ျပည္သူ ့ ဆႏၵဆိုတာ (သို ့မဟုတ္) ကၽြန္ေတာ္လိုခ်င္ေသာ Third Party

လတ္တေလာျဖစ္သြားတဲ့ ကိစၥေတြမွာ အဖြဲ ့၂ဖြဲ ့နဲ ့ ၾကားက ျပည္သူဆိုတဲ့ Third Party

ေ၀ဖန္ခ်င္း သိပ္မလုပ္ခ်င္ေပမဲ့ တကယ့္ ျပည္သူ ၀င္လာရင္ ဘယ္လိုျဖစ္မယ္ဆိုတာကို ဆရာမ ခင္ခင္ထူးရဲ ့ အညာသူ အညာသားထဲကေန ခိုးခ် (အဲ ကူးခ်ျပလိုက္ပါတယ္ခင္ဗ်ား)

ေနာက္ အေတြ ့အၾကံဳ တစ္ခုကေတာ့ ရြာမွာ လာကသည့္ ဇာတ္ပြဲ တစ္ပြဲမွာ ျဖစ္သည္။ ထံုးစံအတိုင္း အေမၾကီးေနာက္ တစ္ေကာက္ေကာက္ လိုက္ရင္း ကၽြန္မကေတာ့ ကေလးပီပီ ဆိုင္းသံ ဗံုသံေတြ ၾကားမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနခဲ့သည္။

တစ္ေရးႏိုးေတာ့ ေနာက္ပိုင္းဇာတ္ထုပ္ခင္းေနၿပီ။ အပူတိုက္ခန္း ေရာက္ေနၿပီ။ ဇာတ္ထုပ္ကိုေတာ့ ကၽြန္မ မမွတ္မိပါ။ မင္းသမီးကေလးကို တိုင္းေတာ္ျပည္ေတာ္ကေန ႏွင္ေနသည့္ အခန္း။ မင္းသမီးက အထုပ္ကေလးကို ေခါင္းေပၚရြက္ထားရင္း ငိုခ်င္းခ်ေနသည္။ ေဘးက ဓားၾကပ္၀န္က (အေမၾကီးကေတာ့ တစ္က်ပ္၀န္တဲ့) ဇာတ္မနာနာေအာင္ မင္းသမီးကို ႏွိပ္စက္ေနသည္။ မင္းသမီးက ငိုလိုက္၊ ဓားၾကပ္၀န္က ဓားႏွင့္ မင္းသမီးေခါင္းေပၚက အထုပ္ကို ဖိထားလိုက္။ မင္းသမီးက အလြမ္းသယ္လို ့မၿပီးႏိုင္ မစီးႏိုင္ျဖစ္ေနတုန္း အေမၾကီးက ၀ုန္းဆို ဇာတ္ခံုေပၚကို တက္သြားခဲ့ၿပီ။ ဇာတ္ထဲက လူေတြေရာ ပရိသတ္ကပါ ေၾကာင္ၾကည့္ေနၾကတုန္း အေမၾကီး မီးေရာင္ေအာက္ ေရာက္လာၿပီး ဓားၾကပ္၀န္လက္ထဲက ဓားကို လုသည္။ ကၽြန္မကေတာ့ ကၽြန္မေဘးမွာ ထိုင္ေနရင္းက ထသြားသည့္ အေမၾကီးကို ဇာတ္စင္ေပၚမွာ ေပၚလာမည္ မထင္ခဲ့ပါ။

``နင္က အထုပ္ဖိထားေတာ့ သည္ဟာမ ဘယ့္ႏွယ္လုပ္ ထႏိုင္မွာတံုး။ နင္က ေဟာသည့္ဓားကို ေဟာသလို ဖယ္လိုက္ေတာ့ ... ကိုင္းညဥ္းကလဲ ထ၊ ငိုလို ့ပဲ မၿပီးႏိုင္ဘူး တကတည္း´´

ဓားၾကပ္၀န္၏ ဓားက အေမၾကီးလက္ထဲမွာ။ အေမၾကီးလည္း ဇာတ္ခံုေအာက္ဆင္းလာေရာ မင္းသမီးရဲ ့ငိုခ်င္းခန္းလဲ ၿပီးသြားေရာ၊ ပြဲခင္းတစ္ခုလံုး အသံေတြ ဆူညံေနသည္။ အေမၾကီးက သူ ့ ေၾကးဖလား ၀င္း၀င္းၾကီးကို ေကာက္ယူတဲ့ၿပီး ေျပာင္းဖူးဖက္လိပ္ၾကီး တေထာင္းေထာင္းဖြာရင္းက အလုပ္တစ္ခု ၿပီးစီး ေအာင္ျမင္လာဟန္မ်ဳိးျဖင့္ ဗ်စ္ေတာက္ ဗ်စ္ေတာက္ လုပ္ေနသည္။

``ကိုင္း ... အခုလို ထလုပ္လိုက္ေတာ့ ၿပီးေရာမႈတ္လား.. တကတည္းေတာ္ ေသခ်င္းဆိုးက တိုင္းျပည္ကလဲ ႏွင္ေသး၊ အထုပ္လဲ ဓားနဲ ့ဖိထားေသး... ေသာက္ျမင္ကပ္ခ်က္ေတာ့.. ခံုဖနပ္နဲ ့မွ မခုတ္ခဲ့ရ´´

ကဲ ဓားၾကပ္၀န္ေရာ မင္းသမီးေရာ၊ ျပည္သူ တကယ္၀င္လာရင္ ဒီလိုျဖစ္မယ္ခင္ဗ်ား။

  lu bo