“ သင့္ကိုယ္သင္ အတိုင္းအဆမ႐ွိေအာင္ျမင္ႏိုင္သူလို႔ျမင္ပါ ”

တစ္ခါက လင္းယုန္ဥတစ္ဥဟာ ၾကက္ဥေတြနားမွာ သြားၿပီးသားေပါက္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ၾကက္ေတြလုပ္သလိုမ်ိဳး အမိႈက္ေတြ၊ ေျမႀကီးေတြကို ကုပ္ျခစ္ၿပီး အစာ႐ွာပါသတဲ့။ ၾကက္ေတြလိုလည္း တြန္ပါေသးတယ္တဲ့ဗ်ာ။ ပ်ံရင္လည္း ၾကက္ေတြလိုပဲ ေပအနည္းငယ္ေလာက္ပဲပ်ံပါတယ္။တစ္ေန႔မွာေတာ့ ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္ရင္း လွပခန္႔ျငားစြာပ်ံသန္းေနတဲ့ လင္းယုန္တစ္ေကာင္ကို ျမင္သြားပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ၾကက္မႀကီးကို ေမးလိုက္ပါတယ္။

“ ဟိုးေကာင္းကင္မွာ လွလွပပ ပ်ံဝဲေနတာ ဘာငွက္လဲ ”

“ လင္းယုန္ေလကြဲ႔ သူတို႔က အျမင့္ပ်ံငွက္ေတြေပါ့ မင္းက ၾကက္ကေလးတစ္ေကာင္ပဲေလ သူတို႔လိုမပ်ံႏိုင္ပါဘူး ”


ၾကက္မၾကီးေျပာတာကို သူဘယ္ေတာ့မွသံသယျဖစ္မသြားပါဘူး။ သူဟာ ၾကက္ကေလးတစ္ေကာင္လို႔ပဲ ယံုၾကည္ေနပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ၾကက္ေတြလိုပဲေနထိုင္သြားလိုက္တာ ေသဆံုးတဲ့အထိပါပဲ။

ဒီေနရာမွာ သူဟာ သူ႔ရဲ့ ပင္ကိုအရည္အေသြးကို ပိတ္ပင္ထားတာပါ။ အေၾကာင္းကေတာ့ အျမင္ခ်ိဳ႔တဲ့လို႔ပါ။ သူ႔ကိုယ္သူ လင္းယုန္တစ္ေကာင္လိုပ်ံသန္းႏိုင္တယ္လို႔ မျမင္ထားပါဘူး။ သူ႔ရဲ့အျမင္ကပဲ သူ႔ရဲ့ျဖစ္ႏိုင္စြမ္းကိုပိတ္ပင္သြားတာပါ။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ ကိုယ္ျမင္တာကိုပဲ အၿမဲတမ္းရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ့ ေအာင္ျမင္ႏိုင္မႈစြမ္းအားကို အတိုင္းအဆမ႐ွိ ျမင္ထားရပါမယ္။ သို႔မွသာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ့ ျဖစ္ႏိုင္စြမ္းေတြလမ္းပြင့္သြားမွာျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ သင့္ရဲ့ ေအာင္ျမင္နိုင္မႈကိုေလွ်ာ့တြက္မထားပါနဲ႔။ မ်ားမ်ားေအာင္ျမင္ဖို႔အတြက္ မ်ားမ်ားျမင္ရပါမယ္။ သင့္ကိုယ္သင္ အတိုင္းအဆမ႐ိွေအာင္ျမင္ႏိုင္သူလို႔ျမင္ပါ။

ေအာင္မ်ိဳးခန္႔ (ေမာ္ကြ်န္း)