တုိးေပးႏုိင္မယ္ ဆိုၿပီး Data ေတြနဲ႕ ရွင္းျပတာကို နားေထာင္ ၿပီးတဲ့အခါ လစာ မျဖစ္မေနတိုးဖို႕ ေျပာေနသူေတြဟာ မိန္းမက ေနာက္ေဖး မီးဖိုေခ်ာင္မွာ ဆန္၊ ဆီ၊ ေစ်းဖိုးတြက္ၿပီး တစ္ပတ္စာ ေလာက္ေအာင္ ဘယ္လို ခ်က္ရမလဲ တြက္ရင္း ေခၽြးျပန္ေနခ်ိန္မွာ အိမ္ေရွ႕မွာ ထုိင္ၿပီး အိမ္မွာ ရိွမွန္းမသိ၊ မရိွမွန္းမသိ ျဖတ္သြားသမွ် လူကို ထမင္း ၀င္စားပါဦးလို႕ ဖိတ္ေနတဲ့ အိမ္ဦးနတ္နဲ႔ တူေလစြလို႔လည္း ေတြးမိပါတယ္။

 

ေနာက္တစ္ခါ SEA Game ကို ၂၀၁၃၊ အာဆီယံ ဥကၠဌ တာ၀န္ကို ၂၀၁၄ မွာ ယူရမယ့္ အခ်ိန္မွာ အဓိက အခမ္းအနားေတြ က်င္းပရမယ့္ ေနျပည္ေတာ္က ေဆာက္လုပ္ေရး စီမံကိန္းေတြ အားလံုး ရပ္ဆိုင္း ထားသင့္ေၾကာင္း ေဆြးေႏြး တာမ်ိဳးဟာလည္း ေဆြးေႏြးသူရဲ့ ေတြးေခၚ ေမွ်ာ္ျမင္မႈအေပၚ ေမးခြန္း ထုတ္စရာ ျဖစ္ေစပါတယ္။

 

တစ္ဖက္ အသံုးစရိတ္ေတြ ျဖတ္ဖို႔ ေျပာေနခ်ိန္မွာ လူေတြ သိပ္သတိ မထားလိုက္မိတဲ့ လႊတ္ေတာ္ အမတ္ေတြအတြက္ ကား၊ ရထား၊ ေလယာဥ္ အခမဲ့စီးခြင့္မ်ား၊ ေဆးကုသခြင့္မ်ား၊ အခမဲ့ ဖုန္း၊ ေရ၊ မီး သံုးစြဲခြင့္မ်ားကို လႊတ္ေတာ္က အတည္ျပဳေပး လိုက္တာကိုလည္း ေတြ႕ရျပန္ပါတယ္။

 

လႊတ္ေတာ္ဟာ ဥပေဒျပဳ အဖြဲ႕အစည္း အေနနဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အဖြဲ႕အစည္းရဲ့ အသံုးစရိတ္ကို ျပည္သူေတြ သိေအာင္ ေဆြးေႏြး ေထာက္ျပဖို႕၊ ျဖတ္ေတာက္တာ၊ ျပင္ဆင္တာ လုပ္ဖို႕ အခြင့္အေရး ရိွတာ အမွန္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ နည္းပညာနဲ႔ ဆုိင္တဲ့ကိစၥမ်ိဳး၊ မက္ခရို္ စီးပြားေရးနဲ႔ ဆုိင္တဲ့ ကိစၥမ်ဳိးေတြမွာ ျပည္သူ႔ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ အေနနဲ႕ ဒီထက္ပိုၿပီး အျမင္ က်ယ္က်ယ္နဲ႕ ေဆြးေႏြး သင့္တာ အမွန္ပါပဲ။ အခု အခ်ိန္ထိကေတာ့ ၀န္ႀကီးဌာနေတြကို သူ႕ထက္ငါ ဘယ္သူက ပိုၿပီး ေ၀ဖန္ႏုိင္သလဲ ဆိုတာ ၿပိဳင္ေနတဲ့ အေျခအေန၊ ဘတ္ဂ်က္ ေဆြးေႏြးတယ္ ဆိုတာ ျဖတ္ေတာက္ဖို႔ပဲ ဆိုတဲ့ အသိပဲ ရိွေနတဲ့ အေျခ အေနေတြပဲ ေတြ႕ေနရပါ ေသးတယ္။

 

ဒါကလည္း ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ့ က႑ ေပါင္းစံုမွာ ေတြ႕ေနရတဲ့ Capacity ျပႆနာလို႔ပဲ ဆိုရမွာပါ။ ေနာက္တစ္ႏွစ္ ဘတ္ဂ်က္ ဆိုရင္ ေတာ့ျဖင့္ အခုထက္ ပိုၿပီး ပညာပါတဲ့ ေဆြးေႏြးခ်က္ေတြ ျမင္ရ၊ ၾကားရမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ မိပါတယ္။

ပိေတာက္ေျမ