ေရႊျပည္ေတာ္ေမွ်ာ္ေနသူ ျပည္သူတစ္ဦး

 

အယ္ဒီတာရွင့္

ကြၽန္မက ေဒၚလာ နည္းနည္းစားတဲ့ ဝန္ထမ္း တစ္ဦးပါ။ ဒီေခတ္မွာ ေဒၚလာစားေတြက ထူးၿပီး အထင္ႀကီးစရာ မဟုတ္တာေၾကာင့္ ၾကြားတယ္လို႔ မထင္ေစလိုပါ။ လစာရတာနဲ႔ လက္ထဲမွာ သံုးစရာ မရွိေတာ့တာမို႔ ရွိစုမဲ့စု ေဒၚလာေလးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ကိုင္ၿပီး (တကယ္ေတာ့ ေဒၚလာက က်စ္က်စ္ပါေအာင္လို႔ ေျပာလို႔ မရလွပါဘူး။ ေၾကသြားရင္ ျပႆနာ မေသးလွလို႔ပါ။ ေကာင္းေကာင္းကိုင္ သြားတယ္ ဆိုပါေတာ့။) တရားဝင္ရတဲ့ လစာကို တရားဝင္လဲဖို႔ သိမ္ျဖဴေငြလဲ ေကာင္တာကို တကူးတက သြားခဲ့ပါတယ္။ သြားရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းကလည္း ခါတိုင္း လဲေနက် ေနရာက ေကာင္တာထက္ ရွစ္က်ပ္ေလာက္ ေလ်ာ့ေနတာက တစ္ေၾကာင္း၊ (တကယ္ေတာ့ ဗဟိုဘဏ္ရဲ႕ ေငြလဲႏႈန္းက ဒီေန႔ ၈၆၂ က်ပ္၊ ေကာင္တာမွာက ၈၅၅ က်ပ္၊ ေမွာင္ခိုေဈးက ၈၄၇ က်ပ္) အနီးအနား ဘဏ္က တစ္ရက္ကို ၂၀၀ ထက္ ပိုမလဲေပးဘူး ေျပာတာက တစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္မို႔ သိမ္ျဖဴကို အေဖာ္တစ္ေယာက္နဲ႔ အတူတူ သြားခဲ့ပါတယ္။ ေကာင္တာကို ကားငွား သြားတာ အသြား ၁၅ မိနစ္ေလာက္ ၾကာပါတယ္။ ခဏေန အျပန္ ဘယ္ေလာက္ၾကာလဲ ေျပာပါ့မယ္။

ေကာင္တာလည္း ေရာက္ေရာ ဒီေန႔ ေငြလဲစနစ္ကိုၾကည့္ၿပီး ေၾသာ္... လူ႔ဘံုခန္းဝါ၊ လူ႔ျပည္ရြာမွာ၊ ဝမ္းစာခက္ခဲ၊ ေဒၚလာလဲမလား ႀကံတယ္၊ အံ့ၾသလြန္း မက အံ့ၾသရပါရဲ႕၊ ကယ္ၾကပါငွဲ႔ အရပ္ကတို႔ လို႔သာ ေအာ္လိုက္ခ်င္စိတ္ ေပါက္မိရင္း ေပါက္ေနတာ ေၾကာင့္ အယ္ဒီတာ့ထံ စာေရး ရင္ဖြင့္ရပါေတာ့တယ္။

ေကာင္တာ စုစုေပါင္းက ေျခာက္ေကာင္တာရွိတယ္ ထင္ပါတယ္။ မွားသြားမလားေတာ့ မသိဘူး။ တစ္ေကာင္တာကို ေဒၚလာတစ္ရာပဲ လဲေပးသတဲ့။ ေငြလဲရတာက ဒီလို။ လဲခ်င္ရင္ ပံုစံျဖည့္ၿပီး မွတ္ပံံုတင္ ဒါမွမဟုတ္ ဝန္ထမ္းကတ္က ထားခဲ့ရတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ တစ္ေယာက္စီ နာမည္ေခၚၿပီး လဲေပးတယ္။ ဘဏ္အေပၚမူတည္ၿပီး အေႏွးအျမန္ ကြာတယ္။ ရွိေနတဲ့ ဘဏ္ေျခာက္ခုထဲမွာ တခ်ဳိ႕က ၁ဝ မိနစ္နဲ႔ရတယ္။ တခ်ဳိ႕က ၁၅ မိနစ္၊ မိနစ္ ၂ဝ ေလာက္ၾကာတယ္။ ဘဏ္တစ္ခုက အင္မတန္ေကာင္းတယ္။

ရွိေနတဲ့ဝန္ထမ္း ေတြအားလံုး တစ္ေယာက္တစ္မ်ဳိး စနစ္က်က်လုပ္သြားတာ ဘယ္ေလာက္မွ မၾကာဘူး။ တျခားဘဏ္တစ္ခုကက်ေတာ့ ဘဏ္လုပ္ငန္းမို႔ ေတာ္ေတာ့တယ္။ ဝန္ထမ္းက ဒါေလာက္မ်ားျပားတဲ့ သူတို႔ေရွ႕လူေတြကို ဝန္ေဆာင္မႈေပးေနတာ။ တစ္ကမၻာလံုးအခ်ိန္ သူပိုင္တဲ့ အတိုင္း။ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ လုပ္ေနမက်လို႔လား၊ နိစၥဓူဝလုပ္ေနရလို႔ ၿငီးေငြ႕ေနသလားမသိ။ အဲဒီမွာ ေစာင့္လိုက္ရတာ တေမ့တေျမာ။ ေနာက္ဘဏ္တစ္ခုက်ေတာ့ ေဘးနားကဝန္ထမ္းေတြ ဘာလုပ္ေနသလဲမသိ။ ပံုစံေကာက္တဲ့ ဝန္ထမ္းကေတာ့ သူတစ္ေယာက္တည္း အလုပ္မ်ားတဲ့ၾကားထဲ စာတစ္လံုးေရးဖို႔အေရး သူ႔ႏွာေခါင္းပြတ္ေနတာ သံုးေခါက္နဲ႔ မၾကာသင့္တာၾကာျပန္ေရာ။ ဝန္ထမ္းကတ္နဲ႔ မွတ္ပံုတင္ႏွစ္ခုလံုးပါတဲ့ သူငယ္ခ်င္းက ေကာင္တာႏွစ္ခုမွာ တစ္ျပိဳင္တည္း ပံုစံျဖည့္ထား၊ ေငြလဲေပးတဲ့အထိ ေစာင့္လုပ္ႏိုင္တယ္။ ေကာင္တာတစ္ခုမွာ ပ်မ္းမွ် အနည္းဆံုး ၁၅ မိနစ္ၾကာလိုက္တာ ေဒၚလာ ၃၀၀ ေလာက္လဲၿပီးတာနဲ႔ ၁ နာရီ ၄၅ မိနစ္ရွိသြားၿပီ။
ေနာက္ဆံုးဘဏ္မွာ လဲတာ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ဘဏ္မပိတ္ခင္ သီသီေလး ေနာက္ထပ္ တစ္ရာလဲ လိုက္ရတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္မလည္း ေမးၾကည့္တယ္။ တစ္ေန႔ တစ္ရာ စနစ္က ေန႔တိုင္းလား ေမးေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ လိုသလို ဝယ္ေပးပါတယ္တဲ့။

ဆိုလိုတာက ဒီေန႔ သိပ္မလိုလို႔ တစ္ရာပဲ ယူတာေပါ့။ ေအာင္မယ္ေလး။ ေငြလဲေကာင္တာက လိုတစ္မ်ဳိး မလိုတစ္မ်ဳိး အလုပ္လုပ္ေနတာလား။ လူေတြ အဆင္ေျပေအာင္ လဲခြင့္ မရဘူးလား။ ကြၽန္မရဲ႕ မမီတဲ့ဥာဏ္နဲ႔ ေတြးမိပါတယ္။ တရားဝင္ ရတဲ့ေငြကို တရားဝင္ ေရာင္းခ်င္တာ ဘာလို႔ ေရာင္းခ်င္သေလာက္ ေရာင္းလို႔ မရဘူးလဲ။ အမ်ားႀကီးလည္းမွ မဟုတ္တာ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။ ဘယ္သူ႔မွာ တာဝန္ ရွိသလဲ။ ကြၽန္မ တကယ့္ကို မစဥ္းစား တတ္ပါဘူးရွင္။ လူၿပိန္း အေတြးေတြးတယ္ပဲ ေျပာေျပာ။ ဒီလိုနည္းၿပီး ဒါေလာက္ၾကာေနေတာ့ ေနာက္ဆို ေဈးနည္းနည္း ေလ်ာ့ေပမယ့္ ကားခနဲ႔ ျပန္တြက္ရင္ ေမွာင္ခိုဆီ သြားေတာင္ စိတ္ခ်မ္းသာေသး ဆိုတဲ့ အေတြးဝင္မိေတာ့ ဒီေငြလဲ ေကာင္တာ ဒီပံုစံအတိုင္းဆို ေမွာင္ခိုေဈးကို မပေပ်ာက္ေစတဲ့ အျပင္ အားေပးအား ေျမႇာက္ေတာင္ ျဖစ္ေနမလား ေတြးမိပါတယ္။

ေလးရာလဲၿပီးတာနဲ႔ ၂ နာရီေက်ာ္ေနၿပီမို႔ ကိုယ့္ရွိစုမဲ့စုနဲ႔ တျခားလူေတြ ေပးလိုက္တာ ေတြကို အိတ္ထဲ အေသအခ်ာထည့္၊ အေျပးအလႊားကားငွားၿပီး ျပန္ရတယ္။ ဆလံတကာ့ ဆလံ ... ေနာက္ဘယ္ေတာ့ မသြားေတာ့ဘူးလို႔ ေတြးၿပီး ျပန္အလာ လမ္းမွာလည္း အံ့ၾသစရာ ေတြ႔ရျပန္တယ္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ကားလမ္းပိတ္တာေတာ့ အထူးတလည္ စာဖြဲ႕စရာ မလိုပါဘူး။ သိမ္ျဖဴကေန ေရႊဂံုတိုင္ မယံုမရွိပါနဲ႔ ၄၅ မိနစ္ၾကာ တယ္။ ၾကာတာကို ေစာင့္ေနတုန္း လမ္းေၾကာေက်ာ္ၿပီး ေမာင္းသြားတဲ့ ကားတစ္စီး ပိတ္ေနတဲ့ ကားေတြကို အေရးမလုပ္။ သူ႔လမ္းေၾကာ မဟုတ္တဲ့ လမ္းေၾကာကို ေမာင္းလိုက္တာ အားနာမႈ၊ ရွက္ရြံ႕မႈ၊ ေၾကာက္ရြံ႕မႈ မရွိတဲ့အျပင္ ဟန္က်ပန္က် ဖုန္းေတာင္ေျပာေနလိုက္ ေသး။

ျပည္သူ႔ေခတ္က ေကာင္းဆက္ႏိုင္ရဲ႕ေခါင္းစဥ္ကို ငွားေျပာရရင္ ကြၽန္မေလ အံ့ၾသလြန္းလို႔ ေသေတာ့မယ္။
ေၾသာ္ ... စည္းကမ္းရွိေသာ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ဆီသို႔ လို႔ ေၾကြးေၾကာ္ေနတဲ့ ငါတို႔တိုင္းျပည္ ႀကိဳးနီ စနစ္ေတြ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ေကာင္းမြန္လာရင္မ်ား၊ တို႔ျပည္သူေတြလည္း မမွန္တာ လုပ္ရတာ ရွက္ရြံ႕တတ္ၿပီး တာဝန္ယူတတ္၊ စည္းကမ္း ရွိတတ္ၾကရင္မ်ား ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းေလမလဲ။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း ဘယ္လို ႏိုင္ငံသားမ်ဳိးလဲ၊ တို႔ေတြ ဘယ္လို တိုင္းျပည္ တည္ေဆာက္ ေနၾကသလဲ လို႔ ဆန္းစစ္ ေတြးမိပါေတာ့တယ္ရွင္။

ေရႊျပည္ေတာ္ေမွ်ာ္ေနသူ ျပည္သူတစ္ဦး

ဘႀကီးသက္